Alle inzendingen van ZEGERIN

Woest was ik. Ik was kwaad. Een boosheid die ik me niet kon herinneren ooit te hebben gehad. Waar gevoelens van verdriet en pijn, van onmacht en het niet meer te weten hoe het ooit goed zou komen me bekend waren. Geleden had ik. Jaren en jaren geleefd in een wereld die me beheerste. Me leidde. Me de weg wees die ik van mezelf wel moest gaan. Om de eenvoudige…

Wij staan erachter. Maar wat moet het geweest zijn voor diegenen die de Heere ten hemel op hadden zien varen. Het gevoelige leven was voorbij. Het zichtbare. De Heere was weg. Hij was gegaan naar de plaats waarvan Hij had getuigd. Hij was nu bij Zijn Vader. En het enige wat ze nog hadden was de herinnering. Daarbij de woorden die Hij had gesproken.…

Vijf jaar was ze. Een kleine meid die nog niet lezen kon. Met haar broertje, die een jaar jonger was, keek ze, zoals elk jaar, uit naar de goedheiligman. De dagen werden afgeteld. Tot het zover was dat de schoentjes bij de kachel mochten staan. Ze weet het nog goed. Het was zo’n gitzwarte kolenkachel. Elke morgen vond ze haar moeder op haar knieën voor…

Heerlijk is het om met elkaar een dialoog te voeren. Eerlijk gezegd: Ik doe niet liever. Luisteren naar dat wat die ander te zeggen heeft. Natuurlijk hoef ik het daar niet mee eens te zijn. Wat zou het eentonig zijn als we allen hetzelfde te zeggen hadden. Juist het verschillend zijn van gedachten is boeiend. Het is dan de kunst om dat wat samenbindt…

Je kunt het wel honderd keer zeggen. Wel duizend maal naast je neerleggen. Maar de grote vraag bij alles wat je doet blijft onuitwisbaar. Waarom doe je dat nu? Wat heeft het voor zin. Wat wil je bereiken. Wie wil je treffen. Of helpen. Heb je een doel bij datgene wat je deed. Is het niet zo dat alles als oorzaak je gevoel heeft. Je had zo’n akelig…

Het is alweer meer dan een week geleden. In Urk werd een veertienjarige jongen levenloos in het bos gevonden. Al snel kwamen speculaties over de toedracht. De één wist het nog beter te vertellen dan de ander. Je hoefde Google maar in te tikken en het laatste nieuws verscheen op het scherm. Wat soms na een halfuur weer was verdwenen. Uit piëteit voor…

Het staat vast. Het verleden is voorbij. Vandaag is het ‘t heden. En morgen is voor ons verborgen. Vanuit de enige tas die ze bij zich draagt klinkt het bekende geluid van haar mobiele telefoon. Ze is wakker. Klaarwakker. Op het display verschijnt zijn naam. Toch nog wat onzeker drukt ze op het groene hoorntje aan de linkerkant van het piepkleine…

Zwaar klonken de slagen van de torenklok over de stad. Even, als verblind door het felle zonlicht, greep ze zich vast aan de deur van de trein. Het was alsof ze wankelde. Bekend klonk de tonen die het klokgelui voortbracht in haar oren. In de ene hand de tas die ze met zich droeg. De andere geklemd om de deurstang. Ze hield zich staande. De lichte…

Met een niets ziende blik zat ze voor het raam. Het eentonig geluid van de voortstormende trein hoorde ze niet. Het doel van de reis interesseerde haar niet. Daar zat ze dan. In een coupé tweede klas die stonk. Even had ze de mensen naast en tegenover haar aangekeken. Terwijl de één de Spits doorlas voerde een ander lange gesprekken met zijn mobieltje…

Mijn weg…… Donkere dagen kunnen je zomaar overvallen. Dagen waarin de weg die moet worden gegaan je niet duidelijk is. Zo zat ik daar eenzaam en alleen op het perron. Meer dan tien sporen telde het station. Reizigers liepen van het ene naar het andere. Daartussen zat ik. Als een eenzame vrouw tussen al het gewemel van mensen. En niemand die me schijnbaar…

Wat moet ik met Jezus? Laat ik zeggen me enerzijds niet te willen vermoeien met het veroordelen van datgene waar anderen het mee kunnen doen op weg en reis naar de eeuwigheid. Ik sta voor mezelf. Maar het raakt me wel wat hier en daar wordt geopperd. Nee, ik ben niet iemand die datgene wat wordt gezegd, geleerd en wat misschien niet geheel is naar…