FORDSON DEXTA BLUES
DEEL 1 OPKOMST
Thomas was dertig jaar oud en was keuterboertje. Zijn trekker was een Fordson Dexta trekker, blauw met oranje wielen. Het was maar een klein trekkertje met vijftig pk, maar hij deed erg zijn best, net als Thomas zelf. Altijd stond hij trouw klaar om zijn dagelijkse werk te doen. Hij startte na het voorgloeien altijd goed en liep mooi stationair en had nog niet teveel rookuitstoot. Thomas onderhield zijn trekker zelf en gooide er genoeg rode diesel en olie bij en liet hem soms nakijken. De banden waren prima en eigenlijk was er geen enkel probleem. Hij was uit het bouwjaar 1968, in Engeland gemaakt. Thomas was blij met zijn trekkertje en deed er van alles mee. Hij maaide het gras, haalde het met de wagen weer op na dat hij het had omgekeerd met de schudder. Hij ging niet zo hard, ongeveer vijfentwintig kilometer, maar dat was voldoende voor Thomas, hij had geen haast. De twintig koeien die Thomas had gaven voldoende melk om leuk van te leven en hij voelde zich rijk met zijn eigen koninkrijk. Er was nog een paardje op de boerderij in de Friese wouden, een stabij hond, een poes en twee konijnen. In de bomen zaten veel vogeltjes en hij had nog een groentetuin. Thomas las in de avonduren friese boeken en ging na een sigaartje en een stukje kaas om half elf naar bed om om half zeven weer op te staan. Hij redde zich prima zo. De trekker had het best naar zijn zin en stond in een droge schuur en roestte zo niet. In de winter kreeg hij een deken om de motor om te kunnen startten. Op zondag reed Thomas met zijn Dexta een blokje om door de binnenwegen naar zijn grootouders en liet zijn Fordson even op topsnelheid lopen, dat hij leuk vond. De trekker vond Thomas een goed baasje en deed graag zijn werk voor hem, hij vond het zinvol en aardig bovendien. Zo vormden ze samen een verbond tussen mens en machine.
FORDSON DEXTA DEEL 2 NEERGANG
Ook de moderne tijden braken aan voor Thomas en zijn trouwe trekker. Het moest allemaal wat efficienter tegenwoordig. Thomas ging wat harder werker en ook zijn Dexta deed zijn uiterste best. Ze waren altijd in touw en rusten weinig. Maar op een gegeven moment was het op. De Fordson sloeg over met zijn motor en werd aan de kant gezet omdat het te duur was hem te repareren en hij niets waard was. Ook de banden waren aan zijn eind. Met Thomas ging het ook niet goed, hij was overspannen en had last van zijn rug. De koeien werden verkocht en daar leefde hij een tijdje van. Daarna werd het land verkocht. Thomas tekende en schilderde veel boerderijtaferelen en dacht vaak aan vroeger. Op een dag tekende hij de Fordson Dexta in de schuur. Hij stond er maar wat en de lak scheen dof. Thomas kreeg tranen in zijn ogen en dacht aan alles dat voorbij was, voorgoed voorbij. Zijn grootouders leefden niet meer en de zondagen waren leeg, net als zijn kerkje waar twist heerste. Hij probeerde de trekker te starten maar na een flauw gerochel bleef die stil. Thomas ervoer de zinloosheid van zijn bestaan en vond dat al zijn harde werken voor niets was geweest. De trekker wilde zijn baas helpen om hem te troosten maar wist niet hoe, ook hij voelde zich nutteloos. Het was winter en het was koud. Veel boeren hielden met hun bedrijf op en waren dan rijk en gingen reizen of emigreerden naar Canada om daar het geluk te beproeven.
FORDSON DEXTA DEEL 3 HERRIJZENIS
Het was voorjaar en Thomas zag tijdens zijn fietstocht dat er een dag werd georganiseerd voor oldtimer trekkers in een naburig dorp. Dat leek hem prachtig toe, de oude dingen van vroeger weer eens samen te zien. Het bracht hem op het idee zijn trekker op te knappen. Hij ging er achter aan en een maand later liep de Fordson weer. De trekker was blij dat hij weer aandacht kreeg en zijn motortje liep weer, hij kreeg het er warm van omdat hij zich weer nuttig voelde. Thomas liet de Fordson helemaal overspuiten, de motor reviseren en gaf hem nieuwe banden. Het koste vijftienhonderd euro maar hij vond het de moeite waard. Als laatste detail zette hij er nieuwe lampen op met het originele logo van de fabriek.
Die zaterdag startte hij trots als een pauw zijn eigen trouwe trekker en reed naar het terrein. Hier stonden honderd oldtimertrekkers opgesteld. Thomas deed mee aan de behendigheidswedstrijd en voerde alle verrichtingen foutloos uit. Omdat zijn trekker er zo mooi uit zag kreeg hij een prijs. Hij voelde zich geweldig trots, net als zijn trekker. Samen reden ze tevreden naar huis. Thomas klopte de Dexta op zijn motorkap en zei”Goed gedaan, trouwe trekker”en schakelde het contact uit. Hij at een groot bord macaroni en dronk een Beerenburgje en viel gauw in slaap. Hij droomde van een groot weiland vol paardebloemen en pinksterbloemen waar hij met zijn trekker overheen reed zonder te maaien. Zonder ophouden reden ze zo de hele dag rondjes totdat het avond was.
TREKKERTROTS EIND MET EEN BEETJE ROOK
tiscali.nlGeplaatst in de categorie: emoties
thomas
1.810
Geef je reactie op deze inzending: