Zondvloed

Regen, regen, regen.
Het weder is nog steeds het meest besproken onderwerp.
Waarom?
In onze verkantoorde en geairconditioneerde samenleving wordt het klimaat met kunst en vliegwerk robottisch gecontroleerd. Geen yup die tegen zijn collega zegt: lekker klimaatje hier binnen vandaag, Van Driel.
Nee, misschien wel klagen over het weertje buiten, maar binnen is alles onder controle, beheerst, uniform. Het weerspiegelt de drang om de factoren die het leven onvoorspelbaar maken te beheersen. We hebben zelfs een gecomputeraliseerde versie van de waarzegger (de weerzegger) aangesteld bij onze media (mediamiek) om ons de illusie te verkopen dat zelfs de goden ons zullen gehoorzamen omdat wij hun grillen voorspellen.
Het is moeilijk te verkroppen voor ons, uitvinders van het wiel en de harde schijf, dat we het grote wiel nog steeds niet in onze macht hebben. Al de dieren die de verwoestende tsunami voelden aankomen en er op anticipeerden door weg te wezen, zijn waarschijnlijk aangesloten op hetzelfde mediastation als de likdoorn van mijn tante Dorothea. Zij vertegenwoordigen een verzakkend bolwerk van ouderwetsigheid en primitiviteit als het aan de techneuten ligt. Daar zouden zij het liefst een zondvloedje overheen leggen van een dag of veertig. Maar de intelligentie van de onnozelen is vooralsnog van een andere orde (afkomstig) die op een draadloze, pijlsnelle, feilloze, frekwentie schijnt te werken. Daar kan nog geen hacker op inbreken. Dus daarom praten mensen met elkaar over het weer. Omdat ze zich zo kunnen afstemmen op het netwerk van het gezonde verstand.

Noach Tsunami Primit Tsunami Primitief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.5 met 2 stemmen 861