Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Mirjam Bruijn) Er zijn zoveel mensen verdrietig, omdat ze intens een ander mens beminnen, maar geen waardige reactie krijgen, zelfs botweg afgewezen worden. De pijn van de afwijzing is het ergste wat een mens kan overkomen, als kind al door de stupide, onbekwame, egoïstische ouders en even later door de dwaze, verslaafde, sterk beperkte minnaars…

Kadhafi is bereid zijn leven op te offeren, want hij gaat liever als held en martelaar de pijp uit, dan dat hij op zijn knieën gaat en als zwakkeling zijn land en machtsprivéleges moet verlaten. Dat deze psychopatische dictator nu daadwerkelijk wordt aangevallen, is humanitair gezien in orde, hoe de uitkomst ook zal zijn, Kadhafi kan er gif op innemen…

Het fenomeen is al vele jaren oud en ze doen het door heel het land en wellicht ook in andere landen, daar heb ik niet zo'n zicht op. Straatkranten verkopen bij de ingangen van supermarkten, vele zwervers zijn er gelukkig mee, daar ze op die manier hun sociale contact behouden, zij het gecompliceerd, daar het merendeel van de voorbijgangers of licht…

De klassieke song 'Love hurts' dwaalt geregeld door mijn geheugen, daar ik de waarheid van die song erken. Nazareth bedankt, zie nu hoe religieus verantwoord de band genoemd is. + 'It takes a lot of pain' komt harder dan ooit aan, hoewel ik als verliefde puber ook het nodige te verstouwen had. De pijn van het verlies van mijn eerste geliefde…

Fantastisch dat Amerika, Engeland en Frankrijk nu de aanval openen op die psychopaat Khadafi, die Libië wenst te torpederen, zijn eigen burgers gewetenloos afmaakt, de totale ondergang in scene zet. Zelfhaat die anderen meetrekt in de vuile ellende. Ik snap die geïndoctrineerde Khadafi-aanhangers niet. Bang voor hun welvaartspositie wellicht. Eindelijk…

Ik keek in mijn e-mailberichten en ik zag tot mijn grote verrassing een bericht van ene Bonnie, die me vertelde dat ik het boek 'De koning' van Kader Abdolah had gewonnen, een gesigneerd exemplaar nog wel. Ik was mijn inzending allang vergeten en was ook vergeten mijn adres erbij te vermelden, vanwege de persoonlijke crisis waar ik in vertoef,…

ijzerbijt toen ik nog een vader met een vangnet had, en ik de vlinder die amper sprak, hielp hij mij overgeven als ik misselijk was en het niet verdroeg te moeten braken nu ben ik omgekeerd mijn maag is leeg en ik proef ijzer in mijn mond alsof mijn vader op mijn tong gebeten heeft en hij verzet pleegt tegen het bloed dat ik in mijn vleugels…

Staartbeen Deze tentoonstelling behoort al tot het verleden, de vlucht naar voren is een startblok aan het been - de hypotheek van Adam en Eva doorbelast met leenrecht. Kerosine geeft de walm van duizend doden op een druppel prehistorisch bloed. De brug staat open een afgevuld tankschip deint op een junkie springt over 'Het zijn er vier…

Dat het niet bijster goed met Pieter ging, dat zagen zijn vrienden en kennissen wel, het was ook geen wonder, want hij had na jaren eenzaamheid eindelijk wat liefdesgeluk ervaren, maar het mocht niet lang duren, het had maar een kort leven beschoren. Zijn vrienden hadden hem opgevangen, aanhoord en gesteund. Ze beaamden de onmogelijkheid van zijn…

Ik probeer meer en meer tot mijn positieven te komen en ik voel dat ik er niet alleen voorsta, ondanks dat ik wel veel alleen ben en door de stad dwaal om onder de mensen te zijn. Toevallig is het boekenweek en dé boekhandel van Gouda Verkaaik had Jessica Durlacher gestrikt voor een interview met een leraar Nederlands van het Leo Vroman College.…

