Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Sterren kijken

'De oude man is dood. Afgelopen nacht is hij gestorven en wordt vrijdag gecremeerd'. George had moeite om deze afstandelijke telefoonstem te plaatsen.

'Geen rouwkaarten, geen bloemen, geen rouwplechtigheid en geen toespraken, zoals meneer heeft gewenst. Wilt U uw vader nog zien?',vroeg de privéverpleegkundige, alsof zij haast had haar taak af te ronden.
George zuchtstotterde en aarzelde met het antwoord. Dit was niet van ontroering; z'n agenda stond vol afspraken. Hij moest een gaatje zien te maken voor deze voor hem 'sociale verplichting' en kon het belang hiervan moeilijk inschatten.

Voor George was z'n vader al heel lang dood en hij vroeg zich af of hij ooit had geleefd. Met grote passen stapte hij naar de verjaardagskalender, keek verderop in het jaar; augustus acht; verjaardag Pa. Met een zwarte pen plaatste hij hier resoluut een kruisje achter met de overlijdensdatum.
Hij staarde naar de kalender en was verbaasd over zijn eigen beheersing.
Hij kende geen emotie, dat had hij nooit geleerd.

Zijn vader had het Jappenkamp, zijn vrouw en oudste dochter overleefd, daarna kwam er geen woord meer uit. Technisch was alles prima; de stembanden waren intact. Soms puilden z'n ogen uit, bolden de aderen rond z'n slaap en schreeuwde hij onverstaanbare kreten alsof hij nog in het kamp in Indonesië aan het overleven was. Het was oorlog in zijn hoofd. Gebarend moest iedereen die hem bezocht zijn strategie checken, hoe zich voor de Jappen te verschuilen.

Fysiek was hij altijd sterk gebleven. In hysterische razernij had hij George een keer in elkaar getimmerd. Hierna stopten de wekelijkse bezoekjes.

Door zijn vader werd George altijd 'Boy' genoemd. Dit was geen troetelnaampje maar werd in Indonesië vaker voor de oudste zoon gebruikt.
Ondanks de oorlog was het leven op Java voor George best aangenaam geweest; hij werd er grootgebracht door de baboes. In Nederland werd dit anders.
Zijn moeder verzorgde haar gezin en beschermde het tegen de norse onpeilbare uitvallen van z'n vader. De oorlog was een gesloten boek.
Na z'n pensionering ging het bergafwaarts met Pa. Gelukkig had hij een hobby: sterren kijken. Overdag zat hij aan de grote eettafel met slijpgereedschap, schroefjes, boutjes, lensjes en oculairen.
's Avonds, bij heldere hemel, zat hij gepassioneerd achter zijn sterrenkijker op het balkon.

Wanneer George van school thuis kwam werd hij regelmatig bij z'n Pa geroepen. Dan stelde hij moeilijke vragen; 'Boy, ken je de wet van Archimedus al?'
'Jawel, Pa', en om zijn vader te believen dreunde hij de stelling op; 'een voorwerp ondergedompeld in een vloeistof ondervindt een opwaartse kracht die gelijk is aan het gewicht van de verplaatste vloeistof'.
Een schouderklopje zat er nooit in; slechts een waarschuwing; 'pas maar op jij, straks wordt het nog veel moeilijker met de mechanica'.
En het werd veel moeilijker, vooral met z'n vader.
George studeerde voor amanuensis en kreeg dagelijks opdrachten van hem om op zijn laboratorium lensjes te slijpen en scharniertjes te oliën ter meerdere glorie van de liefhebberij van Pa, de sterrenkunde. Bij bewolkt weer zag hij geen ster en had hij een slecht humeur.

Op een dag had hij George in vertrouwen genomen; 'Boy', zo zei hij met een plechtige stem,'ik wil pas sterven als ik de komeet van Halley een tweede maal aan de hemel heb gezien'. Dit was een dierbaar moment geweest. Z'n vader had hem uitgelegd dat deze komeet éénmaal in de 76 jaar verscheen en dat hij deze in zijn jeugd voor het eerst met Opa had waargenomen. Buiten op het balkon met z'n vader en de sterren; hij koesterde deze herinnering.

Nog steeds met de kalender in z'n hand stond George de jaren te tellen; 76 plus tien... Hij werd plotseling bleek en kreeg kippenvel. Met een gebroken stem riep hij; 'hij heeft hem gezien, hij heeft hem gezien!'Wat dan?', riep z'n vrouw geschrokken. 'Pa heeft hem gezien; de komeet van Halley'.

In tranen viel George in de troostende verwarmende armen van z'n vrouw.

Schrijver: Tracy Rossy, 15 december 2007


Geplaatst in de categorie: oorlog

2.7 met 3 stemmen 683



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)