Die lieden wisten dus niet dat een tafel tafel heette. De raar pratende mensen in de tram naar Scheveningen waren wel zielig. Mijn moeder zei dat het Duitsers waren, die ‘Tisch’ tegen tafel zeiden. Ze konden me wat. Het was en bleef een tafel, dacht ik als kleuter, terwijl ik gefascineerd naar hun gekwetter luisterde.
Toen moet ik voor het eerst…
Bent u iemand van “nog gelukkig dat” of van “ja maar”?
Het prototype van het laatste slag mensen is mijn moeder. Een paar jaar geleden zitten zij en ik tijdens een herfstvakantie te genieten van een schilderachtig pleintje op het Griekse eiland Korfoe. Ik probeer ons welbehagen reliëf te geven door op te merken dat men in het vaderland nu waarschijnlijk…