Homeward Bound
Aan het station stapte ze met me in in lijn zeven; de jonge vrouw die sinds een jaar ongeveer de portiekflat naast die van mij bewoont, maar die nooit bij me op de koffie gekomen is, in weerwil van mijn uitnodiging. "We hebben dezelfde bestemming" verklaarde ik en ze stemde daarmee in.
In de late avond en nacht schittert een bleek licht in de gang en het bereikt mijn kamer. Mijn buurvrouw is thuis en het licht is het enige teken van haar aanwezigheid.
Als vreemden leven we naast elkaar, met elkaar. Tot in lengte van dagen?
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid