Alle inzendingen van Wim Veen

Lang geleden in een nabij dorp woonden Leo en Lea, een koningspaar met een kinderwens. Maar de koning was na een jachton...

Voor de eerste regendruppel viel was de aarde een knapperige korst. Toch welt er water op uit ongerepte kieren. God verg...

Verzonken in het slijk, een bed voor rib en bot en wervel, woelt hij zich los. Hij schudt de klonters van het lijf, spie...

Het kind vouwt traag open. Een luchtbel van indrukken welt op. De wereld en het ik worden waar, in een gemengde stemming...

Hondsdagen in Oostende. Een kind hurkt op de vloedlijn tussen zwetende badgasten, te laat ingesmeerd, met kreeftrode sch...

Toen ik door een nieuwe wereld zwierf, mijn schaduw wentelend aan de voeten, was ik een oude dubbelganger ontvlucht. Dre...

God was zijn schepping meer dan beu. Kotskwijlspuugzat zeg maar. Dus zond hij een tweede Zoon naar de tollende aardkloot...

De zeis is een vluchtig wapen dat neerzwaait uit een hoge hoek, waar een schaduw in de stofnetten hangt. In een vingerkn...

Het was een roekeloze sprong in de smog van gisteren. Dikke draderige slierten dreven over het slagveld. Ik vleide het o...

Een uitgeholde pompoen houdt de vlam vast. Het vruchtvlees flakkert op. Geen hond die opwipt van schrik. In tegendeel....

De wekker krijste hem uit een woelige sluimer. Het vervloekte ding stond in een andere hoek van de kamer. Het was ee...

Er wervelen jankende stemmen rond. We smelten onder zwetend linnen. Je dringt zonder kloppen, zonder kuchen, maar toch...

Hij zag, en bedrog was uitgesloten, een zandstorm zwellen aan de horizon. De azuren stolp spat open. Donder rolt traag...

Het weekend staat te glunderen voor de deur. De avond rijpt en ik doe vanavond niets meer. Het plan om nog een glas te...

Ik heb al uren lopen tobben over de vraag waar ik moet beginnen. Meestal denk ik dan, begin bij de dageraad. Omdat ik...