Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Raúl Rivero) In de stinkende sigarenrook van Fidel Castro, de hakkelende buikspreekpop dan, groeien sappige sinaasappelen, ieder jaar opnieuw. De bruine borsten van Cubaanse schoonheden vormen geen enkele troost voor de harde, eendimensionale kleiduifkoppen van een militair schrikbewind, talentvol ontmaskerd door de gevangen dichter Raúl.…

Ik heb bij één gelegenheid meerdere keren over ik schat een twintig meter lange hete kolenbaan gelopen. De vuurrode kolen lagen ons aan te staren als gemene duivelsogen, want het werd al donker. Dit was in Vierhouten, tijdens een groots opgezet sjamanistisch festival. We werden begeleid door dezelfde man die de zweethut leidde, ik weet opeens zijn naam…

Toen ik zeventien was, heb ik een Christusverschijning gezien. Dat was in een hoekhuis aan de Eendenkooi te Heerenveen, in mijn slaapkamertje boven de garage. Ik vroeg er niet om, maar het gebeurde wel. Ik was alleen thuis en ik zat te treuren om een meisje, van wie ik zielsveel hield, ze speelde zo mooi 'Für Elise' op de piano. Ze was mijn eerste…

Als mensen niet zelf aan den lijve ondervinden hoe bepaalde geneeskrachtige handelingen kunnen werken, dan kan ik er hoe goed ook een beeld van schetsen, maar het zal ze amper in hun ziel raken, daar het niet invoelbare woorden blijven. Wat wel kan gebeuren, is dat ik hen op weg naar een nieuwe wereld kan helpen, al zit er maar één nieuwsgierige tussen…

Het zweethutritueel is een zuiveringsmethode, die zeer effectief werkt, stukken beter dan een Turkse of Zweedse sauna. Het komt oorspronkelijk bij de Indianen vandaan, zoals iedereen weet een dichtbij de natuur volk. Ik heb eens in een visioen beleefd hoe mijn incarnatie bij de Crow-Indianen tragisch verliep, ik was een sjamaan in een Crow-stam en…

Landend in mijn geopende hartchakra staat een opperhoofd gereed om veren uit te delen, om met mij aan de tequila te nippen, zorgen vliegen weg en angsten lossen op, zijn lach behelst het hele geestenrijk, hij heerst erover met souplesse. Mijn vuurrode droomogen schieten op onzekere, parelmoeren kleiduiven. De Witte Duif is mijn kruinchakra ingevlogen…

Dat voetbal belangrijker kan zijn dan politiek is onlangs bewezen, niemand had het nog over het nieuw te vormen kabinet, de verkiezingen waren uit ons collectieve geheugen geschrapt, hoe Robben en Sneijder de natie zouden opliften naar een topzege, dat was van wezenlijk belang, voor even, want ze hebben gespeeld als eersterangs schurken, straatschoffies…

Ik keek uit het achterraam van mijn Belgische kasteel, de Duitse wijn glansde in mijn antieke wijnglas van pak 'em beet 200 euro, in de rechterhoek van mijn Franse kasteeltuin zag ik ongeveer twaalf naakte vrouwen een stoelendans doen, verdorie, het waren de exclusieve stoelen uit mijn eetvertrek!, ik haastte me naar buiten, 'Hé!', schreeuwde ik,…

Hij zit bijna iedere dag met zijn banjo wat te pingelen voor de Zeeman, hij is nog niet zolang geleden vertrokken uit Roemenië, boordevol beeldschone natuur, maar zo arm als een kerkrat. Hij zit in de kleermakerszit, de blote knietjes wat rood geschuurd, met een afgekloven petje voor zijn benen. De welvaart loopt aan hem voorbij, nou ja, welvaart? Dikke…

We bezochten Safed, hoog in de Golan, in deze streken verspreidde het Joodse mysticisme, de Kabbala, zich (tweede eeuw na Christus). Tegenwoordig is Madonna in de Kabbala, ik zie haar nog steeds enkele meters voor me die heftige vingerscêne doen tijdens haar Blond Ambition-tour. De synagoge in Capernaüm staat voor een groot gedeelte nog overeind,…

