Één blik, luchtvaart en string
Als je in de vertrekhal van een vliegveld staat, liefst een echt groot vliegveld met veel vluchten die mensen over de hele wereld sturen, zie je allemaal gezichten met allerlei achtergronden. Ik ben daar één van. Na toch al heel wat keertjes in het zachte pluche van de economyclass geploft te zijn verbaas ik mij over niets meer. Dacht ik.
Zij verbaasde me wèl. Die onbestemde blik in haar ogen van een reiziger op weg naar huis. Chronisch melancholisch en verpletterend verveeld, sloegen haar ogen me neer; om nooit meer op te staan.
Ding!Ding! … acht, negen, tien! KNOCK-OUT!!! En ik was knock-out geslagen, geloof dat maar! Één blik was genoeg.
Een vluchtige blik was het maar. Zo eentje die je maar weinig in je leven te zien krijgt. Twee ogen. Ze keek me aan met de sluwheid van een kat, de woede van een berin, de nieuwsgierigheid van een otter en het mysterie van de diepblauwe oceaan. Nee, één blik was genoeg.
Een geweldige storm van emoties blies me omver. Ik verdronk naast het zwembad in een tsunami van verliefdheid. Geraakt door de bliksem, verbrand in het vagevuur en bevroren op de zuidpool, allemaal in hetzelfde ogenblik. Meer was het ook niet. Ik wilde de hoogste berg beklimmen, het diepste ravijn in springen en pootjebaden in een vulkaan, als die ogen me maar aan zouden blijven kijken.
Één blik was genoeg. 41 Nanoseconden oogcontact. Ik zal je nooit vergeten, ook al ben je een oud, vadsig omaatje van 93 in een Burqa met paarsgeverfd haar, en een felroze string, die door de burqa heen te zien was. Ja, op dat laatste knapte ik ook een beetje af….
Nee, één blik was inderdaad genoeg voor mij.
gmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
Liefde op het eerste
1.035
Geef je reactie op deze inzending:
"Geraakt door de bliksem, verbrand in het vagevuur en bevroren op de zuidpool, allemaal in hetzelfde ogenblik. Meer was het ook niet. Ik wilde de hoogste berg beklimmen, het diepste ravijn in springen en pootjebaden."