Alle inzendingen van I.Broeckx

De groengrijze, diepliggende, onpeilbare ogen van mijn zeer zwakbegaafde broer weerspiegelen of vormen de neerslag; de uiting van een ondoorgrondelijk en mij voorgoed mysterieus en onbekend blijvende geestestoestand. Te midden van zijn uiterst gemankeerde lotgenoten verblijft hij in zijn plaatsve...

De Huisartsenpost is vanuit mijn woning goed bereikbaar. Ik hoef slechts het kruispunt te passeren waar rode, groene en oranje lichten dag en nacht knipperen en de wacht houden en langs groene hagen te lopen door een smal pad dat toegang biedt tot de gastvrij openschuivende glazen deur van de dokter...

In de kleine, witte Maycrete-woning, reeds lang afgebroken en niet meer behorend tot de bebouwing aan de Ringbaan Zuid, woonde destijds de oude mevrouw Boogmans. Nu mijn leven eveneens voor het grootste gedeelte tot het verleden behoort, kan ik me het gezicht, het postuur en de gestalte van mevrouw ...

Meneer stond tezamen met het danteske groepje, dat iedere morgen bijeenkomt alsof dit een morele verplichting zou betreffen, voor de glazen deur van de supermarkt, waarop op anonieme wijze een onpersoonlijk "welkom" staat vermeld. Meneer droeg een krans van grijze lokken rond een tonsuur. Hij l...

Tot het speelgoed waarmee wij, kinderen nog, ons amuseerden, behoorde een puzzel die in pasteltinten was uitgevoerd. Die puzzel toonde de Scandinavische, noordelijke landen. De talrijke steden, dorpen, zeeën en meren waren erop weergegeven die ruimschoots tot onze verbeelding spraken. Graag legd...

De chique appartementen, het zwembad en het restaurant waar de exquise specialiteiten worden geserveerd, nemen het straffe en onbarmhartige regime van de eenzaamheid, van het verval en van het naderende levenseinde dat hier onverkort heerst, niet weg. Een langwerpige vijver voor de deur van het i...

De wijk Jeruzalem bevindt zich aan de rand van de stad. Zij grenst aan het Wilhelminakanaal dat daar haar kalme dan wel turbulente stroom tot in lengte van dagen zal voortzetten. De witte huizen vormen een decor waartegen mijn jeugd zich voltrok; mijn jeugd die zich hoofdzakelijk afspeelde in de ...

Het woord "lusteloos" lag haar steeds vóór op de tong; het was als een onverteerbare brok geworden, die zij niet door kon slikken, die haar zwaar op de maag lag en waar zij ziek van werd, indigestie van kreeg en waarvan zij zich niet kon bevrijden. Misschien zou men ook kunnen zeggen dat dit w...

De zaak met de trotse en welluidende naam "De zilveren schaar", een benaming die in witte krullerige letters op de glazen winkelruit staat vermeld, heeft nieuwe huisvesting verworven aan de Westermarkt. Het brede pand strekt zich uit in de winkelgalerij te midden van de overige neringdoenden. Binn...

Het was in die vroege jaren dat Doris Day haar successen vierde. In de vierkante kamer op de eerste verdieping, de entourage van mijn eerste zes levensjaren, weerklonk uit de radio de stem van de gevierde en populaire zangeres: "Que sera, sera, whatever will be, will be, the future is not ours to s...

Ik naderde haast strompelend en me moeizaam voortslepend het terras waar het gezelschap van de bonte menigte opgewekt de opnieuw ingetreden zomer vierde. Een melodie, afkomstig van een straatorgel, overspoelde het geheel en de tranen barstten overvloedig uit mijn ogen om de melancholie van de muziek...

"Mijn verdriet", verklaarde mevrouw en ze vervolgde: "Mijn verdriet is als een bal die rust in twee kommen. De eerste kom bevat geen ruimte; de bal vult deze helemaal". Als door een steen die, in een vijver geworpen, kringen doet ontstaan in het water, vervagen de rimpelingen door de milde, g...

Ik kwam meneer tegen bij Albert Heijn waar men zich verdringt voor de schappen met de uitstalling van al de lekkernijen. Meneer droeg een ouderwetse Panamese rieten hoed (ik betwijfel echter of men in Panama zulke hoeden draagt) en hij vroeg me, geconfronteerd met het broodje frikandel: "Is this me...

Vanuit het hoge raam van de ziekenkamer is een panorama van boomgroepen te beschouwen, ieder met hun eigen aard en gestalte. De hoog oprijzende den en haar lichtgroene florissante metgezel met mij onbekende naam en de andere bomen, in schakeringen van groen present in de uitgestrekte tuin. Een dri...

Het is een pop, een porseleinen pop, voorstellend een jongen die een hondje in de armen geklemd houdt. Ze kwam mij het breekbare artefact, dat ze in een handdoek gewikkeld had, brengen. Eens had mijn moeder haar het beeld geschonken; aan haar, de trouwe en gedegen huishoudelijke hulp met wie we c...