Ik was in Israël beland, in de Golan hoogvlakte zweefden de gieren door de lucht en we bezochten in een verre uithoek een oud-Joods gebedshuis, waar we een antieke gebedsrol bewonderden. Overal stonden bordjes die mijnengevaar aanduiden. We bezochten Nimrod Castle, daar had een kasteel van de befaamde kruisvaarders gestaan. Er stond natuurlijk een roomse…

'Hier kunt u uw kleren uitdoen en een handdoek omdoen, na afloop van het badritueel mag u hier uitrusten en thee drinken!', zei de oppasser in een oud Romeins badhuis in West-Turkijë. Ik schuifelde met enige argwaan richting de zweetruimte en het hete bad, wat overigens een natuurbad was. Ik gleed een andere tijd binnen, welke tijd is niet precies…

(voor Nanne Tepper) Nanne Tepper tapdanst in zijn eentje door de stinkende kroegen van wat men hoofdstad noemt, waar men snauwt en graait als boerse malloten, waar men nog net niet de bierschenkster de bloes van het lijf openrukt om een diepere dorst te lessen. Groningen is niet meer dan een kluwen aan elkaar gekleefde dorpjes met ondeugend glimlachende…

Nabij Gasselte lopen drie jonge broers over de warme zandpaden, waar soms een adder overheen kronkelt. Ik voel of ik de gulden nog in mijn broekzak heb, alledrie kregen we een gulden om een halve dag mee zoet te zijn in het pretpark van Drouwenderzand. Een soort afkoopsom, maar goed. Meestal gingen we daarvoor flipperen of we kochten een raketijsje…

Het is een demon of een engel, maar een van de twee grijpt mij beet, zij omarmt mij en zij stuurt mij naar mijn kamer vol boeken, meegesleept vanuit het hele land. Meestal voel ik me eenzaam of verdrietig, maar niet zelden ben ik erg kwaad op het wrede leven. Het wrede leven heeft voor mij talloze facetten, van klein tot groot, van een onattente, computerachtige…

Als Vlamber de brede trap afloopt, kijken zijn vrienden verbaasd naar hem, want hij leeft nog en dat had niemand verwacht. Toch lijkt er iets aan hem veranderd, maar niemand vermoedt wat dat is. 'Vlamber, ouwe jongen!', roept Kreupel, een goede vriend van hem, 'hoe gaat het met je? is er niets met je gebeurd?'. 'Kreupel, man, het is geweldig daar…

In de huidige, snikhete zomer hobbelt alles zo prettig op en neer, klein of groot, dat maakt niet uit, ik bemin alles. In de flitsen uit haar heldere ogen zie ik de hunkering van ronde, roze of bruine tepeltempels, van haar toegankelijke, zwaarbehaarde, glimmende genotskloof. En de lichtverkoelende wind speelt met dunne rokken, soms zo dat ik recht…

In een woestijngebied rijdt een cowboy naar het tentenkamp van de Apachen. Bewakers volgen hem vanaf een berg. Wilhelm Prins, een halfbroer van Baffalo Bill, heeft niet in de gaten dat hij in de val rijdt. 'De reis is langer dan ik dacht', denkt hij, 'ze hebben me in het fort om de tuin geleid.'. Het magere paard kwijlt uit zijn bek. Een pijl schiet…

'Vandaag zag ik een haring in de spiegel!', roept Laurens naar zijn vriendinnetje Esther. 'Zwom die daar dan?', vraagt Steven, in zijn zakken graaiend naar meer knikkers. 'Nee, kippekop, ik was het zelf, mijn mammie is ook een haring, maar dan met twee extra buiken boven haar buik!', schreeuwt Laurens. Esther trekt haar gele jasje uit, haar…

'Tja, er ligt een goed luik op het dak', zegt Kees. Boven op het dak is er een mooi uitzicht over het groene weiland met veel gele paardenbloemen en in de verte zien ze hun fietsen tegen het hek staan. 'Wie wil er een sjekkie?', vraagt Kees. 'Ik wel', zegt Theo. 'Ik kan niet draaien', zegt Karel. 'Dat doe ik wel voor je', zegt Kees, 'mooi…

