Alle inzendingen van i.Broeckx

De cirkel van haar huwelijk is gesloten en ondoordringbaar; mevrouw heeft het voortdurend over "munne man". Als echte Tilburgse aanschouwde zij haar geboortestad en de binnenstad al sinds lange jaren niet meer maar ze verbaast zich over de verbouwingen en veranderingen waarover anderen rapporteren...

Het lijkt een brevet van onvermogen waarmee onze stad is opgesierd. Aan de Spoorlaan staan zielige, kleurige staketsels, die lijken op uitvergroot kinderspeelgoed. Deze opstelling lijkt misplaatst in een grimmige, onpersoonlijke en individualistische maatschappij; de kleurige, verlichte huisjes en h...

Daar, aan die langgerekte straat die uitmondt bij het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal waar het kleine huisje is van de brugwachter, in de nabijheid van "De Zwaaikom" waar ik in jeugdjaren de ranke en elegante zeilboten aanschouwde en waar we kano's huurden en roeiboten om...

Het was nog donker op een vroege morgen in januari en de kou geselde mijn lichaam. Een meneer met een klein, wit hondje, dat tot mijn verbazing een halsband droeg met blauwe lichten eraan waarvan het schijnsel zich verspreidde in de rondte passeerde mij. Ik sprak hem aan met de woorden: "Wat een ...

Waar ik eens het landschap zag, de wijde en weidse velden (het bezit van mijn vrienden), de vijver met het gladde, rimpelloze, onpeilbare water waarop een enkel waterhoentje bivakkeerde, ben ik weergekeerd. De trein was bij Nijmegen de beide beroemde bruggen, die de trotse rivier overspannen, gepass...

Het tankstation was al onheuglijk lang gevestigd vlakbij de gindse rotonde en 's-nachts had ik al zo vaak mijn blikken kunnen laten rusten op haar felrode neonlicht dat zich langwerpig langs haar gevel profileerde, gepaard gaande met de zinloze tekst "Bonjour" in trotse letters die mogelijk echte...

....en op de televisie zie ik die opgewekte, vrolijke, hartstochtelijke Afrikanen die zo enthousiast hun trommels beroeren in een strak ritme. Bij hen wilde je zijn en bij hen wilde je sterven. Je danste nog je mallotige dans op het ritme van de trommels als oude man. Je had Afrika zo lief, mijn ...

De ongearticuleerde klanken die mijn arme broer uitstoot zijn moeilijk verstaanbaar. "De zon!", "De maan!" schreeuwt hij. De taal en de taalvaardigheid, die volgens de citaten vóór in het befaamde Woordenboek van Van Dale, geredigeerd door professoren, zo wezenlijk zijn voor het menszijn en di...

Hoewel de "Status Aparte" (als ik het zo tenminste terecht mag omschrijven) van mijn arme, ongelukkige, autistische en zwakbegaafde broer het wellicht uitsluit dat men een diagnose op hem loslaat die men "normaliter" zou reserveren voor diegenen die inderdaad zogenaamd tot de "normalen" behore...

Toen ze me bij het station tegemoet kwam lopen, groette ze me, maar het viel me zwaar haar te herkennen. Ze verklaarde me dat ze die collega was van geruime tijd geleden, van die vergaderingen in het dorp W. waar we met die andere meneer altijd naar toe gingen in die meer dan luxueuze auto. Zijn o...

Het was alsof het in oktober nog zomer was, hoewel ik afscheid heb moeten nemen van de zomer en tevens van de zomer van mijn leven. Op mijn wandeling passeerde ik de Lange Nieuwstraat die zich links en rechts van me uitstrekte en nam ik het straatnaambord welhaast verbaasd in ogenschouw; was dit ind...

Ik had een goede, lieve moeder die zich voortsleepte door het leed van haar leven en wier nagedachtenis ik boven alles wil blijven vereren. Hoe bizar, absurd of desastreus de verwikkelingen van mijn leven ook waren, mijn moeder wrong zich in alle bochten om mij, haar dochter, bij te staan. Haar zi...

Als meisjes waren mijn zusje en ik bij de "Volt"-gymnastiekvereniging en we droegen de blauwe turnpakjes waarop sommige andere meisjes die veel leniger waren dan wij en die opgewekt en onvervaard de evenwichtsbalk en de wandrekken beklommen, het rode, blauwe en oranje lintje droegen dat voor ons ...

Toen de avond viel, namelijk de avond van de vierentwintigste december ofwel de Kerstavond van dit jaar, lag onze stad uitgestrekt als een mooie jongedame. Overal flonkerde triomfantelijk licht. Ook de Korvelseweg, brandpunt van commercie en consumptie, was overhuifd door schitterende tierelantijnen...

Treurig, treurend en bedroefd weerklinkt de muziek van de doedelzak bij de herdenking van de Bevrijding van Goirle door de Engelsen, Amerikanen, Polen en Australiërs in 1944. De klanken van het "God Save the Queen" zijn overweldigend en brengen het gemoed in beroering. Het publiek staat er stil b...

