Alle inzendingen van I.Broeckx

Het lijkt een brevet van onvermogen waarmee onze stad is opgesierd. Aan de Spoorlaan staan zielige, kleurige staketsels, die lijken op uitvergroot kinderspeelgoed. Deze opstelling lijkt misplaatst in een grimmige, onpersoonlijke en individualistische maatschappij; de kleurige, verlichte huisjes en...

Tussen de jam en de soep, tussen de wasmiddelen en de chocoladerepen trof ik onlangs in de supermarkt twee kleurige dozen aan met daarop afbeeldingen van lieflijke dieren: een walrus en een ander beest; twee haakpakketten waarmee een dame, een tiener of een kind aan de slag zou kunnen gaan. De...

Als de schaduwen op de muur vallen en wervelende patronen vormen, komen de herinneringen aan de oude tijd.... Er stond een berk voor het huis. Zij deed aan Russische winters denken. De schoonheid van de wereld was gaaf, ongebroken en ongeschonden. De zwart-wit-foto's uit die verre, vervlogen,...

....en zo bewaar ik nog altijd een klein boekwerkje met romantisch aandoende en kunstzinnig verantwoorde tekening op de kaft en de titel: "Es gibt also die Liebe". Het geschrift moet de verloving en de prille eerste huwelijksjaren van mijn ouders begeleid hebben.... Beide kinderen van de...

En zo ligt daar iedere acht weken dat witte kokervormige "instrument" klaar, die injectiespuit die als een worm in het hout gedreven zal worden in mijn kwetsbare, witte maar willige bovenarm. Duizenden Euro's worden zelfs besteed aan mij, aan het nietige, onderworpen, onderdanige schepsel dat ik...

Het moet zich afgespeeld hebben tijdens mijn vroegste jeugd. Ik woonde met mijn ouders op de bovenverdieping, zoals toentertijd gebruikelijk was wegens de heersende woningnood van een van de statige en deftige huizen in de G. de Bondtstraat in het zuiden van onze stad. We hadden briketten in de...

De meneer in ons gezellige, nieuwe postkantoor aan de Hasseltstraat droeg een elegante "spuugkuif" en in de borstzak van zijn shirt een smartphone en een nutteloze balpen. Verspreid in de zaak lagen en hingen agenda's en kantoorartikelen en er stond een molen met kleurige wenskaarten om vrienden...

De lerarenkamer lag aan het eind van de lange, betegelde gang, die door haar ramen, die ondersteund werden door witte tweelingzuiltjes, uitzicht boden op de drukke Ringbaan Oost. De enkele gymnasiasten die "de studie overleefd hadden" onder wie ook ikzelf kwamen daar bijeen aan een lange tafel,...

"Het voelt" zegt men op de websites, in de media en in de damesbladen "Het voelt zus of zo" De vraag is: Wat voelt men dan en is men zich werkelijk wel van iets bewust? Trekt men eigenlijk wel de bonte, geschakeerde waaier, de harmonika of het pandemonium van de gevoelens open? Voelt men...

Ik ben gisteren gearriveerd in wat men aanduidt als de "logeerwoning": de woning in mijn straat op de vierde verdieping die tijdelijk mijn huisje moet vervangen in verband met het groot onderhoud dat plaats moet vinden. Bepakt en bezakt ben ik hier aangekomen. Ik zal vannacht het bed beslapen...

De bomen in de Dillenburglaan stonden er kaal bij nu ze weer "gekandelaberd" waren (zoals dat heet) en in de harten van de mensen schenen somberheid en duisternis te heersen en ook mijn oude hart fladderde angstig en bezorgd rond in mijn borstkas. Het gesprek tijdens de Kerstbrunch bleek...

De lieftallige secretaresses, allen blondines, die de kamers, gelegen aan de lange gang, bevolkten, gekleed in "nette" mantelpakjes, gelardeerd met hun parelkettinkjes, herinneren Sandra en ik ons nog zo goed.... Op kantoor scheen "horizontaal" de "enige taal" te zijn, zoals ik een collega...

De mens is een streber. Hij streeft en streeft door, ook als hij zesentachtig is. De "horreur" van de doodsvertwijfeling, van de existentiële angst, van de immense leegte van de kosmos waarin men wegzinkt als een atoom, van het naakte, bleke skelet dringen niet door in de gezellige, burgerlijke...

Ik wachtte al geruime tijd bij de drie pontificale witte standbeelden van mij onbekende heiligen vóór de oude Korvelse kerk, momenteel niet meer in gebruik, toen onze gids en de belangstellenden voor onze stadswandeling arriveerden. Met brede gebaren en geïllustreerd met foto's zou onze gids...

