Alle inzendingen over literatuur

De zeevrouw Ik ken je niet, ik ben je vrouw De stad vormt zich naar de hand van de zon In gezichten zie ik licht weerkaatst Dit is het gebied van de diepzeeduikers Gewapend met bril en speer trekken ze de stad in Misschien hang je wel tegen hun bar aan. Ik ken je niet, ik ben je vrouw ...

Vlucht naar nergens EEN SCHREEUW, EEN GIL gevangen in ontheemd verlangen spreken ze zoals ze zwijgen de naakte woorden door kusdode lippen uitgekleed DAARNA ALLES UITZICHTLOOS STIL verwelkt in een mistbed verdampt zuchten de opwinding lichamen klieven verslagen ee...

De aandacht van uitgevers voor de eerste zin van een roman komt even overdreven over als de obsessie van werkgevers voor de eerste indruk van een sollicitant. Ze raken zo verblind door de schitterende oppervlakte dat ze het verkennen van de diepte eronder maar overslaan.

Doolhoofd (deel) ik heb boeken en muziek ik heb thee of koffie als je wilt ik heb zelfs asbakken en drank ik heb telefoons, een kapstok en een deurmat ik heb papier en pennen en ik teken en ik schrijf en ik heb oren en ogen en haar dat ervoor valt, ik heb een kachel en ramen waardoor we ...

As De slapen van mijn schedel schreeuwen moord en brand. Haar silhouet draait in en om een lijf dat vraagt naar meer. Gezond verstand vervloekt haar geur de kleur van blauwe ogen die zoeken in de diepte waar een leegte een onbewoonbaarheid haar hoogtij viert. Dan breekt de ochtend sla...

kom ik leg je moeder om kom ik leg je moeder neer met een pik of een houweel op een vloer en zij moet vallen sta ik soms niet wijdbeens klaar met een komkommer tussen de benen dit is geen kurkentrekker nu je oud genoeg bent en je weet waar de shampoofles staat ik leun voorover tot je v...

Meester ik ken je trage pas hoe je achter het huis het weer uit de wolken kijkt en de dag op gang fluit altijd in mijn richting de emmer met de schillen zingt goedemorgen tegen je dij je weet dat ik wacht de vingers om het brood de hand waar ik uit eet je mond mompelt een peukje op en ...

Zeggen wat je denkt, en doen wat je wilt. Wat snakken de gewone mensen daar naar in een doorsnee regime in het Midden Oosten. De volksopstanden in Egypte en vlak daarvoor in Tunesië bewijzen dat ook de Arabische landen toe zijn aan democratie. Dat wisten we eigenlijk al want immigranten die uit die...

Het moet me nu toch maar even van het hart. Al geruime tijd volg ik met toenemende verbazing en waardering de inzendingen van Joanan Rutgers. Als ik stel, dat deze mij in het algemeen aanspreken en ook, dat er veel juweeltjes bij zitten, dan zegt dit wellicht meer over mijn persoonlijke smaak en voo...

Dat ik gewoon mens ben misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en o...

Furiën ik ga je dag zeggen, je verlaten, ik neem afscheid, ik draai me om ik geef alles terug dan kleed ik me uit en laat me op de grond vallen mijn lichaam markeren door iets zots, iets ongewoons zodat een ieder verbijsterd langs me heen loopt jaren blijf ik liggen mensen fluisteren ...

Geheel onverwachts kreeg ik nog een telefoontje van de directrice van het televisieprogramma 'Man bijt hond'. Een paar minuten eerder passeerde ik nog een aardige buurvrouw, die me vroeg hoe het met me gaat. 'Het gáát!', zei ik nadrukkelijk. Ik strompelde barstensvol afwijzingen verder. Ma...

Interval daden achterwege laten gedachten radicaal stilzetten een half woord spreken niets verplaatsen aan water neerzijgen - staren elke dag witte lijnen in het blauw die elkaar kruisen en zwellen tot vegen tot sluiers en weer oplossen elke avond het zwarte gat dat vanaf de kant het meer...

Hij wacht aan de andere kant op het dak van een hoog gebouw en tussen ons hangt diep het asfalt in een dunne rook. Geen gezicht heeft hij. Ik mis de veilige hand die wijst naar een lange lijn waarop ik lopen durf. Ik sta alleen, weet dat ik springen moet, haal het rakelings tot aan zij...

lopen op water schuim als spinrag op kliffen van tenen opstuivend zee strooit strand in de wonde en draagt avondrood op zijn golven tot een gure wind monden snoert en verdrinkingsdood dichter lijkt te zijn dan ooit Alisa Coessens is geboren in 1991 te Buggenhout. Ze ontdekt...