Khadafi en zijn trouwe onderdrukkingstroepen veroveren met machtsoverwicht Libië terug, de wereld gruwelt, maar kijkt ernaar en doet verder niets. Geen land durft hem de oorlog te verklaren, terwijl hij alle mensenrechten schendt. Straks zit die gestoorde despoot weer vrolijk in zijn zadel. Het is niet te geloven hoe de democratische wereld zich laat…

Als depressie het onderdrukken van ware emoties betekent, dan snap ik heel goed hoe Mirjam zich gevoeld heeft vlak na haar debâcle in Italië, want ze is daar vervroegd weggegaan, omdat ze niet goed communiceerde en velen waren heel boos op haar. Ze zit in een identiteitscrisis, want ze weet niet meer wat ze met haar leven aanwil. Geen wonder dat ze…

Hamburgerbrug De dame die nu naar het water daalt. De heer die maar een klein stuk van de boekenzaak van Hinderickx en Winderickx verwijderd is. Zij dragen allebei vannacht geen hoed. Hoe zal het groeten gaan? Jij, die straks vanaf het Wed een omweg neemt, hebt geen idee. Net als ikzelf, het hoofd in deze etalageruit. Het water houdt zijn…

Ik heb al mijn religieuze/mystieke boeken de deur uit gedaan, tevens alle psychologieboeken en paranormale boeken. Het raakt me niet meer. Na het verlies van mijn meest geliefde vrouw op aarde gaat alles op de schop. Ik doe al mijn materie weg om de volkomen leegte te omarmen. Ik weet wel dat dat depressie heet, maar wat kan ik anders? Mijn geloof in…

Ik wil jullie nog één ding zeggen over dit aardse leven. We verlangen allemaal naar menselijke liefde, tederheid en erotiek, maar de werkelijkheid stelt zwaar teleur. De meeste verhoudingen gaan kapot, slechts weinigen weten het te redden en dan vaak heel schijnheilig. Het verdriet van God is net zo groot als ons verdriet, wat dat betreft kunnen we…

Steeds minder We zijn nog jong, lachen we onderling, de tijd zal het wel leren, maar onze lach verwordt tot grimas, eerder een bezweren dan een bevrijding, steeds vaker zien we de mooie meisjes van toen terug als vrouwen die het grijzen noodgedwongen tot sieraad zijn gaan maken, we doen alsof ons dat niet deert, zij ons ook niet zien met…

Ik ga gebukt onder schaamte over hoe ik me heb laten gaan, hoe ik als een boze lama haar in het gezicht gespuugd heb, ik extreem woedend de kinderkamerspullen terug zette, ik haar wilde omhelzen, terwijl ze woest mij wegduwde. 'Je wilt met me neuken hé!', schreeuwde ze. Ik schrok van de grofheid van haar woorden. Ja, zelfs ik kan nog schrikken…

Broeders van liefde Probeer het eens. Je neemt een kind op schoot zo'n ding dat nog doorschijnend is en broos liefst blind of doof. Geslachtloos bijna. Het zit daar maar, een zuiglam voor het oog. Pak nu het hoofdje. Leid het zacht omlaag tot aan de uitgang onzer naastenliefde. Schuif het, prop het erdoor desnoods, niet bang zijn. Vandaag…

Ik schreef mijn hartenkreet 'Misschien toch nog?' tegen beter weten in. Ik belde Mirjam nog één keer om te vragen of ze gewoon vriendin wilde zijn, maar nee, dat wil ze niet en zo'n grote stap terug werkt meestal toch niet in de praktijk. Onze relatie is onmogelijk door wat ik al beschreven heb. Voor Mirjam was ik heel stabiel en gelukkig,…

Meisje en paard, 1932 Nietsontziend vernietigend zal het om zich heen willen trappen, alles wat het voor de hoeven vindt versplinteren en vertreden - laat het komen, denkt ze, laat het komen. In haar ongerepte handen zal het zijn laaiende voorpoten vleien, zijn teugelloze kracht zal overstromen in haar. Al klokt haar nog een boezelaar…

