LOSER
Wat voor wedstrijd we ook doen, Willem weet het al van te voren: hij zal verliezen.
Deze keer doen we hardloopwedstrijd. Wie het snelst een rondje om het grasveld kan rennen. Liuwe staat met zijn voeten pal op de startlijn, speert er vandoor als ik ‘Pang!’ roep en neemt direct een forse voorsprong op Willem.
De bouvier van de overburen begint te bassen als ze langskomen, Willem op een sukkeldrafje enkele meters achter Liuwe aan. In een flits schiet Willem Liuwe voorbij. Maar goed en wel voorbij de hond valt hij weer terug in zijn oude, slome tempo.
Weer verloren, hij wist het wel.
‘Maar bij die hond ging je heel snel.’ ‘Ja, ik was bang.’
‘Je kon wel heel hard lopen.’ Hij kijkt me even geïntrigeerd aan. Dit is een nieuw gezichtspunt, maar ’t slaat toch niet aan.
Als we Willem eindelijk eens de hardloopwedstrijd willen laten winnen, zullen we die bouvier los moeten laten.
Zie ook: http://www.bloggen.be/ikdenkhetmijne
Schrijver: Katja Bruning, 20 december 2001
Geplaatst in de categorie: kinderen
kinderen
1.186
Geef je reactie op deze inzending:
Janna, jouw verhaal is ook heel grappig, waarom stuur je het niet in? Ja, kinderen, je kunt er geen hoogte van krijgen, want achteraf, waarom heb je dat nooit aan je moeder verteld? Nu moest je juist vaker langs die enge hond en geen idee dat dat toch niet de bedoeling kon zijn!
wist ze niet waarom. De reden was dat er een heel grote hond achter het hek van een groothandel waakte waar ik doodsbang voor was en die me eens nagerend heeft en me bij de rok te pakken had, omdat de eigenaar het hek niet goed had gesloten. Vanaf die tijd werd ik altijd naar de kruidenier gestuurd, egaal voor wat. :-)
Vind jouw verhaaltjes trouwens allemaal leuk.