Alle inzendingen over oorlog

België. Het is en blijft een bijzonder land. Gisteren was het Nationale Feestdag. Niet dat je het ergens aan merkt. Totdat je voor een gesloten winkel staat. Dat wordt weer rijst en bonen. Als ik nog genoeg campinggas heb. Had ik nu maar gisteren... In Poperinge is er markt. Toch wat te koop. Ik sla fruit in en een heerlijk geurende kaas. Op de…

Een kerstverhaal over oorlog en vrede, liefde en haat, macht, armoede en rijkdom. Voor gezellig bij het houtvuur of in een verwarmde legertent in Afghanistan. Ter bevordering van het genot en welzijn van alle mensen. Jeruzalem, 2016 "Zie jij iets?" vroeg Usbek aan Rica. "Nee, niets, ik dacht alleen dat ik een geluid hoorde." "Ik ook,…

Velma, Vladimir en ik,… Wij waren weer met zijn drieën. Als vanouds. De stormen waren geweken. Het zachte lenteweer veegde onze vermoeide harten schoon. En we lachten weer. Voor het eerst na lange tijd. Velma met haar rode haren nog het hardst. Ze danste gracieus op haar tenen, haar gebloemde rok sierde golvend om haar heen. Alles bewoog, rinkelde…

1 augustus 1931 - 17 juli 1943 - 1 augustus 2006 Mijn zus Elly en ik gingen meteen in op de uitnodiging voor het bijwonen van de herdenking van het bombardement op de Fokkerfabrieken in Amsterdam Noord en de viering van het 75-jarig bestaan van de “Noorder Begraafplaats.” Op de dag zelf haalde ik haar op uit Amstelveen, ze was voor haar doen…

Mijn bezigheid is momenteel (mede door de hitte) om veel te schrijven. Zoveel dat ik zelfs met de dagen in de war raak. Ik schrijf en schrijf, schrijf wat ik denk. Ik schrijf reacties aan fok.nl , maar ik begin te twijfelen. Is het wel juist dat we ik me zo druk maak? Ik word er alleen maar depri van. Ik lees dit en denk: "Er zijn 2 kanten aan…

De werkweek zat er bijna op, we keken elkaar aan en wisten dat de strijd kon beginnen. Quake1, deathmatch, een server werd aangemaakt, de deuren naar andere afdelingen afgesloten, een weekend lonkte, maar er diende eerst te worden afgeschoten. Area 51, voor velen van ons een favoriete arena, want het ging zo snel, elkaar afknallen beviel ons wel, net…

De schoolbank is door een granaatscherf versplinterd. Ik word ingelijfd en opgelepeld in een broeihaard van twist. Op een speerworp van de evenaar dien ik het verzet, verdien ik rijst en meel voor mijn moeder. Het leger is rijker dan een kroost en ik ben goedkoop, vrij, volgzaam. Mijn fit lijf hurkt in een struik. In een schutkleur bespied ik…

Lichtervelde, dorp achter de Duitse linies, 4 augustus 1917. Dorpsgeschiedenis schrijf je met bloed. Tijdens die zomeravond van het laatste volle oorlogsjaar ligt majoor Rudolf Lange te soezen op het uitgestrekte weiland achter het station. Onder de blote hemel luistert hij naar zoemende tweedekkers. Hijgend van opwinding schiet hij wakker en…

Cor Klaas Molenaar, eindelijk krijgt hij z'n leven op de rails, het jaar is 1938. Ik heb zijn brieven gelezen, mijn moeder heeft spelletjes met hem gespeeld, zijn droomvrouw wordt toch werkelijkheid. In datzelfde jaar verwezenlijkt hij een andere droom, na diverse foute contacten, een eigen zaak. Klein, maar wel zelfstandig, bloeit hij op, negen man…

Over een paar dagen is het weer dodenherdenking. Maar voor mij blijft het altijd dodenherdenking. Het is niet die ene dag voor mij. Mijn opa en oma zijn allebei omgekomen in de tweedewereldoorlog. Gestorven in onvrede. Begraven in verdriet. En herdacht in gemis. Ik stond voor een wit graf. Eén steen, tussen honderden. Maar juist die ene steen, is…

Er gaan geruchten dat Amerika Iran gaat binnenvallen. Omdat Iran Kernenergie heeft en dat kan niet. Dat is alleen voorbehouden aan de Amerikanen. Binnenkort zal het dus wel losbarsten. Dan trekken Wild Bill Bush en Lord Onblairnul met hun legers de grenzen van Iran over om dood en verderf te zaaien onder de bewoners van dat land. Bewoners die part…

Ik stond naast het sterfbed van mijn opa. Zijn klamme warme handen lagen op het laken. Ik keek ernaar. Ik hoopte op een wonder, maar wist dat dit er niet zou komen. Opa zou sterven. Zijn ademhaling ging steeds sneller en onregelmatiger. Een traan gleed over mijn wang, en drupte op het laken. Opa keek mij aan. ‘Kind…ik hou van je’. Het kwam er heel moeizaam…

