Het afscheidssignaal van mijn bloed (?)

Met mijn krakkemikkige gestalte, met mijn bewegingen en met mijn voorkomen schijn ik, waar ik ook kom, een hulpvraag te uiten of te demonstreren ("Gaat het mevrouw, kan ik u helpen?") maar ik ben mij allerminst bewust van de aftakeling die toch wel zichtbaar moet zijn op mijn zeventigste, al kijk ik nog met grote tevredenheid in de spiegel.

Niettemin laten mijn longen, die als een fragiel, kwetsbaar en uiterst onbetrouwbaar staketsel in de borstholte hangen, het steeds verder afweten. Herfst en winter van mijn leven naderen en het onbarmhartige einde beloert mij vanuit haar perfide schuilplaats. Hoe lang nog zullen de seizoenen aan mijn ogen en hart voorbijtrekken? Hoe lang nog zullen mijn heldere oogopslag en blikken zich weerspiegelen in de vijver van de misdadige wereld? Hoe lang nog zullen mijn trouwe oren haar geruis en verwarde melodie opvangen? Zal mijn bloed, mijn felrode, dierbare bloed dat als een rivier stroomt door mijn aderen, mijn vertreksein doen weerklinken uit de bonte, veelkleurige, heerlijke en verschrikkelijke wereld?

afscheid bloed lichaam

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 110