Verhalen

Bevroren oorlog

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand.
Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord.

Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent, alles voor iedereen zolang de zweepslag van de tiran jou zint.

Tussen werkpaard en geldwolf gaapt de afgrond maar dan slaat de oproerkraaier de brug. Gisteren nog hadden ze een vijand gemeen, een driftkop met een gestrekte arm. Zijn snor is zo dun als mijn kleine teen.

Na het laatste nekschot scheidt het ijzeren gordijn hen.
Ze staan nu neus aan neus met vlijmende blikken, onzichtbaar voor elkaar.

Berlijn wordt gevierendeeld. De atoombom staat op scherp.
Hij staat schuin opgericht, de fallus als schrikbeeld.
In een vlaag van machtsvertoon opent het Witte Huis het heksenjachtseizoen.

De eerste ruimtevaarder landt op dertig boogscheuten ten noorden van de tropen.