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand. Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord. Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent, alles voor iedereen zolang de zweepslag van de tiran…

Afgelopen avond werd weer eens, ongegeneerd, de machine in stelling gebracht, zestig schoten per minuut, een maand aan inspiratie in een uurtje verkracht. Trots ben ik daarop, dat bepaalde mensen moeite doen om mij onderuit te halen met een onvoldoende, het streelt mijn ego. Ik wil alleen maar gelezen worden, zoals eenieder die aandacht nastreeft, mijn…

In Marche (Ardennen), op 10 januari 1945, met een Engelse majoor bij een burgemeester op bezoek. Vraag van de majoor, die ik moest vertalen: ‘Are there still any pigeons in your village?’(Onderliggende gedachte was dat postduiven berichten kunnen overvliegen naar de vijand.) Deze tolk begint in zijn beste school-Frans: ‘Est ce que il y’a encore…

In het dorpskerkje van Materborn in het Rijnland waren in februari 1945 zo’n 500 dorpelingen ondergebracht. Ik was er door ons Military Government detachement op mijn eentje achtergelaten om een oogje in het zeil te houden. Het behoorde o.m. tot mijn taak om met de slager en een paar oude mannen mee te gaan als er een in het wild lopende koe of varken…

Voor het eerst sinds lange tijd heb ik vrede met de dood van mijn moeder. Het verwerken van het verlies van mijn lieve mama was onmogelijk. Toen ze overleed was ze alleen. Ik zou willen weten wat haar laatste woorden waren… Wat ze ons wilde vertellen… Ik barstte van woede want ik vond het oneerlijk dat mijn moeder na zoveel jaren inspanning…

Niet zo lang geleden had ik ook een nestje in een boom die geen lente kende, waar ik met mijn kindjes tussen de stormen, maar wel gelukkig leefde, want het was mijn eigen nest. De stormen hadden heel vaak de rust van mijn nest afgenomen, maar het gevoel van mijn eigen nest kon niemand mij ontnemen. Dat gevoel droeg ik bij me. Ik was trots op dat…

Het was een roekeloze sprong in de smog van gisteren. Dikke draderige slierten dreven over het slagveld. Ik vleide het oor tegen de borst van gesneuvelden. Ze lagen daar met hun zwaarden in hun verkoolde vuist. Alsof ik nog een reutel kon vangen, een flard van hun afscheid zou herkennen. Alsof in de schamele schrei van de weduwe een geheim school, bewaakt…

Begin maart 1945 was ons Britse Military Government Detachement ondergebracht in een doktershuis in Kapellen (Rijnland). Op een morgen schuifelde een vrouw van een jaar of vijftig het kantoortje binnen waar deze tolk zat om zo goed mogelijk informatie aan de burgers te geven over van alles en nog wat. Improviseren, dat was de kunst, want véél wisten…

Corporal Dixon, een van de chauffeurs van ons detachement, was beroepssoldaat. Geboren uit een Indiase moeder en een Engelse vader in het toenmalige Brits-Indië had hij al op veel plaatsen het Britse Imperium gediend. Een kalme, tengere en pezige man, die op alles raad wist en zich nooit uit het veld liet slaan. Hij had al voor heel wat hete…

Op 21 april 1965, 20 jaar na de bevrijding gaf de auteur Ed Hoornik in het NCRV-televisieprogramma Literair Tijdschrift zijn indrukken weer van de dag van de bevrijding van het concentratiekamp Dachau. Zondagmiddag 29 april 1945, concentratiekamp Dachau. De gevangenen, ruim dertigduizend, zijn in de barakken; de helft ziek, honderden stervend…

Stel je voor, net 21 jaar, en dan elke week bijeenkomen met een Britse Medical Officer, een vertegenwoordiger van het gemeentebestuur van Goslar in de Harz en een Duitse arts om te praten over VD (veneral diseases, wat we tegenwoordig SOA noemen, dus geslachtsziekten) bij Britse militairen. Eigenlijk had majoor Wilkins van ons Military Government…

Zomer 1945. In een Duits cafeetje drink ik, Nederlandse tolk in het Britse bezettingsleger, een glaasje ‘prik’(Sprudelwasser). Dan hoor ik het getik van een stok tegen de poten van mijn tafeltje en zie een blinde man. ‘Ist es gestattet?’ vraagt hij. En even later zit hij tegenover me. Hij draagt de resten van een Duits uniform en een armband met…

Een dappere, Afrikaanse zonnestraal priemde door een kier in de stalen golfplaat. Verveeld opende Jara haar gitzwarte ogen en zuchtte, alsof zo alle ellende haar lichaam zou verlaten. Maar zelfs de nooit opgevende angst ontbrak het aan moed om haar lichaam te ontvluchten. Haar gammele barak rammelde toen de statige Herbor haar met een harde trap op…