Alle inzendingen van I.Broeckx

Tante had me opnieuw genood in haar dorp bij 's-Hertogenbosch waar ze na de dood van haar tweede echtgenoot haar jeugdvrienden heeft teruggevonden.... We zouden een restaurant bezoeken dat hoog uittorent boven uitgestrekte groene velden, doorsneden door een water dat haast demonisch aandoet...

Drieëntwintig jaar vóór de huidige dag was aangebroken, de dag van Kerstmis 2019, kennelijk de dag van onze verzoening, was mijn vriend uitgebarsten in helse woede en had hij zijn scheldwoorden op mij afgevuurd.... We konden elkaar niet vergeten. In ons innerlijk bleef het beeld voortleven van...

Je werd ons geschonken, Natuur: door God of door de Voorzienigheid (?) met je uitgestrektheid, je enorme mogelijkheden, je grote lieflijkheid, je immense schoonheid.... Ons duivelse genie, dat wij ten kwade aanwenden, moest jou kapotmaken, moest ons grootste geschenk ruïneren.... En de regen...

Ik trof hem vóór de Heikese Kerk toen het carillon "Merck toch hoe sterck" speelde. Hij voerde een enquête uit voor de Gemeente Tilburg en vroeg me naar mijn mening over de Tilburgse binnenstad. Ik merkte op dat die best wat meer "historie" zou kunnen gebruiken, zoals dat in Den Bosch het geval...

Zoals gebruikelijk hadden zich weer enkele personen verzameld op het kleine terrasje vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein: een man wiens uiterlijk men zou kunnen omschrijven als dat van een "Old Hippie", met lang donderblond haar en een snor en baard en een mevrouw die absoluut...

Na een rondgang door een zaak waarin velen belangstellend rondneuzen naar de goedkope aanbiedingen had ik wat rinkelend en kwetsbaar aardewerk in de tas waarmee ik tegen haar opbotste bij de kassa waarop ze meteen maar in woede ontstak en mij "onbeschoft" noemde. "Geen olie op de golven!" dacht ik...

Het zij verre van mij op "amateuristische" wijze de kennelijk hoogverheven academische filosofie en alles "wat zij in haar kielzog meesleept" te willen beoefenen, maar het lijkt mij duidelijk dat wij niet kunnen kennen wat buiten de bepaaldheid van onze zintuigen en ons verstand ligt: "Das Ding An...

Ik was mijn gang gegaan; ik had mijn weg afgelegd door straten, nu troosteloos en grauw; eens het decor van een verheven liefde..... Thuisgekomen mocht ik een boeket in ontvangst nemen; lange witte lelies openden hun kelken en strekten zich bevallig uit. Paarse, wollige bloemen van mij...

Ik was genodigd in haar rommelige en ongezellige kamer. We schreven: de vroege zomer van het jaar 2019. Mevrouw had haar oude handen meteen al over die van mij gelegd met een gebaar dat alles zei, alles betekende. Later, in de zaal van het Zorgcentrum draaiden de wijzers van de klok aan de wand...

Het hoofdgebouw bij de inrichting in Biezenmortel waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, heeft alle kenmerken van een klooster en het heeft dan ook als zodanig gediend in een verre, voorbije tijd. Prominent bevindt zich een kruis aan de voorgevel waarvan het silhouet zich bij mijn bezoek...

"Het zijn mooie vogels" verklaarde ik aan de meneer op de markt die daar trouw de wacht hield naast de kooien met vele parkieten en kanaries; de parkieten bont gekuifd en levenslustig kwetterend.... Hoe graag zou ik zo'n dier "huisvesten"; zij het dat het afscheid van Pietje me te zwaar is...

Ik beschouw mijn lichaam, mijn al op vele verschillende wijzen aangetaste lichaam, mijn zo dierbare en unieke bezit dat men nooit kon liefhebben en mijn tranen vloeien; de opgezwollen blauwe aderen, prominent op de verouderde handen, de neerhangende, tedere lobben van de borsten, de kwetsbare...

Na de gebruikelijke sneeuwstormen en ijsvelden waarmee de winter gepaard gaat, treedt in onze noordelijke streken gewoonlijk wel een milder seizoen in en inderdaad vertonen zich dit jaar eind februari al veel paarse en gele krokusjes. Op mijn terugweg uit het naburige dorp ontmoette ik Hem in de...

In een achterkamertje van mijn huis staan de platenkoffers, eens het meest dierbare bezit van mijn vader, te verstoffen. In de vakken van hun harmonicavormige innerlijk bevatten zij nog altijd de LP's met de kleurrijke hoezen waarop de bonte afbeeldingen, vaak van taferelen uit vervlogen tijden....

