Orenlikker
Iedereen heeft wel een afwijking, ook ik. Ik lik namelijk graag oren uit.
‘Jakkes,’ zie ik u in gedachten al lezen. En daar zit hem nu net het probleem. Is het namelijk pervers? Ik vind van niet. Is het dan een fetisj? Ook dat niet, want ik word er niet opgewonden van; althans niet in de zin van.
Doe ik het dagelijks? Natuurlijk niet. Een overdosis oorlikken is namelijk gevaarlijk. Niet voor hen die gelikt worden maar voor de likker zelf. Vind ik oorsmeer dan lekker? Ook niet. Ik vind oorsmeer even lekker als hopjesvla. En als u weet hoe lekker ik dat vind, likt u nooit meer oren uit.
Waar ík opgewonden van word zijn de kreten die mijn likken ontlokken. Uitroepen als: ‘Gadverdamme of getverdemme -dat is een synoniem, viezerik, je bent gestoord en al zo meer maken mij altijd weer blij. De eerlijkheid gebiedt ook te vermelden dat degene die gelikt wordt deze kreten altijd met een lach op het gezicht slaakt; zij vinden het blijkbaar dus wel lekker. Ik ga op gezette tijden dan ook onverstoord door met oorlikken.
Lik ik iedereen die ik tegenkom? U kunt gerust zijn, dat doe ik dus niet. Het uitlikken van oren vereist namelijk een zekere status van genegenheid; je kunt dus niet zomaar iemand vastpakken en beginnen te likken -ze stribbelen namelijk altijd tegen. In het kader van de wet op ongewenste intimiteiten is het dan ook zeer onverstandig oorlikken in de collegiale sfeer te uiten, en ook binnen de familie- en vriendenbanden is zorgvuldigheid in dezen vereist.
Mijn jongste nichtje -ze is vier- weet het wel te waarderen en blijkt inmiddels erfelijk belast. ‘Orenlikken,’ klinkt het opeens onverwachts op een familiefeestje als ze iedereen belaagt. ‘Gadverdamme,’ roept iedereen dan uit; maar ze genieten wel. ‘Nou ik,’ smeekt ze als ze bij me op schoot komt zitten na een ronde likken. Ze is zowel likker als gelikt verslaafd hebben we inmiddels mogen constateren. Maar ik ben er voorzichtig mee. Voordat je het weet gaan er namelijk praatjes in de ronde die je reputatie danig kunnen schaden.
Vrienden en vriendinnetjes van onze tienerkinderen reageren zeer divers en nemen een afwisselende houding aan. ‘Er wordt vanavond niet gelikt,’ uiten ze soms als ze binnenkomen. Lig ik echter te slapen, is het meestal mijn oor dat het onderspit moet delven. Orenlikken wordt dus de nieuwe drug van de komende decennia.
‘Betrekkelijk ongevaarlijk,’ bevestigde de minister van justitie onlangs; u likt maar lekker door.
Mijn uitgeefster is verguld -althans ze vindt mijn verhaaltjes wel aardig, zeker deze. ‘Echt humor voor een man,’ reageerde ze enthousiast.
‘Effe likken?’ opperde ik. Mijn boek komt volgend jaar uit.
Uit: Zangzaad van Adriaan Hoefs
home.nlGeplaatst in de categorie: humor
oren
952
Geef je reactie op deze inzending: