Dubbelganger
Toen ik door een nieuwe wereld zwierf, mijn schaduw wentelend aan de voeten, was ik een oude dubbelganger ontvlucht. Dreunend volgde hij het spoor, de afdruk van mijn blote zolen. Vroeger hadden we een mespunt in de handpalm gedreven, dure beloftes prevelend, het bloed vermengd. De band leek onherroepelijk gesmeed. Maar dat was buiten de bijl van de tijd gerekend die de keten spleet. Ik was gered, in een nieuwe wieg gezet. De dubbelganger ontweek mijn kwaad oog, verstopte zich, hurkend in het rijzig riet. Dus waande ik me alleen, onderweg, onbespied. Bestemming onbekend. De dubbelganger kreeg een beleefde ontslagbrief. Te lang klauwde hij zich aan mijn broekspijpen vast. Tot ik blauw van ergernis met mijn bloot gat in een boom klom tussen de verbaasde mussen die me met een slingeraap verwarden. Dus trok ik, eindelijk van die andere ik verlost, naar palmstrand en zon en zoveel meer. Nooit stond ik zo stevig. De dubbelganger smaakt naar azijn. En toch...geef ik achteraf en voorlopig toe, zou ik zonder hem verdwaald zijn.
Geplaatst in de categorie: individu