Anne Büdgen: Vaders

Vaders

altijd gaan vaders weg
verdwenen scheerspullen in het badkamerkastje
ellebogen in het tafelblad
geruit colbert met stukken over de stoel

gaan vaders weg
ze roepen je achterna op straat
vloeken wat ze anders nooit doen
PP - papa praat
dat doen vaders die weg zijn gegaan

ze zitten in orgels
komen met grote handen eruit
rammen Bach en psalmen
worden ziek
gaan dood

om jaren later gladgeschoren
aan tafel te schuiven - wat woon je leuk -
luidruchtig roerend in een kopje thee


Anne Büdgen is geboren in 1979 te Gouda. Ze was het vierde kind van zes kinderen. Ze las en schreef als kind al veel gedichten en ze krabbelde haar dagboeken vol.
Na de middelbare school deed ze vele workshops en opleidingen voor theatermaker, o.a. bij de Koningstheateracademie in Den Bosch.
Ze trad veel op in het land.
Ze woont en werkt afwisselend in Amsterdam en Den Haag.
Ze geeft workshops poëzie, ook graag aan kinderen, en ze ondersteunt beginnende theatermakers.
Ze deed de opleiding dramaschrijven aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en ondertussen werkte ze mee aan vele producties.

In 2006 schreef ze voor het jeugdtheater 'Geen haar op mijn hoofd'. Ze was bij Onbederflijk Vers, Het Tuinfeest en Festival Mooie Woorden.
Ze publiceerde o.a. in: Lava, De Brakke Hond, Het Liegend Konijn en Meander.
In 2007 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Ze hapte van een tomaat' bij uitgeverij De Arbeiderspers. De bundel gaat over jeugd, het ontdekken en verliezen van liefde en de ontoereikendheid van taal, zomer en dood.

Iemand vergelijkt haar poëzie met die van Elfriede Jelinek, een ander wacht liever haar tweede bundel af. Pro's en contra's, dat eindigt blijkbaar nooit.
In 2008 studeerde ze af met een essay over het bewerken van dagboeken voor theater.
Twee gedichten van haar verschenen in 'De beste gedichten van 2007'.
Haar theaterteksten 'A split Second' en 'Ziet ze' (een bijna-monoloog) werden genomineerd voor beste verse teksten.
Ze verscheen ook in het 'Groot Verzenboek' van Jozef Deleu (2009) en in de 'Dagkalender van de poëzie' (2010) door Tjitske Jansen/Victor Schiferli.

Haar helderblauwe ogen staan wijd open, terwijl haar poëzie zomaar ontstaat, als IJslandse geisers, die opeens uitbarsten.

Ze is als docente verbonden aan het Huis van de Poëzie in Den Haag, een organisatie, die poëzie onder de aandacht brengt bij jongeren, die daar normaliter niet mee in aanraking komen.
Anne, laat de Arbeidersperspersen maar draaien en zorg dat allereerst die tweede bundel op de rails komt!

Anne Büdgen Vaders Vaders

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 97