Alle inzendingen van I.Broeckx

De woorden "alleen" en "eenzaam" zijn wel erg vaak gevallen vandaag tijdens het uitstapje van de senioren. Voor de attente toehoorder zijn ze als clichés; de hele conversatie is ermee doorspekt. De eenzaamheid stapelt zich als de grootste belasting op de schouders van zelfs de meest doorgewinte...

In de Koestraat in Tilburg bevindt zich te midden van de huizenrij een enigszins opmerkelijk en merkwaardig pand, brandpunt van mijn eerdere bezoek. De ingang ligt enigszins verscholen, een eindje van de straat af en via een binnenplaats waar zonnebloemen bloeien is deze te bereiken. Op een avond w...

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de p...

De honderdjarige filmzaal biedt uitzicht op statige en elegante negentiende-eeuwse panden in de Willem II-straat en ook de manshoge beeltenis van Koning Willem II aan de wand, met de degen aan zijn zijde en de trouwe jachthond, gekleed in het ouderwetse uniform met de epauletten op de schouders, her...

Het spiegelende, zwarte water strekt zich uit tot in de verte en een bootje nadert, maar maakt rechtsomkeert en verdwijnt uit het zicht. Een sterke man draait de oude brug open met al zijn krachtsinspanning. Mevrouw had me uitgenodigd en trakteerde me op ranja; de rozerode drank bevond zich in ee...

De wekelijkse Markt had de jaarlijkse Kermis snel vervangen. Het was een mooie zomerdag die al aan september deed denken met een milde en aangename temperatuur, zodat de atmosfeer de zintuigen verwende en streelde..... En zo trof ik op die zomerdag vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het grote...

Zo moet het geweest zijn in die lang vervlogen tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in mijn geest in nevelen en duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder, doorzichti...

Ja, mijn "waarde" voormalige "vrienden", jullie portretten hebben mij bereikt en jullie trouweloze ogen, waarmee jullie nooit meer in die van mij zullen kijken, staren me wezenloos en onwerkelijk aan vanaf het magische scherm dat kennelijk dient om te onderhandelen, marchanderen, manipuleren en intr...

"Het zijn mooie vogels" verklaarde ik aan de meneer op de markt die daar trouw de wacht hield naast de kooien met vele parkieten en kanaries; de parkieten bont gekuifd en levenslustig kwetterend.... Hoe graag zou ik zo'n dier "huisvesten"; zij het dat het afscheid van Pietje me te zwaar is gevall...

Het hoofdgebouw bij de inrichting in Biezenmortel waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, heeft alle kenmerken van een klooster en het heeft dan ook als zodanig gediend in een verre, voorbije tijd. Prominent bevindt zich een kruis aan de voorgevel waarvan het silhouet zich bij mijn bezoek ...

Ik was genodigd in haar rommelige en ongezellige kamer. We schreven: de vroege zomer van het jaar 2019. Mevrouw had haar oude handen meteen al over die van mij gelegd met een gebaar dat alles zei, alles betekende. Later, in de zaal van het Zorgcentrum draaiden de wijzers van de klok aan de wand terg...

Ik was mijn gang gegaan; ik had mijn weg afgelegd door straten, nu troosteloos en grauw; eens het decor van een verheven liefde..... Thuisgekomen mocht ik een boeket in ontvangst nemen; lange witte lelies openden hun kelken en strekten zich bevallig uit. Paarse, wollige bloemen van mij onbekende...

Het zij verre van mij op "amateuristische" wijze de kennelijk hoogverheven academische filosofie en alles "wat zij in haar kielzog meesleept" te willen beoefenen, maar het lijkt mij duidelijk dat wij niet kunnen kennen wat buiten de bepaaldheid van onze zintuigen en ons verstand ligt: "Das Ding An S...

Na een rondgang door een zaak waarin velen belangstellend rondneuzen naar de goedkope aanbiedingen had ik wat rinkelend en kwetsbaar aardewerk in de tas waarmee ik tegen haar opbotste bij de kassa waarop ze meteen maar in woede ontstak en mij "onbeschoft" noemde. "Geen olie op de golven!" dacht ik e...

Zoals gebruikelijk hadden zich weer enkele personen verzameld op het kleine terrasje vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein: een man wiens uiterlijk men zou kunnen omschrijven als dat van een "Old Hippie", met lang donderblond haar en een snor en baard en een mevrouw die absoluut ge...

