Alle inzendingen van I.Broeckx

Samen zijn we de lange weg van onze tweeëntwintig-jarige vriendschap gegaan, samen stonden we aan het sterfbed van onze bejaarde ouders, samen droegen we hen ten grave. Je gaf me vele cadeaus, naaide mijn gordijnen en jouw grote foto van het Wilhelminakanaal met de brug en de boot in avondlijke sfeer zal altijd mijn wand blijven sieren. Je zielenroerselen…

Er gaan bussen in die richting, met in trotse, zelfbewuste, elektronische letters de naam van hun bestemming boven hun voorruit zoals bijvoorbeeld de tekst: "Elisabeth Zkh via Fatima" Maar het panorama dat je voor ogen krijgt in Tilburg Zuid wanneer je daar noodgedwongen of zelfs vrijwillig verkeert, is van een triesstheid, troosteloosheid en grauwheid…

Op de 13e april, in de middag, ontving ik de accurate telefonische mededeling dat de BoodSchappenPlusBus opnieuw zou voorrijden in mijn straat en inderdaad was op de print voorin het voertuig mijn naam vermeld, naast die van overige bejaarde dames en samen aanvaardden we de tocht naar Hulten, naar een zogenaamde "Edelhertenboerderij". Uit de powerpoint-presentatie…

De reden waarom men zich bevindt in het restaurant van het St. Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg zal zelden positief of aangenaam zijn, maar hoe kan ik mij verbeelden dat, toen ik mij daar bevond voor het aanstaande bezoek aan een vriend, velen hulpbehoevend naar mij staarden met in hun blikken kennelijk de onbeantwoordbare vraag naar de oorsprong en…

Ze hadden allen mijn moeder kunnen zijn, gezien het leeftijdsverschil van gemiddeld dertig jaar dat mij van hen scheidt. Sommigen zijn opstandig: een van hen mompelt voor zich uit, in het luchtledige: "Alle Jezus, alle Jezus", haast onhoorbaar, maar toch met felle kracht en opstandigheid. Mevrouw Van der Kleij wil naar haar moeder toe: "Vanavond…

Het was herfst en het leek alsof de natuur haar ritme en de cadans van haar seizoenen met overtuiging en overgave volgde. Regendruppels tikten eerst een voor een tegen de ruiten, maar zij vulden gaandeweg het hele vlak van het venster. In een cirkel zijn paddenstoelen opgerezen in het plantsoen in de Nassaustraat, wonderlijke rode vliegenzwammen…

Terugkerend van een fitnesscentrum aan het Stuyvesantplein en op weg via de Piusstraat naar een winkel van de bekendste maar duurste kruidenier in den lande, trof mij een welhaast gewelddadig en dramatisch aandoend panorama, een spektakel dat in oorlogstijd heel gebruikelijk zou zijn geweest en dat de fascinatie en de verbijstering maar ook de interesse…

Ze hebben de verdwaasde man die mijn broer is en die met nietsziende, verbijsterde ogen, die geenszins getuigen van intelligentie, wijsgemaakt dat zijn en mijn moeder, die hem zo trouw placht te bezoeken (in latere jaren alleen nog in de rolstoel) "dood" is en "in de hemel". Met zijn gebrekkige spraak, hortend en stotend, herhaalt hij de woorden…

De collega-vrijwilligers zijn bijeengekomen. In de grote zaal worden de plafonds gesierd door geplisseerde, oranje lampenkappen en één wand wordt geheel in beslag genomen door een spiegel waarin helle lichten weerkaatsen, alsmede de wervelende, rondwentelende gestalten van de Voorzitter van de Raad van Bestuur, die beurtelings drie dames meevoert in…

De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben. We waren vaak naar de eveneens troosteloos aandoende supermarkt, ingeklemd…

