De lamme helpt de blinde

Een vriendin van mij heeft MS. Ze kan nog best een beetje uit de voeten, maar uitgebreid winkelen of een fikse wandeling maken is er niet meer bij. Ze ziet ertegen op als tegen een berg, toch ontkomt ze er niet aan: de rolstoel doet zijn intrede. In de weekeinden gaat ze met haar man op pad. En soms duwt haar zoon haar voort. Maar rondneuzen in modezaakjes of op markten snuffelen? Dat doe je toch gezellig met een vriendin? Dus trekken zij en ik er samen op uit, voor het eerst met de rolstoel. Die ligt opgevouwen achter in mij autootje. Even later staan we op de parkeerplaats, met die ingeklapte stoel en vier linker handen. Hoe krijg je zo'n ding in vredesnaam rijklaar? Het lukt ons niet. De instructie die haar man heeft meegegeven klopt voor geen meter, vinden wij. Daar staan we dan, met de handen in het haar. Teruggaan, met hangende pootjes? Nee toch. Dan stopt er een auto naast ons. Het portier gaat open en achter het stuur vandaan werkt zich behendig een vriendelijke meneer naar buiten. Steunend op krukken komt hij kwiek op ons af, ondanks het feit dat hij... maar één been heeft! ‘Gaat het niet dames?’, lacht hij. En met één handbeweging klapt hij de rolstoel uit: ‘Instijgen maar!’
Voor wij hem kunnen bedanken is hij tussen de mensen verdwenen. Als mijn vriendin zich eenmaal in de stoel heeft genesteld, schieten we als een stel tieners in een giebellach. Hoe was dat gezegde ook al weer van die lamme die de blinde helpt? Bedankt, redder in nood! Alsnog.

Schrijver: Nell van den Bosch, 6 juni 2003

nellvandenboschxs4all.nl

MS rolstoel lachen rolstoel lachen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.1 met 94 stemmen 2.373