Alle inzendingen over oorlog

Over een paar dagen is het weer dodenherdenking. Maar voor mij blijft het altijd dodenherdenking. Het is niet die ene dag voor mij. Mijn opa en oma zijn allebei omgekomen in de tweedewereldoorlog. Gestorven in onvrede. Begraven in verdriet. En herdacht in gemis. Ik stond voor een wit graf. Eén ...

Er gaan geruchten dat Amerika Iran gaat binnenvallen. Omdat Iran Kernenergie heeft en dat kan niet. Dat is alleen voorbehouden aan de Amerikanen. Binnenkort zal het dus wel losbarsten. Dan trekken Wild Bill Bush en Lord Onblairnul met hun legers de grenzen van Iran over om dood en verderf te zaai...

Ik stond naast het sterfbed van mijn opa. Zijn klamme warme handen lagen op het laken. Ik keek ernaar. Ik hoopte op een wonder, maar wist dat dit er niet zou komen. Opa zou sterven. Zijn ademhaling ging steeds sneller en onregelmatiger. Een traan gleed over mijn wang, en drupte op het laken. Opa kee...

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand. Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord. Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent,...

Afgelopen avond werd weer eens, ongegeneerd, de machine in stelling gebracht, zestig schoten per minuut, een maand aan inspiratie in een uurtje verkracht. Trots ben ik daarop, dat bepaalde mensen moeite doen om mij onderuit te halen met een onvoldoende, het streelt mijn ego. Ik wil alleen maar gelez...

In Marche (Ardennen), op 10 januari 1945, met een Engelse majoor bij een burgemeester op bezoek. Vraag van de majoor, die ik moest vertalen: ‘Are there still any pigeons in your village?’(Onderliggende gedachte was dat postduiven berichten kunnen overvliegen naar de vijand.) Deze tolk begint...

In het dorpskerkje van Materborn in het Rijnland waren in februari 1945 zo’n 500 dorpelingen ondergebracht. Ik was er door ons Military Government detachement op mijn eentje achtergelaten om een oogje in het zeil te houden. Het behoorde o.m. tot mijn taak om met de slager en een paar oude manne...

Voor het eerst sinds lange tijd heb ik vrede met de dood van mijn moeder. Het verwerken van het verlies van mijn lieve mama was onmogelijk. Toen ze overleed was ze alleen. Ik zou willen weten wat haar laatste woorden waren… Wat ze ons wilde vertellen… Ik barstte van woede want ik vond het...

Niet zo lang geleden had ik ook een nestje in een boom die geen lente kende, waar ik met mijn kindjes tussen de stormen, maar wel gelukkig leefde, want het was mijn eigen nest. De stormen hadden heel vaak de rust van mijn nest afgenomen, maar het gevoel van mijn eigen nest kon niemand mij ontnemen. ...

Het was een roekeloze sprong in de smog van gisteren. Dikke draderige slierten dreven over het slagveld. Ik vleide het oor tegen de borst van gesneuvelden. Ze lagen daar met hun zwaarden in hun verkoolde vuist. Alsof ik nog een reutel kon vangen, een flard van hun afscheid zou herkennen. Alsof in de...

Begin maart 1945 was ons Britse Military Government Detachement ondergebracht in een doktershuis in Kapellen (Rijnland). Op een morgen schuifelde een vrouw van een jaar of vijftig het kantoortje binnen waar deze tolk zat om zo goed mogelijk informatie aan de burgers te geven over van alles en nog...

Corporal Dixon, een van de chauffeurs van ons detachement, was beroepssoldaat. Geboren uit een Indiase moeder en een Engelse vader in het toenmalige Brits-Indië had hij al op veel plaatsen het Britse Imperium gediend. Een kalme, tengere en pezige man, die op alles raad wist en zich nooit uit...

Op 21 april 1965, 20 jaar na de bevrijding gaf de auteur Ed Hoornik in het NCRV-televisieprogramma Literair Tijdschrift zijn indrukken weer van de dag van de bevrijding van het concentratiekamp Dachau. Zondagmiddag 29 april 1945, concentratiekamp Dachau. De gevangenen, ruim dertigduizend, zi...

Stel je voor, net 21 jaar, en dan elke week bijeenkomen met een Britse Medical Officer, een vertegenwoordiger van het gemeentebestuur van Goslar in de Harz en een Duitse arts om te praten over VD (veneral diseases, wat we tegenwoordig SOA noemen, dus geslachtsziekten) bij Britse militairen. Eige...

Zomer 1945. In een Duits cafeetje drink ik, Nederlandse tolk in het Britse bezettingsleger, een glaasje ‘prik’(Sprudelwasser). Dan hoor ik het getik van een stok tegen de poten van mijn tafeltje en zie een blinde man. ‘Ist es gestattet?’ vraagt hij. En even later zit hij tegenover me. Hij...

Een dappere, Afrikaanse zonnestraal priemde door een kier in de stalen golfplaat. Verveeld opende Jara haar gitzwarte ogen en zuchtte, alsof zo alle ellende haar lichaam zou verlaten. Maar zelfs de nooit opgevende angst ontbrak het aan moed om haar lichaam te ontvluchten. Haar gammele barak rammeld...