Janneke
Gisteren ontmoette ik Janneke en raakte met haar aan de praat. Haar naam kwam ik pas te weten toen we afscheid namen en zij linksaf sloeg richting het stationsplein om de bus naar Oldenzaal te halen en ik rechtdoor liep naar huis. Een vreemd einde bijna toen we elkaar een hand gaven. Doorgaans drukt men de hand, ontspant de spieren in de hand en laat weer los, nu echter drukten we elkaar nogmaals de hand zonder te hebben losgelaten. En toen we loslieten en ze met haar twee honden wilde oversteken werd ze bijna aangereden door een fietser.
Mijn eerste gedachte dat het mijn schuld was geweest wanneer het was misgegaan. De ontwijkende fietser reed voorbij en ik herkende hem als R., de jongeman die mede door mijn toedoen zijn vaste betrekking heeft verloren. Nog een keer mijn schuld, dacht ik terwijl ik hem nakeek en mij afvroeg of hij mij in het voorbijgaan had herkend. Als het zo was dan liet hij er niets van blijken. Toen ik omkeek of ze veilig aan de overkant was gekomen stond ze naar mij te zwaaien. Ik groette haar terug en liep zonder verder om te kijken in een rechte lijn door naar huis, me afvragend of ik iets verkeerds had gedaan.
Geplaatst in de categorie: algemeen