Verhalen

Vreemd gevoel

Het is vrijdagavond en ik sta in het café. Ik voel me er totaal niet thuis. De mensen lijken zo ver weg en zo anders. Zij zegt dat ze even naar de wc gaat en en tikt glimlachend op mijn hand als ze wegloopt. Steunend op de wankele tafel wacht ik op haar.
Ik heb nog nooit zoiets gedaan en ik weet ook niet of ik het ga doen.
"In 75 % van de culturen die hebben bestaan hadden mannen meerdere vrouwen" stond er in mijn schoolboek. Ik vecht ertegen, een mini-oorlog die niemand merkt in de hoek van het café. Ik weet dat ja en nee niet te combineren zijn. Ik voel me al schuldig dat ik überhaupt ben begonnen met vechten. De speakers dreunen en het lijkt alsof mijn oren vol met water zitten. De bas lijkt alles te laten trillen; is de lucht zo vochtig of ben ik beneveld? Verdomme. Daar komt ze, haar glinsterende ogen vangen de mijne en ik glimlach naar haar. Ze draait met haar kont terwijl ze twee bier voor ons bestelt bij de barman. Hij knipoogt en ze draait zich lachend naar mij. Ik neem een glas uit haar handen en voel hoe hier en nu het bier tegen mijn dijken aanbeukt. Het is hoogvloed en ik word met overstroming bedreigd.

Er hangt een serene koelte op straat en ik neem een diepe teug nachtlucht in mijn longen. Ik kijk naar haar.
Hoe ze beschenen door de straatlantaarns oversteekt en hoe ze verdwijnt in de nacht als ze de hoek omgaat; lachend en met haar arm om de barman heen geslagen.
Ik voel me bevrijd, ik voel me bevrijd van mijn vrijheid.

Schrijver: Gaudeo Laborior, 3 september 2005