Gadegeslagen continuering

Een glinstering in ogen die gadeslaan hoe de wereld rond haar troebel wordt. Wazig. Mistig. Ondankbaar. En dat, terwijl zij alleen maar liefde geeft. Vanaf het moment van ontwaken tot het moment van sluiten van haar ogen. Warme gevoelens ontstaan bij het openen van de bloesems rond haar. Terwijl de wereld weet dat zij moet wachten tot de laatste bewoner zijn koers wijzigt met betrekking tot de bol die ons alles biedt dat wenselijk is, weet zij tevens dat bij continuering van zoveel mobiliteit en uitstoot het aftellen daadwerkelijk is begonnen. Zij weet dat liefde haar alleen kan redden. Zij weet ook dat deze helaas niet realistisch is. 's Nachts filosofeert zij over verborgen gebreken die op onverklaarbare wijze, in de schaduw van het verlangen te corrigeren, almaar meer worden. Een voortdurende drang naar steeds meer, terwijl moet worden gedwongen tot minder. Niet voor wie-of-wat-dan-ook, maar slechts voor de wereld, jij en ik !

Schrijver: Annejan Kuperus, 23 mei 2004

ajkuperushotmail.com

Troebel Wazig Mistig Wazig Mistig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 13 stemmen 1.345