Alle inzendingen van I.Broeckx

Ik had de zachte, turquoise wol met een mooi merk op de wikkel aangeschaft en het breiwerk stond al spoedig op de pennen, maar wilde toch niet vlotten. Ik betastte de lap die onder mijn handen gegroeid was en vroeg me af waarom uitgerekend dit handwerk mijn tranen deed vloeien. De mevrouw met de...

Door duizelingen overvallen haastte mijn vriend zich naar de Huisartsenpost en het was onvermijdelijk dat een ambulance hem vervoerde naar het E-Ziekenhuis. Een onbekende en mogelijk kwaadaardige indringer had zich genesteld achter zijn rechteroor, in de weke, kwetsbare massa waarin op niet nader...

Was het hoe dan ook nodig, Jannie, jouw ongebreidelde jaloezie mateloos en zonder enige relativering op mij te richten en zonder remmingen uit te leven en bot te vieren? Je wilde de man van ons beider keuze wel degelijk bezitten en je verweet mij dat ik ditzelfde zou willen maar vergeet niet dat...

Ze hadden mij de "Ishihara Kleurenblindheidstest" toebedeeld. Ik zal het nooit vergeten. Het was de bedoeling dat ik voor het publiek van mijn mede-studenten in een van die indrukwekkende collegezalen dan wel amfitheaters met vele zitplaatsen uiteen zou zetten wat de test inhoudt. De dag van de...

Ik kwam twee dames tegen bij de halte van lijn zeven, aan het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen "big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak" Ze waren het er wel mee eens...

Aan het station stapte ze met me in in lijn zeven; de jonge vrouw die sinds een jaar ongeveer de portiekflat naast die van mij bewoont, maar die nooit bij me op de koffie gekomen is, in weerwil van mijn uitnodiging. "We hebben dezelfde bestemming" verklaarde ik en ze stemde daarmee in. In de late...

Je vader noemde je zijn "zondagskind". Hij was je grootste liefde en je gaf later je baan op om voor hem te zorgen. Je vermeldde deze feiten zo vaak gedurende je zo getormenteerde, turbulente leven. Je dierbare zoontje, onze broer, die je onder je hart gedragen hebt, bleek zwakzinnig. Wij droegen...

Bij de "Hema" zocht ik het kinderspeelgoed uit voor de kleine jongen die zijn derde verjaardag zou vieren; een houten, kleurige puzzel in de vorm van een slang waarvan hij cijfers en letters zou kunnen aflezen en een klein xylofoontje. De winkel van de "Hema" is er sinds de nog recente...

De scheidslijn is getrokken; de bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De...

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op...

Het is de kerk in Oirschot die vanaf de snelweg al zichtbaar is en die in de verte haar toren verheft boven het herfstachtige landschap, die we vandaag gaan bezichtigen. Een gids met een pet op de warrige krullen zal zijn eruditie tentoonspreiden en ons overrompelen met een lawine van...

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De...

Ook Café-Restaurant "De Rustende Jager", grenzend aan de "Drunensche Duinen" in Biezenmortel, onlangs nog gehonoreerd met haar honderdjarig bestaan, mag er zijn en biedt met haar langgerekte en mooie serre een prima gelegenheid om samen te komen. Toen de herfst was ingetreden met slagregens...

Ze leek me bij eerste kennismaking in het trapportaal meteen al een schrandere, bezonnen, bedachtzame en zorgzame jonge vrouw en ze draagt nog alle charmes van haar jeugd. Door de glazen deuren die onze appartementen scheiden zie ik in de vroege morgen en de late avond een licht schemeren. Mijn...

Met mijn toekomstige mede-studente Annette, het tengere, nog kinderlijke meisje uit een bankiersfamilie uit Breda, dat nog kniekousen droeg, zou ik in de boekhandel het dikke Amerikaanse statistiekboek gaan aanschaffen. Nu ik zesenzestig ben siert het boek nog mijn boekenkast.Professor S. zou...

Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse...