Ja, mijn "waarde" voormalige "vrienden", jullie portretten hebben mij bereikt en jullie trouweloze ogen, waarmee jullie nooit meer in die van mij zullen kijken, staren me wezenloos en onwerkelijk aan vanaf het magische scherm dat kennelijk dient om te onderhandelen, marchanderen, manipuleren en...

Zo moet het geweest zijn in die lang vervlogen tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in mijn geest in nevelen en duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder,...

De wekelijkse Markt had de jaarlijkse Kermis snel vervangen. Het was een mooie zomerdag die al aan september deed denken met een milde en aangename temperatuur, zodat de atmosfeer de zintuigen verwende en streelde..... En zo trof ik op die zomerdag vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het...

Het spiegelende, zwarte water strekt zich uit tot in de verte en een bootje nadert, maar maakt rechtsomkeert en verdwijnt uit het zicht. Een sterke man draait de oude brug open met al zijn krachtsinspanning. Mevrouw had me uitgenodigd en trakteerde me op ranja; de rozerode drank bevond zich in...

De honderdjarige filmzaal biedt uitzicht op statige en elegante negentiende-eeuwse panden in de Willem II-straat en ook de manshoge beeltenis van Koning Willem II aan de wand, met de degen aan zijn zijde en de trouwe jachthond, gekleed in het ouderwetse uniform met de epauletten op de schouders,...

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de...

In de Koestraat in Tilburg bevindt zich te midden van de huizenrij een enigszins opmerkelijk en merkwaardig pand, brandpunt van mijn eerdere bezoek. De ingang ligt enigszins verscholen, een eindje van de straat af en via een binnenplaats waar zonnebloemen bloeien is deze te bereiken. Op een avond...

De woorden "alleen" en "eenzaam" zijn wel erg vaak gevallen vandaag tijdens het uitstapje van de senioren. Voor de attente toehoorder zijn ze als clichés; de hele conversatie is ermee doorspekt. De eenzaamheid stapelt zich als de grootste belasting op de schouders van zelfs de meest...

Aan mijn linkerbeen vertoonde zich een felrood plakkaat, als een sok van eczeem, reikend tot aan de kuit en ik bedacht dat een foto hiervan goed zou passen in de collectie van het nabijgelegen De Pont Museum omdat die toch al uitmunt door uitzinnige absurditeit. In het verschiet lag een afspraak...

Is onze mooie nieuwe bibliotheek in Tilburg, onze LocHal, nu een verkapt of veredeld café geworden of is het werkelijk een bibliotheek? Ik kwam graag en veel op het Koningsplein, in het oude pand. Het was er besloten en rustig en niet zo gigantisch monumentaal als aan de Brokxlaan. Een brede...

Het ziekenhuis bevindt zich op loopafstand van mijn woning te van geheel andersoortige voorzieningen, zoals daar zijn een tankstation, een supermarkt en een restaurant. Via een feeëriek overschaduwd pad bereik ik de gebouwen die hoop op de gevel in trotse zwarte letters de naam ETZ Twee Steden...

Zorgcentrum "Koningsvoorde" aan de Generaal Smutslaan is goed geoutilleerd met langgerekte, goed verlichte gangen en met trappenhuizen die tot de verbeelding spreken. Men kan er zich met recht thuisvoelen. Toen de eerste kou van het seizoen al in de lucht zat was het er "Herfstmarkt" en had...

Daar, in die buurt, de buurt waarin tien van mijn woelige jeugdjaren voorbijvlogen als de ijlende, rusteloze wind, verheffen zich nu de muren, verheft zich nu de façade waarachter zich een drama ontrolt. Van buiten af kan men die stenen façade nietsvermoedend beschouwen, onwetend als men is van...

Ik sprak de woorden die de longarts mij gezegd heeft als het ware voorzichtig en bedachtzaam uit: "U lijdt aan ernstige, esinofiele astma". Ik leg mij te rusten op het kussen en denk na over mijn diagnose, mijn voorland, mijn toekomst. In het ziekenhuis hebben ze het mechanische "speeltje" waarmee...

Na de grote hitte, toen augustus overging in september, was het weer goed toeven op het provisorische terras vóór Kringloopwinkel "Portagora" en ik trof er deze keer een senior met glad, achterovergekamd grijs haar en een snor die zijn bovenlip overhuifde. Hij zei aan de Piushaven te wonen en...

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in...