Wie lijdt, die schrijft. Wie niet schrijft, blijft niet lang hangen.

je werk verschoven en je schoenen richting morgen. De microgolf tingelt nog even als een tram ik ben aan haar zoals damp aan een koel raam om te condenseren zonder neerslag kan zelfs muziek niet beginnen dan trekken we de nacht over de dag tot net onder de kin geeft ze slap aan slapen t...

Aldus de dichtbundel Had ik armen ik zou niet ophouden naar je te zwaaien wat ik bied: een vlucht geen zelfhulp dus geen keukentip geen bouwdoos zelfs geen sexsuggestie ik walg van morsecodes geef mij de kans naar je te zwaaien ik leg je liefst het zwijgen op nee vertel niemand dat je me ...

tweestrijd vannacht nog ga je naar huis. lang geleden vertelde je me eens een verhaal. het ging over het einde van de wereld en belangrijker nog: hoe dat te bereiken. ik had er geen idee van dat dit weten al een eerste stap vooruit was. later schreef je in een van je brieven dat je he...

Blauwdruk Ik heb je een blauwdruk van mijn hart gegeven, maar je zei dat je liever een röntgenfoto van mijn gebroken voet had gewild, en mijn botten in het gips. Dit is hoe het altijd gaat tussen ons: 's avonds kom jij moe van je werk en vindt mij aan het raam, sterren vangend met open ving...

We weten allemaal niet waar we heen gaan die nacht in het tramhokje. Dus denk ik graag dat we allemaal hetzelfde denken die nacht in het tramhokje, weigeren aan te nemen dat we enkel in de kou staan om uit de kou te komen. Ik heb gezien hoe we seinen met ingeklapte paraplu's en gerommel aan si...

De Week van de Poëzie komt eraan en we kregen een voorproefje met Harry, in tranen niet om Babylon, klaar in Den Haag nu voor de sloop, welnee Mens liet ze door Gaaikema trekken. Waarop uit vrees dat het bleef lekken door de gordel een dweilpauze werd ingelast, uit respect ook voor de grot...

I am Borg en weer is de schaduw over hem heen getrokken en weer heeft hij hem afgeschud en weer vond hij de weg naar de winkel met de flessen en zei hij: één fles graag of bij nader inzien toch maar allemaal en weer maakte hij de prak warm om ernaar te kijken en dronk hij alle flessen ...

Vitrine 's Ochtends breek ik een wijnglas ik zeg een ik bedoel mijn. Ik heb één wijnglas. Had, één. Alles is verschoven sinds ik ben verloren. Sinds mijn orde van achter het vertrek aan alles ruimen, sporen wissen, niet meer werkt. Nu spaar ik stukjes hem. De mens is een verzamelaar....

Jij hier ik nu wanneer opnieuw het oude wordt bezien, zodat het zich kan meten met een nu dat zich bijvoorbeeld vandaag tussen jou en mij heeft gespannen, (daarom niet meer of minder is) breekt dit dicht eindelijk open wat voor de wind al lang vrijspel betekende, voor ons slechts de herhaling...

'O vogel, geef mij de kracht van je vleugels' W.T. Schippers Meeuwen Vanochtend vloog ik met meeuwen mee over de zee zacht op de wind gespreid de vleugels en ogen op golven gericht vanochtend vloog ik met meeuwen mee ons doel was ver van land verwijderd gebrul van branding onder lucht...

Hollands diep mijn vertaalprofesoor denkt dat mijn zinnen kraantjes zijn ik zwijg expres in alle talen naar waarheid naakt zegt hij poëzie stroomt hij knalt er een Hollandse lucht boven en de rokken van mijn moedertaal bollen op gaan breeduit staan mengen warm met koud vangen de luchtstro...

Enige tranen Toen ik aan u dacht, schoten mij enige tranen te binnen. Buiten hing een grijs daglicht. De radio stond zachtjes aan. Ik staarde voor mij uit; er viel niet veel te zien, dus zag ik niets. Wel ontdekte ik een gevoel van ontreddering, dat gepaard ging aan een gevoel van eenzaamheid...

Ik ben net terug van de auditie voor het stadsdichterschap en het is naar mijn gevoel heel goed gegaan. Niet dat ik het ga worden, daarvoor ben ik vast te extreem, maar ik heb mezelf wel weer eens durven presenteren. In totaal traden er negen dichters op, van wie twee vrouwen. De eerste kandid...

Het schitterende ...En met de geur van water in de schaduw, een groene. Ik kantelde de bemoste stenen om de zilvervisjes weg te zien glibberen. Het was een droom over het plezier van omkeren, die wetenschap dat je van alle kanten... en dan toch niet verloren raken! De vrijheid om vanuit elk opzic...