Ik verstuur mails naar Mirjam, waarin ik uit de doeken doe, waarom het weer spaak liep met onze liefdesband. Ze vertoeft nu ergens bij vrienden hier in Gouda, ik weet niet waar. Ik ben al wel op de thee geweest bij de tijdelijke huurders in haar woning. Over twee weken zal ze zeker terugkeren in haar eigen huis en dat lijkt mij vooreerst het allerbeste…

In Japan sterven velen door een aardbeving en een tsunami, de beelden liegen er niet om, terwijl ik geestelijk doodga vanwege een liefdestragedie, ook geen lichte kost, maar door te denken aan diegenen die werkelijk zijn doodgegaan door het woeste water, weet ik mijn eigen leed ietwat te relativeren, identificeer me met hen, maar ben ontkomen, terwijl…

Vlak voor Kerst 2010 begon mijn liefdesband met Mirjam, in tijdsspanne is het niet echt lang geweest, ook nog eens min twee maanden, daar Mirjam toen in Italië zat. Maar de intensiteit van de liefdesband was ongekend heftig en dat telt pas echt. Ik hou nog steeds zielsveel van haar, maar ik ben er nu wel steeds meer achter gekomen, dat er iets mis…

Tot mijn pik Het wordt wat koud. De dagen zijn van glas, gewapend glas en Seroxat. Zocht ik een woord voor alles waar geen woord voor is, ik geef het op. Je bent een zak, een zak ben je dat je ook nu weer dicht. En jij, mijn pik, wat hebben we vandaag verricht? Ik wil geen weemoed die niks kost, kom op, je slaapt al dagen in mijn broek,…

Ik geloof niet meer in de liefde tussen een man en een vrouw, ik heb er teveel ellende van ondervonden en ik weet hoezeer beide seksen gekweld worden door onverwerkte trauma's en communicatief onvermogen. Liefde voor één iemand nekt iedereen op den duur en de liefde uitsmeren over diverse contacten voldoet evenmin. Mijn ziel is geheel versomberd…

Zeegezicht Op de palm van jouw hand, in dat landschap van gevormde levenslijnen, niet groter dan een flinke waterdruppel - terwijl zonsondergang de hele hemel boven de eindstreep van het eiland ginds in Turner-kleuren zet - die babykrab, voorzichtig van tussen de basaltblokken geraapt, z'n onderkomen waar hij wachtte op de vloed. Nog kleiner…

Mijn geliefde was een dikke week bij mij in de flat en we maakten het heel gezellig voor elkaar, alles verliep soepel en we waren ons allebei niet bewust van het feit dat zo'n snel continu samenzijn wel eens averechts kon gaan werken. Zij maakte werkelijk alles schoon, zelfs de gordijnen gingen in de was en ze boende de vloerbedekking met azijnwater…

Ik leef alleen nog voor het liefhebben, zonder dat hoeft het niet meer voor mij. Alle rompslomp van het aardse bestaan kan me gestolen worden, is regelrechte bullshit. Ik ben oud genoeg om dit te beweren, heb meer dan genoeg geleden. We zijn in wezen allemaal intens verdrietig omdat we niet volop onze geliefden kunnen beminnen, dat oermankement nekt…

Keerpunt Alleen en alles afgesloten. School voorbij, vriendin de hort op, hart op slot: gedichten vol. Toen moest ik mee naar Ameland. We zijn nog bijna doodgevroren op het strand. Een zware dag. We rolden in ons stapelbed. Ik wist dat jij beneden lag. Plots gaf het donker me een hand die zei: ik vind je lief, die vroeg waarom ben je…

In het algemeen zijn de geheugens van de mensen versnippert, armoedig geworden, een ernstig symptoom van de huidige mensheid, een psychische aderverkalking, een gevolg van het ieder-voor-zich-principe. De tijden zijn voorbij dat dichters de spreekbuis van het volk of van speciale groepen waren, de heraut-functie is voorbij, naarmate de mensen individueler…