Men zegt: "Het is een rollercoaster" en men zegt: "Het is heftig" en "Het doet pijn". Zijn dit niet de kenmerken van het zogenaamde "Huilproza"? Kan men "zijn Moers taal" niet beter en meer genuanceerd gebruiken? De clichés ontkrachten mijns inziens de zeggingskracht. Zou men ook...

Het gebouw in Tilburg West waarvan de gevel bezet is met felgekleurde, in mijn ogen uiterst lelijke panelen, is mij niet onbekend gebleven. Vroeger vormde het het decor voor mijn journalistieke werk en kwam ik er samen met collega-vrijwilligers. Men moet van de strakke, moderne, kale inrichting...

Zelfs de "Afdeling Dagbehandeling" van het Twee Steden Ziekenhuis was, afgezien van de mij van oudsher bekende grote foto's in de wachtkamer van Afrikaanse jongemannen met lendendoek, bezig met het aanleggen van een vuur, getooid met Kerstversierselen, zilverkleurige guirlandes langs de wanden...

In de vroege morgen gaan de lichten aan in de langgerekte ziekenhuisgang. Een serveerster haalt een doek over het glazen blad van de tafeltjes bij de koffieshop en plaatst er een fragiele witte roos in een vaasje op voor de bezoekers. Hier wacht ik, na mijn bezoek aan de longarts, op de...

Tijdens die vroege jaren was het wel eens het geval dat de "ratrace" van de schoolcarrière onderbroken werd door een griepje. Dan hoefde ik even niet de riedel "Groningen, Zoutkamp, Uithuizen" in mijn hoofd te stampen en de kleurige landkaarten te tekenen die vergezeld gingen van de lijst met...

De kat vouwt haar zo elegante en door de Natuur op zo fraaie en kunstzinnig verantwoorde wijze gedessineerde staart als beschermend om haar lichaam.... Later wast ze zorgzaam en zorgvuldig de lieflijke pootjes en de vacht volgens haar ingeslepen, met haar natuur meegegeven, scherpe...

Mijn verdriet komt en gaat; wast af en aan als het getij dat de kust geselt en streelt.... Na de zoveelste ruzie stapelde mijn leed zich op als een ongewenste Toren van Babel; de tranen brandden achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk...

Mijn verdriet komt en gaat; wast af en aan als het getij dat de kust geselt en streelt. Na de zoveelste ruzie stapelde het leed zich in me op; de tranen brandden achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk tekort. De arme, goede...

In België, vlak over de grens, treft men diverse soortgelijke dancings aan van ongeveer hetzelfde type en in een dergelijke gelegenheid met de hilarische maar merkwaardige naam "De Kaasboerin" waar de godganselijke middag door een meneer die op beschaafde en zeer beheerste manier op een gitaar...

In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met...

De broer die naast mij zit in het kleine kamertje dat sinds jaar en dag zijn thuis vormt, de vierenzestigjarige broer, die de intelligentie heeft van een vijfjarige; de broer met het verweerde, verouderde gezicht, lacht breed en opgetogen om een filmpje op You Tube, een kleurige tekenfilm over een...

"I close my eyes and I drift away into the magic night" Zo luiden de woorden van de song en zo lig ik wakker of slaap ik in, mijn lange voorbije leven overdenkend en gedachten aan tientallen gebeurtenissen en personen bezetten mijn geest.... De stilte van de nacht die ik liefheb omhult mij...

Ze hebben de verdwaasde man die mijn broer is en die met nietsziende, verbijsterde ogen, die geenszins getuigen van intelligentie, wijsgemaakt dat zijn en mijn moeder, die hem zo trouw placht te bezoeken (in latere jaren alleen nog in de rolstoel) "dood" is en "in de hemel". Met zijn gebrekkige...

Onlangs deed ik enkele Kerstboodschappen in een zaak waarin ik eens mijn tomeloze verdriet botvierde; ik schafte een nieuwe agenda aan met een mooie kaft waarop twee "saamhorige" zebra's staan afgebeeld en met blanco bladzijden die veel beloven en als het ware optimistisch een sequentie van...

Mevrouw heeft haar domicilie gevonden in Woonzorgcentrum "Joannes Zwijsen". Zij heeft zich in haar zware rolstoel geposteerd bij de receptie waar de zwarte indrukwekkende buste van Joannes Zwijsen, de grote Tilburgse coryfee, als uit graniet gehouwen, kennelijk met het doel de eeuwen te...

Na zeven jaar ben je teruggekomen en gedurende die zeven jaar had ik op je gewacht. De intercontinentale telefoonlijn was haast bezweken onder mijn emoties. Een krans, een tooi van grijze haren sierde je hoofd als een aureool en ik had een amoureus programma geïnstalleerd in het computertje tussen...