Alle inzendingen over woonoord

Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep. Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kikkers naast het gras, de matheid van haar karakter,…

De heren waren opnieuw gekomen: de laatste hand moest worden gelegd aan de werkzaamheden. Het geluid van boren was spoedig hoorbaar. Toen ik uit ging zag ik dat de bruine deuren van de berging die zolang de ondergrondse ruimte hadden afgesloten tegen de buitenmuur gestapeld stonden. Spoedig mocht ik nieuwe, glanzend wit gelakte deuren "begroeten"…

Het is niet ver lopen vanuit mijn stille stadse woning naar de Kwaadeindstraat. Ik passeer woningen met tropische palmen voor de deur, welhaast afkomstig uit vreemde contreien, als gasten die hier in dit land misplaatst zijn. De woningen sluiten zich als het ware vijandig voor me af en deze herbergen voorgoed en definitief onbekenden, ontoegankelijke…

Op het Pieter Vreedeplein staan frisgroene palmen die breed uitwaaieren en die doen vermoeden dat hier de tropen regeren. We beleven echter een bij uitstek Nederlands voorjaar en regenbuien dalen op ons neer. De commercie viert hoogtij op het plein en men doet zijn best bij "Brownies and Downies" waar we afgesproken hebben. Mijn vriend verkruimelt…

Lange tijd was onze bibliotheek gevestigd aan het Koningsplein in het formidabele pand dat ik vaak bezocht en dat door een monumentale, majestueuze trap die de ruimte doorsneed in twee helften verdeeld werd. Na grondige en vakkundige werkzaamheden is op dezelfde plaats de Stadswinkel verrezen. Vandaag moest ik daar zijn voor de aanvraag van een…

Sinds lange jaren woon ik langs een van de Ringbanen die onze stad van oudsher omcirkelen, figuurlijk gesproken als een oneigenlijke "omhelzing". De Ringbaan waarover het verkeer dag en nacht voortraast in een stormachtige vaart, wordt geflankeerd door merkwaardige "etalages", winkels en bouwsels, zoals het curieuze pand van "Martinair" dat dag…

* Er was eens een kunstenaar die woonde in een koektrommel. Het kwam niet door zijn verbeelding, het kwam omdat hij een koekje had gegeten uit de verboden koektrommel. Eerst had hij niets in de gaten, zijn handen waren aan het graaien. Hij at zelfs de kruimels, de verboden kruimels waren lekker. Maar zijn lijf begon te krimpen en zijn handen werden…

De huizen in de omtrek, die ik beschouw vanuit mijn hooggelegen venster, lijken als geknipt uit een bouwplaat uit mijn verre, haast vergeten jeugdjaren, als opgebouwd uit de Lego-steentjes die Sinterklaas eens bracht. Daar huizen het geluk en het leed in al hun oneindig verschillende verschijningsvormen, uitgevaardigd door een Onbekende...…

Als de stilte van de vroege morgen nog over de stad ligt en deze beheerst, laat een enkele kerk de slagen van haar klokken horen en ik kan niet ontkennen dat een enkele solitaire, matineuze wandelaar me dan vriendelijk begroet. Het interieur van Café-Restaurant "De Katterug" heeft een nieuwe aankleding gekregen. Banken met gecapitonneerde bruine…

Ergens binnen steile bergkammen was een diepe kloof. Tussen de hoge rotswanden lag echter een leuk dorpje. De mensen, die op de bodem van de kloof woonden, kwamen er nooit uit. Maar ze konden er goed leven. Een bruisende beek zorgde voor de groei van planten, groente en fruitbomen. Koeien en varkens dronken uit de beek, aten van gras en kruiden, die…

Het nieuwe, fraaie toestelletje van de Intercom lichtte op en gaf een piepsignaal. Op het digitale schermpje naast de voordeur tekende zich, tegen de achtergrond van de flats aan de overkant, de zwaar verouderde gestalte van mijn vriendin af. Mijn flat is fraai opgeknapt en hersteld als een zieke die na een kort ziekbed opgewekt en welgemoed het…

Ook de Jan Pieterszoon Coenstraat in Tilburg kent haar karakteristieke vooroorlogse bebouwing. Te midden van de huizenrij kan men nog altijd een pand aantreffen dat rijkelijk tot de verbeelding spreekt. Wanneer men het beschouwt vanaf de buitenkant maakt men zich een voorstelling van het interieur dat zeker aan alle eisen en voorwaarden van schoonheid…

Juist buiten het pand van Leen Bakker aan de Rijnstraat wapperen opgewekt twee roze vlaggen met de naam van de genoemde zaak erop in witte letters. Binnen ontvouwt zich het hele indrukwekkende assortiment en hier kan men genieten van de vele fraaie woonaccessoires die hier zijn uitgestald als in een museum... Mijn oog valt op een schemerlamp met…

En tenslotte, na de geduchte werkzaamheden die twee maanden hadden geduurd, zijn meneer de opzichter en zijn assistent aan de deur verschenen; twee stoere heren met het trotse vignet van de BAM op de borst. Ze verklaarden meteen al "dat ik mij" ondanks de rommel "nergens voor hoefde te schamen"... Niettemin volgde de bekentenis, die men echter…

Het is volbracht. De tijd in de "logeerwoning" die voor mij was ingericht met de hoogstnoodzakelijke voorzieningen is voorbij. Ik heb afscheid genomen van de trouwe klok aan de wand die de nutteloos gepasseerde uren wegtikte, van het veel te ruime tweepersoons bed waarin ik geen partner mocht verwelkomen, van het bankstel en van de eettafel, omringd…