In mijn studententijd werd ik tijdens mijn studie psychologie doordrongen van de wellicht heden ten dage gedateerde leer van professor Skinner over stimulus en response en al dan niet operante conditionering en als prille studenten werden we geacht de arme, kwetsbare witgevederde duiven af te richten in "Skinner boxen" en de responsen aan de dieren…

De omslag van het tijdschrift "Wetenschap in Beeld" is glanzend, bont en schitterend en toont wonderlijke, mooie dinosaurussen, robots en ruimtereizigers, maar het grijnst me uitdagend, uitnodigend aan als wil het mij in de valstrik, in de val van de zinloze opeenstapeling van het feitenmateriaal, van de eindeloze kennisvermeerdering lokken en storten…

Ik had niet ongaarne de notulen van de Cliëntenraad verzorgd voor de kennelijk onmondige, hulpeloze en weinig assertieve psychiatrische cliënten die het oude, uitgestrekte, voormalige benedictinessenklooster met de rustieke klokkentoren, die in vroeger tijden een ander doel had gediend, bewoonden, maar had mijn blikken tijdens de niettemin saaie werkzaamheden…

Als ik niet meer kom, zal mevrouw Achterhuis mij dan nog missen? Zal zij met verdwaasde blik tevergeefs naar de deuropening staren waarin mijn gestalte normaliter op zaterdagavond verscheen? Zal zij nu alleen naar de Mis gaan of geholpen door een andere vrijwilligster en zich weer drie keer bekruisen als de woorden van het Evangelie weerklinken en driemaal…

Was het puur toeval dat ik haar vanavond signaleerde in het restaurant van het TweeSteden Ziekenhuis toen ik daar beland was voor een kop koffie tijdens de doelloze en nutteloze zwerftocht die ik soms uit eenzaamheid in de omgeving maak? Ik herkende mevrouw aan de wijnrode jas die ik haar bij eerdere gelegenheden had zien dragen en besloot nu geen…

De Nieuwlandstraat in Tilburg vormt een breed, kleurig lint dat de stad doorkruist met haar feestelijke serie van winkels die Tilburg opsieren en verrijken. En zo herbergt ook de Wereldwinkel, daar gevestigd, een collectie aandoenlijke en ontroerende, handmatig vervaardigde producten uit verre, exotische landen die een eveneens exotische sfeer teweegbrengen…

De nacht lag nog over de wereld toen ik van huis ging, maar de dag zou zich ontvouwen tot een stralende, heldere herfstdag zoals ik nog zelden beleefd had in mijn leven. In het ziekenhuis had ik de wonderbaarlijke architectuur van het röntgenapparaat waartegen ik met mijn naakte lichaam had moeten leunen bewonderd en de curves op het computerscherm…

Het jaar 2012 eindigde met nog enkele grijze dagen waarop de atmosfeer mijn wanhoop leek te weerspiegelen om de "desertie" waartoe ik in staat was gebleken. Het dorpje Oudenbosch is te bereiken via Dongen, Oosterhout, Breda, Teteringen, Etten-Leur en Hoeven; tevens voert een route daarheen via Gilze en Bavel. Op een van bovengenoemde dagen zijn…

"Dag Ineke" zijn de enige twee woorden die je uitgesproken hebt toen onze wegen zich voorgoed scheidden. De fatale ziekte had als een blinde, moordzuchtige infiltrant, als een moordenaar steeds meer cellen, botten en weefsels van je lichaam doordrongen en het lichaam had geen stand meer kunnen houden. Hoe is het mogelijk dat ik je heb verlaten,…

Het was een uitspraak aan haar adres van de radioloog van het Verbeeten Instituut, bij uitstek een oord van onheil en verdoemenis, door stadsbewoners gemeden als de pest: "U is niets bespaard gebleven". En zo was het ook. Ze had veertien jaar geleden voor mij gekozen om samen te wandelen op de zondagmiddag. Er is in al die jaren geen woord van…