We waren tenslotte gearriveerd in een grote, mooie feestzaal, met zijdelings langs een der wanden een tapkast of buffet waarop pontificaal vele flessen drank waren uitgestald, ook rondbuikige, glanzende flessen..... (De tocht door het herfstachtige landschap had ons doen uitzien op een panorama...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op...

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden...

Het assortiment bij Kringloopwinkel "Portagora" is ruim. In de langgerekte winkel, waar vroeger een supermarkt gevestigd was (decor van mijn eerdere omzwervingen) liggen tal van artikelen, parafernalia en rariteiten uitgestald, waaruit men naar believen een keuze kan maken..... En zo viel mijn...

Het is een klein "kabinetje", een afgeschoten hokje, verscholen in de binnenstad, achter de kapperszaak van haar Turkse echtgenoot, genaamd Ali. Het is er rommelig en er staan mallotige koppen met daarover slordig gedrapeerde pruiken, als waren het poppenkoppen. Daar ontmoet ik mijn Turkse...

Ze zei altijd maar: "Prachtig!, Prachtig!" ten overstaan van elk willekeurig natuurverschijnsel: de herfstkleuren van de bomen, de paddenstoelen, de weelderig woekerende mossen, alsof zij geen andere woorden tot haar beschikking had; alsof de Nederlandse taal haar geen andere woorden bood. De...

Bioscoop "CineCitta" is al een eeuw gevestigd aan de Willem II straat te Tilburg. Bij ons recente bezoek brandde een laaiend vuur in een vuurkorf die opgesteld was naast de kassa en we werden verwezen naar "Ruimte X" die ons tot dan toe nog onbekend was en waar - zoals bleek - luie ligstoelen...

De tijd begint te dringen. Mijn levensjaren naderen het getal van zeventig. Mijn Lanersbach zal ik nooit meer weerzien. Het is lang geleden; mijn jeugd ontvouwde zich als een bonte waaier en zij toonde mij die landschappen; die zonnige grasgroene weiden; dat klaterende bergbeekje en die welgedane...

Je zond me de kaart met de beide giraffen om me beterschap te wensen. De afbeelding was heel toepasselijk: het ene bonte, gevlekte dier buigt zich, zakt bijna door zijn benen en lijkt aan het andere dier te bezwijken, er letterlijk aan onderdoor te gaan. Toch houden we zoveel van elkaar al...

De naam is genoemd, het woord is uitgesproken; het ijzingwekkende en gruwelijke woord "dementie". Daarmee is de ziekte benoemd, is het etiket op het voorhoofd gedrukt, schijnt het voorheen onverklaarbare een verklaring en duiding te hebben gekregen en daarmee schijnen bevreemdende verschijnselen...

We waren nog kinderen en we speelden in het struikgewas aan weerszijden van de lange gang die de arbeiderswoningen flankeerde en met elkaar verbond tussen de stekelige hulststruiken met de rode besjes en de andere struiken en planten waarvan we de namen niet kenden en uit twijgen maakten we een...

Het breien was mij kennelijk moeilijk aan te leren. Het rozenkranszakje dat door geduldig was- en strijkwerk van Zuster Theodorina tenslotte presentabel was voor de jaarlijkse handwerktentoonstelling in een lokaal van ons lage houten schoolgebouw droeg niettemin de sporen van veel zweterige en...

Een merkwaardige "boulevard" strekt zich uit aan de horizon van mijn blikveld. Daar is een kapsalon en een Turkse bakker. Rood en groen neonlicht flakkert in de nachtelijke uren. Op de achtergrond rijzen de gebouwen van Traverse, de daklozenopvang, hoog op, nog boven het lage, langwerpige pand...

Moeder, je portret in zwart-wit aan de wand lijkt soms tot me te gaan spreken. Je lijkt me je favoriete adagia die je tot levensmotto had verkozen en die ik me altijd zal blijven herinneren weer te zeggen, zoals de uitspraak: "Wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht" Op de foto draag...