Het is als ontrolt zich een soort film in onze Nassaustraat; als was dit een soort ouderwetse Western uit lang vervlogen jaren. Men ziet de gehelmde heren af en aan lopen en sjouwen met allerlei materiaal. De "banners" van Wonen Breburg en van de BAM tonen in keurige letters wat de vergaande plannen van de beide organisaties zijn. Ook wappert de trotse…

Het huis waarin ik geboren ben; het huis waarin mijn opa en oma zich vestigden in de dertiger jaren na de teloorgang van hun zaak; dat huis is onherkenbaar veranderd. Ik kon er niet naar kijken op Internet waar het met veel "pump and circumstance" gepresenteerd wordt aan de potentiële kapitaalkrachtige toekomstige bezitter of bewoner. De geest van…

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid regeerde en deze mij omringde.... Iemand anders zal…

Vroeg in de morgen, toen de duisternis nog heerste, had het voor even opgehouden met regenen. Ik had het smalle, kronkelende pad, omzoomd met bomen, bewandeld dat al belegd was met bladeren en ik was de flat gepasseerd, mijn geliefde woning sinds dertig jaar. Een lichtschijnsel ontsnapte aan de ramen op de tweede verdieping en het afschrikwekkende,…

De flats in de Nassaustraat zijn uit de aard der zaak alle uit hetzelfde bouwjaar: 1954 en ze hebben vrijwel alle dezelfde indeling. Bij "ontstentenis" van mijn eigen woning die gerenoveerd wordt, heeft men een andere flat, eveneens in de straat gesitueerd, voor me ingericht waarin ik momenteel verblijf. Het is een soort "veredelde hotelkamer…

De Korvelseweg slingert zich door stadsgedeelten van Tilburg, geflankeerd door de panden van de neringdoenden en zij mondt uit op het Sint Annaplein waar men een klaterende fontein vindt met een "enthousiast" opspringende waterpartij en een trots beeld, een sculptuur met gestalten van heiligen die de tekst "Bescherm Tilburg" dragen. Vaak doorkruiste…

Enclaves zijn oorden waarvan het vrijwel zeker is dat er decennia of eeuwen lang onrust over blijft bestaan. Hoe intens verdrietig ook voor de Armeniërs uit Nagorno-Karabach: verlaat de enclave en ga vredig wonen in Armenië. Wereldwijd zouden gebieden die echt bij landen horen onder het beheer moeten komen van het land van oorsprong: ik denk b.v.…

De beide buurmannen, mijn beide buurmannen staan te "koeren" in de deuropening in het zonnetje van een late septemberdag dat veel weg heeft van een voorjaarszonnetje. De ene lang, aantrekkelijk, een acteur die nooit acteur werd, een "he-man", de andere kleiner en kalend; sprieterig zwart haar begroeit zijn schedel als moeizaam opschietend gras.…

Enkele medebewoners van mijn tijdelijke woning hebben zich al vertoond in het trapportaal en ze waren heel erg belangstellend (dan wel nieuwsgierig?), maar het ging slechts om vluchtige, oppervlakkige praatjes. Ze staken hun hoofd slechts even buiten de deur maar door mijn dunne plafond heen had ik wel van hun opgewonden, geagiteerde gekakel vernomen…

Oktober kondigt zich aan en de kou zit al in de lucht. Sinds het groot onderhoud in onze straat volop aan de gang is, is een merkwaardig gebouw opgericht met felgroene wanden, als was het van plastic. Een stalen trap leidt naar de eerste verdieping en de gehelmde heren van de BAM betreden dit bouwsel af en toe en ze zwermen er omheen als uitbundige…

Ik ben gisteren gearriveerd in wat men aanduidt als de "logeerwoning": de woning in mijn straat op de vierde verdieping die tijdelijk mijn huisje moet vervangen in verband met het groot onderhoud dat plaats moet vinden. Bepakt en bezakt ben ik hier aangekomen. Ik zal vannacht het bed beslapen dat bestemd is voor twee personen tot de morgen zal dringen…

Nu is af en toe het door merg en been dringende geluid van de zware boren te horen en op de achtergrond weerklinken de hamers en de werktuigen. Als in een film trekt dit alles aan mijn oren en ogen voorbij. De gehelmde heren staan soms gemoedelijk in een groep met elkaar te confereren totdat zij de werkzaamheden hervatten. Het werk vindt zijn voortgang…

Onze fraaie en befaamde LocHal staat altijd open voor een groot publiek en vandaag zocht ik er mijn toevlucht en hoewel zij een stenen, anonieme kolos is, fantastisch ingericht met tal van bewonderenswaardige artefacten en parafernalia, verwelkomde zij me vandaag met haar lichtschijnsel en haar gigantische boekencollectie en zij sloeg als het ware haar…

De heren bouwvakkers en dakbedekkers hebben nu ook het dak beklommen van onze oude woningen uit 1954. Vanuit mijn veilige laag-bij-de-grondse positie sla ik hen gade. Een glanzend geel geverfde hijskraan, bij uitstek een product van techniek en vernuft is nu ook opgesteld in de straat om de heren te ondersteunen bij de werkzaamheden. En zo zie ik hen…

De wind en de regen hadden haar huid gegeseld toen zij in de grote tuin aan het werk was. Bij weer en wind, de rug gebogen om de aardappels te rooien. Nog voordat Bjarne wakker werd uit zijn droom zag hij haar levensgroot voor zich. Een gerimpelde vrouw met eelt op de handen en kromme vingers. Het was zijn tante, die hij zo dikwijls had geholpen met…