De foto
De foto…
Gisteren heb ik een aantal foto’s gevonden
Mensen, herinneringen, het verhaal áchter
de foto. En toen keek ik plotseling in jouw
geliefd gezicht. ik schrok ervan het was al
De foto…
weer zo lang geleden en toch ? het lijkt zo
kort, want niets is vergeten Het trieste
verhaal van een man die vier jaren in een
vluchtelingenkamp heeft gezeten ..ergens
De foto…
in de woestijn van Saudi Arabia. Achter
op de foto staat enkel: Rafha! waar zo hij
zei: als mensen naar huis gingen ik mijn tent
opzocht en ik wist dat de nacht weldra zou
komen…met zijn dromen
De foto…
Maar vooral de nachtmerries, altijd als
trouwe aanwezige begeleiders aan mijn zij.
Tussen deze en een andere foto vind ik een
dinar die geen cent meer waard is.
De foto…
Hij heeft alles bij mij gelaten…ik staar naar
zijn gezicht en vol pijn denk ik terug aan de
tijd dat hij me alles heeft verteld…oorlog in
een land met een dictator en hoe amerikanen
De foto…
flyers boven Iraq uitstrooiden. Beloftes voor
hulp. moedig trokken de mannen hun burger
kleding aan, zo vol vertrouwen op een leven
zonder oorlog . het was in de jaren negentig
De foto…
Niet wetend dat ze vier jaren lang in dit kamp
in de woestijn zouden verblijven. De jongens
die er zelfmoord hebben gepleegd en hij …die
mij zou ontmoeten. zijn ziel en zijn liefde heeft
De foto…
hij zonder terughouding aan me gegeven. Hij
las me Arabische poezie voor en hij liet me een
foto zien van één enkele man op de resten van
Iraq (kunst) het land dat hij was ontvlucht …
maar nooit
De foto…
heeft kunnen vergeten. Stil berg ik de foto’s op
van tijd tot tijd zal ik aan hem denken. Aan de
man die zo zachtaardig en vol liefde was en ook
zo verdrietig…de man die met mij danste op de
De foto…
klanken van Fairouz op warme zomerdagen en
de man waar ik mee sliep op het balkon, gewoon
omdat ze dat in Iraq ook deden. Kijkend naar de
sterren zei hij: en nu samen sterven…
Geplaatst in de categorie: oorlog