Ik trof hem vóór de Heikese Kerk toen het carillon "Merck toch hoe sterck" speelde. Hij voerde een enquête uit voor de Gemeente Tilburg en vroeg me naar mijn mening over de Tilburgse binnenstad. Ik merkte op dat die best wat meer "historie" zou kunnen gebruiken, zoals dat in Den Bosch het geval i...

Je werd ons geschonken, Natuur: door God of door de Voorzienigheid (?) met je uitgestrektheid, je enorme mogelijkheden, je grote lieflijkheid, je immense schoonheid.... Ons duivelse genie, dat wij ten kwade aanwenden, moest jou kapotmaken, moest ons grootste geschenk ruïneren.... En de regen ...

Tante had me opnieuw genood in haar dorp bij 's-Hertogenbosch waar ze na de dood van haar tweede echtgenoot haar jeugdvrienden heeft teruggevonden.... We zouden een restaurant bezoeken dat hoog uittorent boven uitgestrekte groene velden, doorsneden door een water dat haast demonisch aandoet (voor...

Lucinda, we zijn de lange, bochtige weg van het leven zij aan zij gegaan. Nu grijnst de dood je in het gezicht, nu je depressie ondraaglijke vormen heeft aangenomen.... Moest het uur van ons afscheid uitgerekend komen op de Tilburgse Kermis? (Eens speelde je nog "Abschied vom Klavier" voor me op ...

Vanuit Restaurant "De Caroussel" te Tilburg heeft men een riant uitzicht op het voormalige Paleis van Koning Willem II waar de driekleur halfstok wapperde; elegant en fier, vrij en indrukwekkend, in confrontatie met de altijd mysterieuze, onachterhaalbare, maar eveneens zeer indrukwekkende dood. ...

Het kan goed toeven zijn bij Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein. Welwillend en goedgunstig, om niet te zeggen; liefdevol voorziet men je daar van een glas thee met een koekje en je kunt je blikken naar wens richten op de grote, wandvullende foto in zwart wit van wevershuisjes of op dat...

Toen, in een lang vervlogen tijd, ik ontslagen was en gekwetst zoals nog maar zelden, ben ik de hond gaan halen. Van dieren heeft men nooit af te wachten wat de brute, misdadige en zogenaamd "normale" mens onder meer in het maatschappelijk leven klaarmaakt en ik koos de hond, die te midden van ander...

.....en zo bezag en beschouwde ik de levenloze voorwerpen in mijn kamer van overjarig studente en "oude vrijster"; de voorwerpen en het meubilair die mij gebleven waren als enige reminiscentie aan hen, die niet meer te midden van de levenden zijn; degenen die mij zo vroeg en en zo snel ontvallen zij...

We waren bijeengekomen in het Restaurant van het Zorgcentrum dat uitmuntte door kaalheid en armoedigheid. Glazen wanden rezen op en boden uitzicht op arbeidershuizen waarvan de troosteloosheid door de aanwezige gasten niet werd opgemerkt. Vele demente ouderen waren aanwezig en zij werden getrakteer...

Het lijkt soms in juli dat de herfst al intreedt als er een nevel in de straten hangt en zelfs midden in de stad kan een landelijke sfeer heersen. Zo is daar de boerderij aan de Reitse Hoevenstraat met haar rieten dak waarnaar mijn voetstappen zich vandaag richtten(om daar te komen passeert men een ...

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te voorz...

Het meisje wil dood. Er is geen ontkomen aan haar wens en er is geen alternatief meer. Elf maal loerde de dood haar al in het gezicht, op eigen verkiezing. Haar haar glanst, haar gebit is krijtwit, ze draagt alle charmes van haar jeugd en ze heeft nog de steun en bescherming van haar ouders en zusse...

Wie kan nog wensen te vertoeven te midden van de gribus die zich manifesteert in Breda, tussen de vervallen flatgebouwen, tussen de restanten van een fabriek, genaamd "De Faam" waarvan een schoorsteen eenzaam oprijst te midden van puinhopen? Merkwaardig genoeg is daar dan ineens dat supersonische...

.....en ik ben teruggekeerd; na lange jaren ben ik teruggekeerd; terug naar het huis; naar het huis dat daar op me wachtte al die jaren, gelegen te midden van die landelijke omgeving. En daar, in haar kamer, staat nog altijd de kast, de zilverkast, een erfstuk en een laatste reminiscentie aan mijn a...

.....en zo legde oma in die zo lang-vervlogen tijd steevast iedere week de afstand af die ons van elkaar scheidde..... Door de grauwe straten die geen schoonheidsprijs verdienen en via de oude draaibrug over het Wilhelminakanaal bereikte ze ons kleine arbeidershuisje. De sfeer in onze kleine kri...