Alle inzendingen van I.Broeckx

"Ik woon daar nog steeds" verklaarde ik toen ik haar onlangs voor de tweede keer tegenkwam op de Tilburgse markt. Ze zei dat ze onlangs tevergeefs op de fiets uit Goirle was gekomen en eveneens tevergeefs had ze rondgedwaald in mijn buurt en naar mijn adres gezocht. Nu wisselden we telefoonnummers...

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid re...

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de Eng...

Ter gelegenheid van Kerstmis waren toentertijd her en der vele rijkelijk versierde Kerstbomen opgesteld, ook in een Wijkcentrum waar ik die morgen bivakkeerde om de collectie thrillers in de aangrenzende bibliotheek in ogenschouw nam, onder tranen overdenkend hoe mijn langjarige werkzaamheden voor e...

Mijn nieuwe huisarts is een Moslima (getooid met zachtgroene hoofddoek, het kenmerk van haar godsdienst en met een filmsterrengebit) genaamd "Zahir" of "Zafir". Ze was bij eerste kennismaking zeer voorkomend en vriendelijk. Ik had de vertrekkende arts Dr. Atilla (nomen est omen) tegen wil en dan...

De onherbergzame heilloze oorden die de "Geestelijke Gezondheidszorg" voor haar slachtoffers en gedupeerden reserveert, konden nooit een thuis voor haar vormen; integendeel. De geestesziekte joeg haar op en verjoeg haar uit alle comfortabele, geruststellende en weldadige regionen van de zogenoemde...

Lang had ik in de rondte gedrenteld, steeds weer een voordeur naderend die hardnekkig voor me gesloten bleef. Dit speelde zich af in het warmste seizoen en de hitte drukte loodzwaar op de wereld en op mijn lichaam. Daarbinnen vond klaarblijkelijk een buitenissige therapeutische sessie plaats en enke...

Met mijn krakkemikkige gestalte, met mijn bewegingen en met mijn voorkomen schijn ik, waar ik ook kom, een hulpvraag te uiten of te demonstreren ("Gaat het mevrouw, kan ik u helpen?") maar ik ben mij allerminst bewust van de aftakeling die toch wel zichtbaar moet zijn op mijn zeventigste, al kijk ...

De nieuwe dag, die ons nog altijd geschonken wordt, heeft zich aangekondigd met uitbundig licht en met een bleke hemel achter het geboomte aan mijn venster. De Tilburgseweg, omringd door de pontificale villa's van de welgestelden, verbindt als vanouds Tilburg en Goirle. In het dorp ben ik welko...

Het zwembad was als een ouderwets "Kurort" al in zwang sinds de negentiende eeuw, met gepleisterde wanden in de kleedhokjes. Je kon het bereiken via een natuurlijke laan met merkwaardig geknotte boompjes en mijn beste vriendin liet niet na het de hemel in te prijzen; ze spartelde uitbundig met arm...

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren n...

Het was in dat jaar van ons eindexamen: 1971. Het langwerpige gebouw (stijl: Nieuwe Zakelijkheid) had ons gedurende zes jaar geherbergd en het was onze dagelijkse bestemming geweest. Onze leraren, zelf als de legendarische romanpersonages uit de romans die aan de orde kwamen, schroomden niet de e...

De grijsharige meneer die vóór mij zat in de tram die haar ogenschijnlijk eindeloze parcours voortzette op het traject Den Haag - Zoetermeer verzekerde mij dat hij de kluts op digitaal gebied geheel kwijt was. Wat een overeenstemming kwam tot stand tijdens de korte ogenblikken, gedurende het momen...

Op een dag maakte ik opnieuw aanstalten naar je toe te gaan; naar jou, mijn werkelijke vriend om de overigens onoplosbare problemen aan de orde te stellen die de Kantiaanse filosofie omtrent het zozeer beroemde "Ding an sich" oproept en die door Schopenhauer met zijn interpretatie opnieuw belicht ...

Eens, in mijn kinderjaren, moet ik met mijn toen nog jonge ouders op treinreis zijn gegaan. Het landschap moet zich ontvouwd hebben aan weerszijden van onze coupé. En zo rapporteerden mijn goede ouders tot in latere jaren hoe ik de Domtoren had gesignaleerd die hoog uittorende boven zijn omgeving. ...

