Een wandeling door regenachtig Tilburg in december 2013

In de regen hebben we samen onze architectuurwandeling gemaakt, Georgeanne en ik. We zijn van start gegaan voor het groene, verweerde beeld waarvan de handen en armen zo welwillend gespreid zijn in een liefdevol en liefhebbend gebaar dat zo welwillend en overduidelijk is maar dat niemand nog begrijpt of ooit schijnt te hebben kunnen begrijpen in de zo eenvoudige en menselijke betekenis die het uitdraagt.

Aan de overkant, op het plein duidt de martiale gestalte van Koning Willem II, vereeuwigd in brons met een elegant, joyeus gebaar aan welke heerlijkheid er aan zijn voeten ligt; de stad Tilburg waarvan hij zo hield (om overigens soms moeilijk te doorgronden redenen).

Onze tocht voerde langs Jugendstil-villa's, een eeuw geleden ontworpen en gebouwd, die stilzwijgend getuigen van voorbije grandeur. Langs geornamenteerde gevels met ingelegd mozaïek en hier en daar een merkwaardig aandoend balkon waarachter een diepliggend raam of een deur op mysterieuze wijze schuilgaan.

We passeren het schoolgebouw waar ons beider jeugdjaren voorbij gingen zo snel als de flitsende bliksem of de voorbij-ijlende wind. Nu zijn we beiden de magische grens van vijftig allang overschreden.

Huize Nazareth met de bedrieglijke naam, die verwijst naar het heilsrijk dat eens schijnt te hebben bestaan. Moeten de trotse, arrogante letters aan de gevel, die menselijkheid en menslievendheid schijnen te suggereren, het onrecht en de mishandelingen die hier eens geschiedden camoufleren en maskeren? Verbouwd tot appartementencomplex toont het een brede, monumentale façade met een sequentie van identieke ramen.

In het restaurant van het grote warenhuis dat geheel opnieuw is ingericht met gecapitonneerde meubels en zwart-wit gestreepte banken, drinken we tenslotte koffie en vraag ik naar de toekomstplannen van Georgeanne. Zij heeft geen zin meer in de tredmolen te treden van het kantoor dat zij jarenlang bezocht en zij solliciteert daarom pro forma.

Thuisgekomen betast ik het regelmatige, zachte breisel van mijn nieuwe trui, uitgevoerd in de kleuren cognac, lichtgrijs en antraciet, gebreid met vaste en liefdevolle hand uit dunne Merinos-wol. Ik heb in Georgeanne een nieuwe vriendin gevonden.

woonoord wandeling vriendin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 41