Ik - wie ben ik? in essentie niemand! duik onder in duistere een-zaam-heid, daar ik niet aard in deze demon-craties, zoals een engel de punt van zijn vleugel in de zwarte inkt moet dopen om nog enigszins de doem van de onzichtbaarheid op te heffen, zo draag ik mijn schande, mijn noodlot, want engelen horen niet te schrijven, hun lampen schijnen onmerkbaar…

Even buiten Harderwijk ligt een bunker, in de oorlog zaten er boosaardige soldaten in, die er met hun machinegeweren de boel onder controle hielden. Het waren dikke mannen, die grove manieren en woorden gebruikten. Ze waren bikkelhard, net als hun bunker. Meestal waren ze dronken, sleurden Hollandse vrouwen mee hun roversnest in of ze schoten voor hun…

Ik neem bijna dagelijks een haring met uitjes, omdat ik het lekker vind, omdat het gezond is, omdat wij Nederlanders dat al eeuwenlang doen en onze voorgeslachten waren zo gek nog niet, krachtige kerels die de Noordzee opvoeren met hun houten schepen, jenever en tabak. Ik denk dat de vrouwen de haringen onthoofden en er gesneden uien bijvoegden. Ik…

Het is windstil en bloedheet in Kollum en wij zijn vier jongens, die stoer proberen te doen, het avontuur zoeken. Grenzeloze, roekeloze jongens als Ciske de Rat, maar dan op het platteland. Als gezworen kameraden strompelen wij voort, ook al kunnen we bij het minst geringste aartsvijanden zijn, bang voor de wereld en als het er op aankomt, bang voor…

Jammer dat dit land geen stelling neemt, het zwalkt wat heen en weer tussen rechts en links, koppen met spijkers worden niet geslagen, we stevenen af op een zacht compromis tussen harde tegenstellingen, een mengelmoes van partijen in verwarring over elkaar overlappende standpunten. We willen allemaal een welvarend Nederland, maar de politieke bewindsvoerders…

Ik staarde drie seconden in haar ogen en wat ik zag was wonderbaarlijk schoon, ogen die straalden van miraculeuze vreugde, een ziel die zich in de Christusgeest heeft verankerd, een lichaam zo mooi als men zich niet voor kan stellen, kleine en grote lieden, niet zoals ik, het prototype van lijdzaamheid en zelfgave, een geboren engel, die blijft jubelen…

De eerste schepen varen alweer de stad uit, maar het was al met al een groot feest dit weekend. Gisteren was het toppunt. Er was een jeugdorkest op de Sint Jansbrug, dat een uur lang in de brandende zon prachtige muziekstukken speelde. Violen die dansten als meeuwen in de lucht, cello's met hun heerlijke klanken, dwarsfluiten en trommels. De dirigente…

Het was vandaag een warme zaterdag, een mooie zaterdag met veel vertier, overal in Gouda was wel iets te doen aangaande schepen en vissers, kunst en cultuur. Ik hou van Gouda, het is geen Amsterdam of Utrecht, maar het heeft toch zijn innemende charme, zijn onverwachtse, grootse kanten. Er speelde vanochtend een jeugdorkest op de Sint Jansbrug, een…

Het sneeuwt in Zierikzee en de mensen lopen in dikke kleren over straat. De wind maakt het nog kouder. Sommige honden hebben een extra vachtje aan, vaak lopen ze met dikbuikige tantes, die kinderloos zijn. Er lopen veel droevige mannen zonder werk en zonder doel, zij kijken naar de jonge vrouwen die hen passeren, hopend op een glimp van mededogen…

Nu snap ik dat Erasmus de zotheid loofde als het hoogste goed, immers, na alles juist te hebben geobserveerd, rest de ware gekkenlach, de kolderieke narrenkledij boven alle serieuze maskers van aangeleerde, machtsbeluste kennis. God als Wijze Nar, bij het Hoogste kan een mens niet komen, maar wel ver, een gebroken afspiegeling zijn, dat misschien,…