Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Ingeborg Klarenberg: Eiland

Eiland

Je krijgt geen brieven van het vasteland
alsof ze allemaal dronken op zee
hun letters verloren aan de vissen.

Vandaag koop je een Joodse krant. Op een dag
koop je kruiden op een bazaar in Istanbul
of een suikerspin in Moskou. Op de heenweg

lees je een boek
tijdens een treinvertraging
van minstens twaalf uur
uit. Het land trekt aan je raam
voorbij als dag en nacht, slaap
is overbodig. Dan twee mannen,

ze vragen je de weg
in het Russisch. Ze weet hem niet
en wijst naar de zee.


Ingeborg Klarenbeek is geboren in 1988 te Gräfelfing.
Ze woonde in Boxmeer en tegenwoordig woont en studeert ze in Utrecht, waar ze knusjes op kamers woont.
Met haar 22 jaren heeft ze toch al stevig geboerd op poëziegebied, al is haar eerste dichtbundel nog niet verschenen, maar ik neem aan dat ze daar hard mee bezig is, naast haar zware studie Aardwetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Dat is een studie, die vanuit andere perspectieven naar de wereld wenst te kijken. Dat zal dan wel grenzen aan filosofie en antropologie.

Ze oogt als een rustige jongedame, maar daar kan ik mij in vergissen, want het kan maar zo dat zij een doorgewinterde kroegtijgerin is, die pas vroeg in de ochtend haar huurkamer binnenstrompelt. Maar ik vermoed van niet, gezien haar zachtaardige, keurige en vertederende stem.

Ze publiceerde o.a. in: Krakatau, Meander, Op Ruwe Planken en Met Andere Zinnen. Ze begon voor het eerst door te breken in 2006, toen ze genomineerd werd voor de HC-trofee, waardoor ze later gedichten ging voordragen in Hoog Catharijne, heel ludiek en inventief op een oude bakfiets, de houten bak als mobiel podium gebruikend.

Ze was in 2009 genomineerd voor de Meander Dichtersprijs.
Ze trad o.a. op tijdens het Nijmeegse Onbederflijk Vers, de Groningse Prinsentuin en het Festival Mooie Woorden.

Ze bewondert de volgende personen: Tjitske Jansen, Anneke Brassinga, Hagar Peeters en Mustafa Stitou. Verder de Duitse romanticus Rainer Maria Rilke en de Franse Paul Celan.
Lekker kletsen doet ze het liefst met: Vicky Francken, Lieke Marsman en Nic Castle. Alle drie ook dichteressen van naam en faam.

Haar favoriete schrijfthema is de geschiedenis. Het bovenstaande gedicht gaat over zelfvervreemding en eenzaamheid, waar je ook naartoe reist op deze aardkloot, je neemt altijd jezelf mee, je kunt jezelf niet ontvluchten, het eenzame en gekwetste en naar liefde hunkerende zelf komt altijd weer bovendrijven. De wil tot liefhebben en liefde krijgen is sterker dan onze onrustige harten, die ons voeren van hot naar her en meestal nergens. Al ons uiterlijke gereis doet de illusies opstapelen, mits er niet ook gekozen wordt voor innerlijke reizen tot o.a. zelfkennis, transformatie, pijnbeleving, grensverlegging, bewustzijnsverruiming, helingsmechanismen, spiritualiteit en erotische bevrijding.

Daarom, mensen, kom massaal van jullie eilanden, vat de waarschuwing van Ingeborg!

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 maart 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.8 met 8 stemmen 127



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)