Ga maar schoonmaken

( Deze column verscheen eerder in de NRC.)

Een Hongaarse schrijft ons.
Drieënhalf jaar geleden kwam zij hier studeren en ontmoette toen een Fin die hier al jaren werkt en woont. Ze kregen een relatie en ze wilden gaan samenwonen. Als keurige burgers wendden ze zich tot de Vreemdelingendienst. Die vertelde dat zij in Hongarije moest wachten op een verblijfsvergunning. Ook het Nederlandse consulaat speldde haar dit verhaal op de mouw.
Zeven maanden wachtte zij in Hongarije af (de wettelijke termijn is 8 weken, maar Nederlandse ambtenaren mogen straffeloos de wet overtreden).
Ten slotte ging ze maar eens bij de Finse ambassade opheldering vragen. Daar hoorde ze de waarheid: als EU-burger had haar partner het recht haar overal bij zich te hebben zonder ambtelijke plichtplegingen.

De Hongaarse is niet alleen boos over de misleiding door de Nederlandse diensten. Zij is ook verbijsterd dat zij en haar Finse partner in Nederland meer rechten hebben dan Nederlandse burgers met hun buitenlandse partner.
Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: in blinde weerzin tegen Turkse en Marokkaanse bruiden stelt Nederland al zijn eigen burgers achter bij andere EU-burgers die hier te lande wonen.
Deze ‘negatieve discriminatie’(term van immigratiehoogleraar Boeles in Leiden) is het werk van VVD’er Kamp en CDA-coryfee Verhagen.
Als het aan VVD en CDA ligt, wordt het na 22 januari nog barder en bozer. Buitenlandse partners moeten maar in den vreemde Nederlands leren alvorens ze Neêrlands heilige bodem mogen betreden. Ze moeten € 6000 voor inbugeringcursussen gaan betalen. De Nederlandse partner moet 130% van het minimumloon verdienen. Dan mag eenderde van het Nederlandse volk niet meer met een buitenlander trouwen. Veel jonge mensen in de huwelijksleeftijd – starters, nietwaar? - komen niet eens aan de 100% toe.
Van de VVD, azend op de LPF-stemmers, valt niets te verwachten.
Voor het CDA houdt de heiligheid van het gezin bij de landsgrenzen op.
De legitimatie voor aantasting van grondrechten – want dat is het – is het vermeende misbruik. De fractie weet wel geen aantallen, maar er schijnen veel schijnhuwelijken te zijn. Wij weten de getallen wel. In Amsterdam, een hoogst verdachte stad, heeft men de huwelijkssluitingen van een reeks van jaren onderzocht. Op de duizenden huwelijken had men bij slechts 69 gevallen twijfel. Wel, onder Nederlanders wordt ook wel eens om oneigenlijke reden getrouwd. Het CDA wil ook de huwelijksleeftijd voor een Nederlander die ‘vreemd gaat’, verhogen tot 21 jaar. Die verhoging zal wel niet velen treffen, maar alweer leidt vreemdelingenhaat tot schending van grondrechten: Nederlanders mogen volgens de wet met 18 trouwen.

En de PvdA dan? Keert deze partij, bevrijd van de paarse kluisters, terug tot het sociaal-democratische principe van ‘Recht voor allen?’
Ja, we krijgen wel veel klachten over de immigratiedienst.
Nee, Nederland schendt niet de internationale verdragen door gezinsvorming onmogelijk te maken. We hebben het laatst nog eens voor alle zekerheid aan de minister gevraagd en die verzekerde ons dat het allemaal heel legaal was.
Voor de goede orde: de bewindsman die de PvdA geruststelde, was Nawijn, minister voor verbanning, doodstraf en parlementsverachting.
Een inkomenseis van 130% was natuurlijk te gortig, maar 100% was toch niet onoverkomelijk?
Men moet eens lezen wat de PvdA schrijft: “De inkomenseis in de Vreemdelingenwetgeving is niet onrealistisch hoog. In sommige gevallen kan dat betekenen dat een academicus een jaar lang aan de slag zal moeten als schoonmaker of administratief medewerker. Op zich een functie onder het scholingsniveau maar hij of zij kan wel samen zijn met diens geliefde.”
Het laatste is niet eens waar, want men moet eerst met werkgeversverklaringen en loonstrookjes aantonen dat men de afgelopen jaren het minimum heeft gehaald.
Maar het principe is volkomen onjuist. Wat de PvdA zegt is: de Nederlandse partner die zo dom is geweest verliefd te worden op een buitenlander, moet maar een beetje lijden.
Als in een sprookje moet de vrijer proeven van de standvastigheid van zijn liefde afleggen: hij mag pas trouwen als hij/zij een jaartje heeft schoongemaakt.