De Lange Schijfstraat in Tilburg vormt een onaanzienlijke dwarsstraat die de drukke verkeersaders van de Schouwburgring en de Korvelseweg met elkaar verbindt en waaraan het gebouw van een juridische instantie is gevestigd waar ik lang geleden "de kous op de kop" kreeg en ook het sobere vergaderlokaal waar ik vandaag aantreed als notuliste, voor de…

De foto moet ongeveer in 1960 genomen zijn en toont mijn moeder, die nog een uitstraling van jeugdige, meisjesachtige charme en lieflijkheid bezit, in een tijd vóór de grote rampspoeden die haar gevoelige hart zouden verbrijzelen en vermorzelen en ze houdt een popje monsterend en liefkozend vast, alsof ze zeer tevreden over de aankoop ervan is en zichzelf…

Er viel onlangs een kaart in de brievenbus, keurig verzorgd en met het logo erop van de organisatie voor maatschappelijke diensten waarbij mijn vriendin en oud-collega, die in een ver verleden naast me heeft gestaan als niemand voor of na haar, veertig jaar werkzaam is geweest. Op de kaart is haar door acne zozeer gehavende, maar hartelijk glimlachende…

De stad was altijd al een kermisstad. Nooit heb ik de carrousel met haar bonte lampjes die haar rondjes draait onder de lichte regen - herinnering aan mijn vroegste jeugd - met meer weemoed en verdriet aanschouwd als juist dit jaar. Nooit heb ik mij meer verdoold en verdoemd gevoeld tussen de jolige jongelui - de jongen met de warrige rode haardos…

Zonlicht overspoelt het Paduaplein op een zondag in mei. Het flatje is fleurig ingericht (op het woord "fleurig" gelieve men de nadruk te leggen). De stoeltjes (kuipfauteuiltjes stijl jaren 60) zijn felrood. De jeugd van de bewoonster ligt ver in het verleden. Zij maakt een half-artistieke/half-intellectuele indruk door de zelfvervaardigde "klassieke…

Tussen dichte drommen van mensen door en vooral van jongeren (de jongeren die overal zijn; een nieuwe generatie die mij moeiteloos en enthousiast voorbijstreeft....) vind ik op een grijze januaridag haast op de tast mijn weg naar het station.... Ik ben op weg naar wat voor mij het dierbaarste en het kostbaarste is en naar het enige wat mij rest in…

Eens per zes weken mocht hij naar haar toekomen. Dan mocht hij tegenover haar plaatsnemen in de kale, klinische kamer op een metalen stoel met uitzicht op een doodlopende straat, hetgeen hij heel toepasselijk vond; spiegelde zij hem niet voor dat ook zijn leven doodliep in een straat vol verbods- en waarschuwingsborden? Ze vertegenwoordigde voor hem…

Het is een kale, klinische bedoening in het nieuwe "appartementje" van mijn zwakzinnige broer, maar de verplegers, die hem dag en nacht begeleiden en die om hem heen staan als plaatsvervangende ouders en zussen, bij ontstentenis van zijn familie, die er niet altijd kan zijn, prijzen het aan en zelf is hij er trots op. Het ligt aan het eind van een…

Toen voor het eerst een borst bij haar verwijderd moest worden, was ik ongeveer getuige,voor zover men van een dergelijke gebeurtenis getuige kan zijn en ongeveer tezelfdertijd wandelde ik, om haar een dienst te bewijzen, met haar twee schattige hondjes (waarvan het ene bruine en zwarte vlekken droeg en het andere, wat kleinere en slankere, met een…

Het valt niet mee met een "missive" van je huisarts, bevattende een geheimzinnige, onheilspellende code, die wellicht reeds aanduidt dat je de dodelijke ziekte die je vreest onder de leden hebt, op weg te gaan naar het "medisch bolwerk" aan de Hilvarenbeeksweg en het is bepaald niet de liefkozende streling die een minnaar je zou toebedelen die je…