Wan piepel

De stoel, waarin zij neerzeeg, was veel te groot, echt gemakkelijk zat ze dus niet. Deels kwam dat ook omdat ze vandaag, een soort van feestdag, een koninklijke string had aangetrokken. "Goudbrokaat zit niet plezierig", besefte ze, maar ze droeg haar kruis lijdzaam. Met de billen bloot voor een onwetend gehoor, blosjes sierden haar wangen.

Op haar schoot een stapeltje papier, de goegemeente moest weer eens toegesproken worden. "Landgenoten", las zij voor met heldere stem. Daarbij keek zij over haar leesbril heen de zaal in en zag niet 's lands ingezetenen maar wel 's lands voldane volgevretenen. Ridderzaal heette het hier, de heraldiek was echter ver te zoeken bij dit publiek. Te strak in vel en pak, omhoog gevallen mutsen met potsierlijke hoofddeksels. "Dit kan nooit mijn volk zijn", dacht de koningin, "wat een zelfingenomenheid en wat een chagrijn". Ze zag alleen maar lieden die te dik deden en voedselbanken verloochenden teneinde een ideaal streefgewicht te bereiken. Er zat zelfs een man wiens betovergrootvader ooit "Leve de koningin" zou hebben geroepen.

In ene keer was ze de poppenkast zat, verhief haar koninklijke achterwerk van de ongemakkelijke zetel en kon nog net voorkomen dat ze met een routinegebaar haar bilnaad bevrijdde van schurend goudbrokaat. Eindelijk drong het tot haar door dat ze tot nu toe in een gouden kooi had geleefd, deze dag had niets te maken met 'landgenoten'. En tot ontzetting van krijtstrepen, slippendragers, hutseflutsen en andere hotemetoten verliet ze de ruimte.

Hoofdschuddend nam ze de gouden koets retour, "liever het Lange Voorhout dan die doodlopende weg naar het Binnenhof", prevelde ze zachtjes, al wuivend ging zij daarbij voorbij aan de man in de straat. Ze ging terug naar haar werkpaleis, een weelde die ze kon dragen, ze moest er niet aan denken elke week weer te moeten solliciteren zonder uitzicht op een baan, ze was immers al zestig-plus!!

Het was een prachtige, zonovergoten dag, werkloos heb ik toe moeten zien op een door goudgalon en glazen berliners doorkruiste en gespleten stad. Ik stap op mijn tweedehandsje, de sociale werkplaats heeft mij er voor een schappelijk prijsje mee opgezadeld, ik fiets tussen de brokstukken van de parade naar huis.

Lief ligt op de bank, kijkt alleen nog naar cartoons, dan weet hij zeker dat ie voor de gek gehouden wordt. We slaan de samenvatting over.

koninklijk brokaat brokaat

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 5 stemmen 1.370