Jungle Jack

Niets liet vermoeden dat het kleine, bleke kereltje ooit nog een beroemd ontdekkingsreiziger zou worden. Zijn moeder, een alcoholiste met wintervoeten, zou later getuigen in National Geographic dat haar zoontje zelfs zijn eigen sokken niet kon vinden. Mogelijk was het daarom dat hij na zijn expeditie op Groenland twee kleine tenen moest laten afzetten. Hoe dan ook, Jungle Jack maakte al op zeer jonge leeftijd uit dat er voor hem maar één beroep geschikt was. Als iemand hem vroeg wat hij later wilde worden, zei hij steevast: apotheker. Elke dag zat hij te rommelen in het medicijnkastje. Met vaders tandenbekertje als geïmproviseerde vijzel mengde hij de poeders, zalfjes en dies meer tot nieuwe producten. Deze probeerde hij dan uit op insecten zoals kakkerlakken en wandluizen. Toen zijn moeder in haar badkuip een mestkever met versnelde haargroei vond, was het spelletje uit.

'Jack, dit moet gedaan zijn.' Dat waren haar precieze woorden.

Sinds die dag verlegde Jack zijn interesse naar andere gebieden. Een tijdje liep hij achter de meisjes aan, zonder succes. Daarna maakte hij een reeks kuilen in de achtertuin. Zijn plan was om atoombunkers te bouwen voor de hele straat, zodat hij in geval er een oorlog uitbrak in één slag rijk zou zijn. Zijn vader moedigde hem daartoe aan, totdat hij de gasleiding doorstak. Na deze ervaring trok Jack zich terug op zijn kamer. Daar was het dat hij de smaak te pakken kreeg voor avontuurlijke reizen. Hij las Robinson Crusoë in één ruk uit. Hij verslond Gullivers reizen. Hij consumeerde in hoog tempo alle vakliteratuur over ontdekkingsreizen, van Marco Polo tot Neil Armstrong. Stilaan vatte hij het plan op om ook iets te ontdekken. Al was het maar een klein rotspuntje, een plekje woestijn, een stukje onontgonnen diepzee, het kon hem niet schelen wat. Zijn onderwijzer had er geen oren naar.

'Onzin, Jack,' zei hij, 'alles is al ontdekt. Je bent honderd jaar te laat geboren!'

Maar Jack zette door. Om te beginnen liet hij zijn naam veranderen van Jaak Jansen in Jungle Jack. Hij kocht een mosterdkleurig safaripak en oefende zich in overleving onder extreme temperatuurverschillen. Met zijn voeten in de koelkast en zijn hoofd in de oven. Hij at kevers en junkfood om zijn lichaam te harden. Hij waste zich niet meer. Op school weigerde hij nog te gaan zitten. In de turnles was hij sneller en taaier dan de anderen: hij deed drie push-ups i.p.v. twee en liep soms een hele ronde rond de zaal. Voor de mensen in zijn omgeving werd het duidelijk dat Jungle Jack zich op iets voorbereidde.

'Jack,' zei zijn moeder soms, 'o, Jack toch.' Dat waren haar precieze woorden. Maar Jack ging kordaat zijn eigen weg.

Op zestienjarige leeftijd trouwde hij een rijke Engelse die bij de kruidenier op de hoek al eens cottage cheese kwam kopen. Na hun huwelijk vertrok hij dadelijk op expeditie naar Nederland. Daar ontdekte hij, in de wildernis van Rotterdam, de laatste Hollander met een zachte g. Hij verscheepte dit zeldzame exemplaar naar de Zoo van Antwerpen en vertrok na het ontvangen van de ridderorde naar Groenland. Daar verspeelde hij niet alleen zijn twee kleine tenen, maar ook de rest van de expeditie, waaronder zijn vrouw die ook eens een keertje mee wou. Als enige erfgenaam van een immens fortuin zag je hem de volgende jaren regelmatig in het casino van Knokke. Met bunny’s op zijn schoot. Daar leerde hij een wijze les in verband met vrouwen. Je moest niet knap zijn. Je moest niet intelligent zijn. Je moest gewoon stinkend rijk zijn om succes te hebben. Het waren wilde jaren voor Jack, maar hij vergat zijn levensdoel nooit. Op vijftigjarige leeftijd (hij had toen al prostaatkanker) vertrok hij eindelijk met een luchtballon naar onbekende streken. In het mandje zaten:

1.drie Ardense salami's
2.een stokbrood, goed gebakken
3.een hoop conserven
4.een blikopener
5.een vaatje trappist van Westmalle
6.een meisje van plezier
7.drie onderbroeken
8.een zonnebril
9.een sledehond
10.een fototoestel
11.een dagboek

Doordat we zijn dagboek terugvonden in zijn tuin, hebben we een goed idee van wat er zich die laatste week voor zijn verdwijning zoal heeft afgespeeld.

Maandag

Vertrek! Niemand wuift mij na. Ik troost me met een hap salami. Het regent wat. Waarom nam ik geen vuurtje mee? Ik warm me wat aan het meisje.

Dinsdag

Ik bereik de Atlantische Oceaan. Ik neem een foto van mezelf en de blikopener. Wat een avontuur!

Woensdag

Het meisje is verdwenen. Ze sprong overboord met het vat trappist. Wat een verlies! Ik probeer wat regenwater op te vangen in mijn handpalmen. Zo gaat de dag voorbij.

Donderdag

De wind zit tegen. Ik bevind me opnieuw boven mijn eigen tuin. Ik maak me ongerust. Op die manier ontdek ik niks. Ik blaas de ballon wat harder op. Heb sledehond opgegeten.

Vrijdag

Ik zit een eind boven de wolken. Zag sigaarvormig voorwerp. Bestuurder wenkte me. Besloot hem te volgen.

Zaterdag

Weinig zuurstof hierboven. Zie allerlei vreemde dingen. Vandaag trek ik een verse onderbroek aan.

Zondag

Vandaag is het zondag

Daar eindigt het vreemde verslag van Jack. Wat er precies met hem gebeurd is weten wij niet. Zag hij werkelijk een sigaarvormig voorwerp? Is hij ontvoerd door buitenaardsen? Zo ja, is dan zijn ultieme wens in vervulling gegaan? Ontdekte Jack werkelijk een andere wereld? Ik denk het wel. Ik vermoed dat hij ergens in de andere dimensie kuilen graaft in zijn achtertuin. Of op zoek is naar een rijke partij om mee te trouwen. Jungle Jack, het ga je goed.