Voor de Afrikaantjes

Verderop in het dorp woont een hardwerkend gezinnetje. Pa heeft een bedrijf voor tuinaanleg en -onderhoud en dergelijke en z’n vrouw heeft een webwinkeltje in een beetje alternatieve spulletjes vooral zalfjes, tincturen, geurtjes, kruiden – en in allerlei gekke alternatieve theesoorten.
Mijn vrouw koopt er ook weleens goed bedoelde middeltjes. Het gaat het gezin goed. Hij heeft sinds kort een grote schuur achter het huis, waarin hij voorlopig alleen maar lichte en eenvoudige tuinbenodigdheden verkoopt zoals spaden, tuinaarde, onkruidbestrijdingsmiddelen, harken, handgrasmaaiers, heggenscharen, mollenklemmen en bloempotten en een gedeelte daarvan is natuurlijk gereserveerd voor de verkoop van de spulletjes van zijn vrouw.
Ze hebben daarvoor een best stuk grond achter het huis, waar zij haar kruiden en dergelijke verbouwt: ze is eigenlijk een soort Dr. Vogeltje.
Kortom het is een goudeerlijk, hardwerkend, ondernemend en godvrezend echtpaar.
Hun, pienter uit haar oogjes kijkend, dochtertje zie ik om de haverklap met een collectebus door het dorp lopen – voor de leprastichting, die van het hart, de nieren, Jantje Beton, dierenbescherming, het ongeboren kind, en voor ongehuwde moeders, cliniclowns, Zonnebloem – kortom noem maar op, en ze collecteert er voor.

Gisteren kwam ze bij ons langs, wat ze anders nooit doet. We wonen namelijk een eind van de weg af en er staat een bord met de kreet: pas op voor de hond, die ik, inmiddels al lang, niet meer heb. Op zich wel handig het schrikt vele collectanten en de Jehova-getuigen en sommige inbrekers af.
Maar goed zij belde nu wel aan.
‘Goeiedag meneer, heeft u ook iets over voor de Afrikaantjes?’
‘Ja, natuurlijk.’ Ik pakte mijn beurs en stopte er vijf euro in; ik vind het namelijk heel lief en flink van zo’n kleine meid, dat ze zich voor de medemens inzet en dat waardeer ik dan maar op die manier.
Ze had een of ander groot blik en daar een wit papier om heen gewikkeld en er met viltstift op geschreven: VOOR DE AFRIKAANTJES.
Verder had ze er kleurige fleurige bloemetjes op getekend.

‘Voor welke Afrikaantjes is dit eigenlijk bedoeld?’ vroeg ik, ‘voor die uit Eritrea of Gabon of Jemen of voor alle Afrikaantjes?
‘O, nee hoor’, zei ze, ‘voor die Afrikaantjes loop ik vandaag niet, dat heeft geen zin, als ik het geld daar heen zou moeten brengen ben ik het alleen al aan de reis er naar toe kwijt. Nee dit is voor mijn eigen Afrikaantjes.’
‘Hoe bedoel je, eigen “Afrikaantjes".’
‘Nou, ik heb een stukje tuin van mijn moeder gekregen en mag daar van alles op verbouwen. Mijn moestuintje wordt al aardig wat, maar ik wil er Afrikaantjes tussendoor planten, die weren schadelijke insecten zoals luizen en trekken bijen en vlinders aan, zegt mijn moeder. Maar moeder zegt ook dat ik die maar van mijn eigen geld moet kopen. Ik krijg van haar namelijk zo af en toen een tientje als ik weer voor een goed doel collecteer.’
‘Maar dan hoef je er nu toch niet meer voor te collecteren? Zo duur zijn de Afrikaantje toch niet?’
‘Nee dat klopt,’ zei ze, ‘ maar al het gespaarde geld is al besteed aan m’n nieuwe IPhone en ik moet ook een abonnement betalen.
Dat is, al met al, best duur, meneer.’
‘Ja, dat is waar,’ bevestigde ik, ‘je bent een slimme meid.’
‘Hoe bedoelt u?’
‘Nou, dat je dus Afrikaantjes gaat planten – heel verstandig.’
‘Dat lijkt mij en m’n moeder ook meneer.’

Ach ja, bedacht ik, toen ze weg fietste, de eerste levensbehoeften zijn voor de huidige kinderen ten opzichte van vroeger totaal veranderd. Wij probeerden vroeger zoethout of salmiak, veterdrop, een toverbal, knikkers of iets dergelijks te scoren. Tegenwoordig moet je de laatste in de mode zijnde mobiele telefoon, sneakers, en eventueel een elektrische fiets, step of skateboard scoren.
Tijden veranderen nu eenmaal– maar toch … toch blijft het wennen.

Vogel kruiden collecteren afrikaantjes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 121