De riedel van een traditioneel Kerstliedje weerklonk op de achtergrond in de boekwinkel. Maar het Kerstgevoel bezielde mij niet waar de medemenselijkheid - zozeer gewenst en zozeer eeuwenlang gepropageerd door de traditionele godsdiensten - in deze tot onheil gedoemde wereld in een grote mate eeuwen...

Tegenwoordig stelt men her en der die kleine kastjes op met enkele boeken erin zodat je naar hartenlust kunt halen en brengen uit je bezit. Op een vroege morgen koos ik een "dierenencyclopedie" uit een dergelijk fragiel kastje, opgesteld voor ons Wijkcentrum. De kleurige plaatjes van de dieren bew...

In onze stationshal, die overigens niet uitblinkt door de sfeer die men wellicht zou wensen, is sinds kort een piano opgesteld en een uitbundige en enthousiaste jongeman beroert de toetsen. Jongeren, mogelijk enthousiaste studenten verzamelen zich in de hal die nu hun trefpunt vormt. Men heeft nog g...

De heide wachtte al op ons. Ze lag met haar paarse pracht, met haar boomgroepen en grafvelden uitgestrekt tot aan een verre horizon en weer doorkruisten we haar, via het "schelpenpad" dat diep in haar doordringt. Het voorjaar was nog koud maar mijn hortende en rochelende ademhaling kon ons nauweli...

Een merkwaardig staketsel, gelardeerd met groene, gazen schermen, omgeeft sinds enige tijd ons appartementencomplex. In het voorstadium van de renovatie zijn de gehelmde heren bouwvakkers gearriveerd die driftig rondmarcheren op de nu gecreëerde houten etages rond mijn woning. Zij reopen elkaar van...

We naderden Den Bosch. De chauffeur had het voertuig stevig in de hand en het parcours was snel afgelegd. Den Bosch kent haar toegangswegen, zoals ik vermoed geflankeerd door de panden van de "burgerlijke elite". Op de onderwijsboulevard is het een komen en gaan van opgewekte, vrolijke jongeren di...

De lerarenkamer lag aan het eind van de lange, betegelde gang, die door haar ramen, die ondersteund werden door witte tweelingzuiltjes, uitzicht boden op de drukke Ringbaan Oost. De enkele gymnasiasten die "de studie overleefd hadden" onder wie ook ikzelf kwamen daar bijeen aan een lange tafel, o...

De straten die de namen dragen van medici die ongetwijfeld hun sporen verdiend hebben zoals Pieter Pauw, Reinier de Graaf en Gerard de Bondt omcirkelden het oude St. Elisabeth Ziekenhuis dat in later jaren aan de slopershamer ten prooi viel. Daarna verrees op zijn grondgebied Psychiatrisch Ziekenhui...

Ze waren met zijn tweeën gekomen; de medewerkster van de welzijnsorganisatie en de jongedame die zich "Laura" noemde. Mevrouw ging meteen maar "autoritair" aantekeningen maken op een notitieblok over mijn dagelijkse bezigheden; waarom, met welk doel? Nu, wegens de massahysterie en de kuddementa...

In de hooggelegen ziekenkamer waarin ik was ondergebracht was rond het middernachtelijk uur een kolkende donkerrode vloed, een brede stroom die niets anders bevatte dan mijn eigen bloed: aan mijn keel, mond en lippen ontsnapt die ik noodgedwongen maar botweg naast mijn bed op de kale, koude, gladde ...

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen en...

Tijdens die vroege jaren was het wel eens het geval dat de "ratrace" van de schoolcarrière onderbroken werd door een griepje. Dan hoefde ik even niet de riedel "Groningen, Zoutkamp, Uithuizen" in mijn hoofd te stampen en de kleurige landkaarten te tekenen die vergezeld gingen van de lijst met p...

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van h...

Als vanouds schemert een bleek licht door de beide glazen deuren aan weerszijden van ons trapportaal. Anoek, de jongedame die sinds een goed jaar de flat aan de andere zijde bewoont, is thuis. Voor mij vertegenwoordigt zij de gave, ongeschonden jeugd; zo ver van mij, zo onbereikbaar ver. En in ...

De ambulance die ik had besteld was wonderlijk snel gearriveerd en de twee verplegers, man en vrouw, gekleed in hun groengele uniform en beladen met apparatuur, traden mijn woning binnen. Mijn telefoontje naar 112 was, gezien mijn astma, als legitiem en allerminst als "aanstellerig" beschouwd. Dez...