Een zwart "elektrisch voertuig" kwam me in de vroege morgen halen en het bracht me naar het Twee Steden Ziekenhuis. Rond het tijdstip van zeven uur in de morgen is het nog rustig in de centrale ontvangsthal maar enkele verpleegkundigen en artsen treden al aan voor hun werkzaamheden. Men kan op dit...

Ik sta te wankelen en te trillen op mijn benen voor het loket in de sfeerloze dokterspraktijk - waar mijn huisarts sinds jaar en dag zetelt en waar de meisjes stressen om hun taken te volbrengen - in afwachting van de diagnose. Mevrouw heeft enige tijd nodig om de computer te raadplegen die men met ...

De morgenhemel toont vele tinten; zij licht kleurrijk op. Weer is een dag aangebroken in de Nassaustraat, die meetellen zal voor de eeuwigheid. Het licht werpt dartelende, wervelende vlekken op de wanden van mijn kamer, altijd anders, altijd fascinerend. Het speelt over het jeugdportret uit mijn z...

Door de duisternis die de wereld ook in de vroege morgenuren overspoelt ben ik opnieuw op weg gegaan en passeerde ik de gebouwen van de GGZ. Onder meer die heilloze, nu verlichte vergaderzaal waarin ik eens mijn zinloze en onbetaalde notuleerwerk verrichtte terwijl de andere deelnemers aan de vergad...

Het was zonder twijfel een schitterende avond in de Tilburgse Concertzaal op 19 december 2022 toen een formidabel orkest aantrad om oude en nieuwe Kerstliederen ten gehore te brengen. Het orkest, de dirigent en de tenor waren uiterst representatief en hun muziek bereikte ongekende hoogten en zij zwo...

In onze jeugd woonden wij in ons arbeidershuisje niet ver van het Tilburgse Leypark, dat daar in de zomer zonovergoten lag te schitteren met al haar vegetatie. Het was ontworpen door tuinarchitect Leonard Springer. In de verte, voor onze ogen nauwelijks bereikbaar, bevond zich een wit huis, een so...

Uit mijn zwaar verouderde brein dat als een oude wijn ver over de datum is, ontsnapt soms als het ware een langgerekte ponskaart als uit een ouderwetse massieve computer; een ponskaart waarin gaatjes geperforeerd zijn die staan voor gebeurtenissen en belevenissen uit een lang, vervlogen verleden. ...

Een lange gang, die men met enige moeite ook als "boulevard" of "avenue" zou kunnen kenschetsen en die men zelfs "medische boulevard" zou kunnen noemen, zoals men aan het Tilburgse Elisabeth Ziekenhuis wellicht terecht de naam "Medisch Bolwerk" zou kunnen toekennen, vormt als het ware de toe...

Vaak ontmoet ik op het kronkelige pad naast mijn woning, dat in deze herfst belegd is met cognackleurige en okergele herfstbladeren, een grijsharige, oudere mevrouw met een zwart-wit getinte hond waarvan het ras mij niet helder voor de geest staat. Juist vandaag streelde ik het onschuldige dier ...

Een grote etalagepop met waarachtig een vrouwelijk gezicht en met een mijter op het hoofd en een kleurig kazuifel aan stond onlangs opgesteld in de "Vincent-Shop", vergezeld van zijn zwarte Piet. Uit de bescheiden collectie in de zaak kon men zeker ook iets voor een kind kiezen. Een mooie, bont ...

De Opstapbus is voor komen rijden en ze hobbelde aanvankelijk door de straten die geen schoonheidsprijs verdienen. Later voerde onze chauffeur ons met ferme hand over de snelweg naar onze bestemming, het dorp Zundert. Het landschap buiten weerspiegelde een desolate winter. In het pannenkoekenresta...

Een lange gang mondt in het Twee Steden Ziekenhuis uit in een wachtkamer die uitzicht biedt op merkwaardige architectonische constructies en op een hoge, witte schoorsteen die eveneens kennelijk merkwaardige doelen dient. In genoemd lokaal ontmoet ik twee gedrochtelijke personen die zich hier met on...

Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" ligt als het ware verscholen in de wijk, vlakbij de spoorlijn waar de treinen voorbijrazen die al velen het leven gekost hebben. Van de zomer, tijdens de hitte, was ik daar met een vriend. Nu de kou in de lucht zit ben ik in het gezelschap van mijn vriendin. We...

Wegens mijn halve blindheid en forse bijziendheid draag ik sinds jaar en dag de kleine schijfjes van mijn contactlenzen. Ze waren echter verschoven en bivakkeerden onverhoopt en ongezien ergens onder het ooglid. Ik moest de halve stad doorkruisen om de zaak van de opticien te bereiken. Mevrouw daa...

Gedurende mijn lange leven heeft talloze malen en in een onafgebroken sequentie de onzalige, wrede medemens de gevoelige instrumenten van mijn hart en ziel trachten te bespelen. Het resultaat is een eveneens onafgebroken en onoverzichtelijke opeenstapeling van kwetsuren, als een verderfelijke Tore...