Alle inzendingen van Patrick Schuiling

“Gendibal said: ‘It is no shame to aspire to something, even if it is beyond your reach.’” Maar is het nog wel verstandig om de pijlen van de ambitie te richten op een geschreven boek? Deze gedachte hield mij afgelopen nacht bezig. Ik zag een schrijver die zijn manuscript probeerde t...

Opletten nu, ging daar net met dat typerende loopje de kroeg in. In ieder geval op schema, en staat nu binnen zich vast en zeker een plek uit te zoeken... alsof hij niet weet dat het tafeltje aan het raam vrij is. Okay, daar schuift hij al aan, jas en sjaal aan de stoel. Je kunt er donder op z...

Ja, ik liep er gewoon naar binnen... In m’n eentje, zoals menigeen… Want m’n ogen zijn nog best. En eenieder die dan zo voorzichtig over de gevolgen begint kan het zelf maar beter laten... niet dan? En nog gewoon aan het raam ook, waar Jan en alleman mij had kunnen zien zitten. Trouwens, ...

Het idee waar hij deze ochtend was opgekomen en waar hij niet voor was opgestaan – misschien omdat er nog een joint in de asbak lag waar hij enkele trekken van had genomen en toen weer de deken over zich heen had getrokken en daarmee zijn ontwakende geest smoorde en in een urenlang katzwijm had g...

Plotloos en zonder titel dringen ze zich op; de in embryonale staat verkerende aanvankelijke gedachten… voor een eventueel verhaal… een veelbesproken onderwerp… en gewoon beginnen met de aller-slechtst-denkbare versie. Op zich al een zoektocht die jaren in beslag nam en niet veel stof heeft do...

Gisteravond zag ik, rond een uur of half zeven, toen ik al besloten had een bezoek te brengen aan het rampgebied en nog niet zeker wist of ik bloemen zou neerleggen, maar na een kort en plechtig beraad met de grasschaar toch drie tulpen had afgeknipt en daarmee op de fiets was gestapt, onderweg op d...

Gisteren ontmoette ik Janneke en raakte met haar aan de praat. Haar naam kwam ik pas te weten toen we afscheid namen en zij linksaf sloeg richting het stationsplein om de bus naar Oldenzaal te halen en ik rechtdoor liep naar huis. Een vreemd einde bijna toen we elkaar een hand gaven. Doorgaans drukt...

Banken en instanties staan erom bekend dat ze over de grenzen van de dood nog incasseren. Dat ze bij wijze van met een dwangbevel op de ovendeur staan te bonken of de zoden van je graf lichten en bij geen gehoor roepen dat je nog niet van ze af bent. Niet zó gemakkelijk.

Het internet, we zijn er zo mee vergroeid geraakt, het is zo ondenkbaar niet meer weg te denken, zitten er met z’n allen aan vast… komen er nooit meer op een gezonde manier vanaf. We hebben er al ons vertrouwen aan gegeven omdat we ook niet anders konden dan dat. Stiekem wisten we de uitkomst ...

Een mens die in zijn zwijgen blijft volharden. Zo’n mens ben ik. Het komt er niet uit. Maar het zit er wel in. Simpele taal, eenvoudige constructies die met een gemak van heb ik jouw daar een waarheid aan het licht brengen die niet meer omzeild mag worden omwille van de liefde voor het leven zelf....

Achteraf gezien was het al fietsende een bijzondere gewaarwording deze ochtend toen aan de Grintenbosweg ter hoogte van de Geukerdijk een buizerd opdook die evenwijdig met me meevloog en een prooi in zijn klauwen meedroeg. Een klein vogeltje met een groene staart, naar bleek toen het plots op zo’n...