In de gele auto, die razendsnel arriveerde, werd ik weggevoerd van mijn stadse woning. Het zuurstofmasker kreeg ik snel op mijn gezicht geduwd en door de bovenruit zag ik, terwijl de auto voortreed, in wisselende gedaanten het geboomte aan weerszijden van de snelweg dat elkaar, figuurlijk gesproken...

De winkel van "Skechers" in de Heuvelstraat in Tilburg mag er zeker zijn. Representatief toont zij haar collectie. De schoenen zijn fraai vormgegeven. Men zou kunnen beweren met enige moeite dat ze alle "variaties op een thema" zijn zoals men wellicht ook zou kunnen zeggen van bepaalde literaire...

In dat jaar kwamen de studenten bijeen in de houten barak aan het Wilhelminakanaal. Sterke jongemannen legden de zware boten op het zwarte water. Ik was een van hen maar mijn krachten schoten tekort. Als enige vrouw te midden van hen genoot ik echter een voorkeurspositie. Eendrachtig roeiden we o...

De lichtgele auto met de trotse letters "ambulance" op de buitenkant is snel gearriveerd en ik kon de twee heren en de dame in de groene kledij verwelkomen. Zouden de poorten van het ziekenhuis zich voor me openen, zoals ik wenste? De verpleger stelde vakkundig vast dat mijn lichaam nog terugv...

Het was in die tijd van mijn jeugd dat ik met de bonte studentenschare het amfitheater van onze universiteit bezocht. Daar debiteerde de professor over onze argeloze en onnozele kinderhoofden de leer van de zozeer beroemde en befaamde Weense grootheid, profeet en guru, inclusief al haar esoterische...

Ik had plaatsgenomen op het wankele, rieten stoeltje op het terras van Café-Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt. De middag zou nog regen brengen, maar de plataan boven mijn hoofd zou me beschermen tegen de neervallende druppels. Een breed publiek paradeert voorbij op de Oude Markt. Mannen, v...

We schreven vijftiger jaren van de voorgaande eeuw. Op foto's uit die tijd is te zien hoe ik als opgewekte, vrolijke baby de camera inkijk. Niet ver van onze kapitale woning bevond zich een kleine groene oase, een stukje natuur, nauwelijks vergelijkbaar met "wereldlijke" gigantische en monumental...

De straten in Tilburg Zuid, die als in een cirkel gegroepeerd zijn rond het oude kerkhof aan de Sint Josephstraat - dat met zijn muur kennelijk buitenstaanders weert en dat ook mijn familie herbergt, verdienen geen schoonheidsprijs. Toch is de Gerard de Bondtstraat zichtbaar van meer allure en sta...

En ik ben opnieuw op weg gegaan en ben de oude speeltuin, die verscholen ligt tussen de bomen en die vanuit de verte een vervallen indruk maakt, gepasseerd. En ook het stille water dat daar onvermoed ligt te glanzen in de morgenzon. Ik heb de boerderijen weergezien en de langbenige aandoenlijke zach...

Mevrouw neemt al in de vroege morgen de taak, die haar baan haar oplegt, ter harte. Het terras moet gereedgemaakt worden voor het publiek dat op deze zonnige dag in juni zeker zal toestromen en dat dit zal bezetten. Zij sleept de zware kunstplanten (de palmen en andere planten) naar buiten en ze pla...

Voortstappend langs de Schouwburgring met mijn trage pas stuitte ik onlangs op de "performance" van een acteur en actrice, gekleed in witte kledij. Met hun armen en benen maakten zij exuberante, uitbundige gebaren die misschien een esoterische, verheven doel hadden, dat mij ontging. Als gevleugeld...

De bevalling was zwaar en moeilijk geweest; een lijdensweg. Pas op het laatste moment had vader dokter Adeling erbij geroepen. "Waarom heb je mij niet eerder laten komen?" had hij gevraagd. In een kistje werd ik ijlings vervoerd naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar het glazen broeikasje dat de naam...

Ook en vooral als men sinds jaar en dag moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte. En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot voll...

Een hartelijk welkom bij "De Symfonie"? Wijkcentrum "De Symfonie" bevindt zich enigszins afzijdig in onze wijk Tilburg Noord, wat afgezonderd van de overige bebouwing die geen schoonheidsprijs verdient. Een tekst op de gevel verwelkomt de bezoekers. Aan het eind van een lange gang herbe...

Toen de hemel bedekt was en een spatje regen neerdaalde en ons verraste, zou ze me komen bezoeken en ze zou op de fiets komen vanuit het naburige dorp. De lange, lange jaren waren gepasseerd en nu zouden we elkaar weerzien. En ik herinnerde me zozeer hoe ze als het ware deel uitgemaakt had van on...