Alle inzendingen over tijd

Na vandaag ben ik dat voorlopig niet meer, moet ik 364 keer de dag plukken. Of ik nu een ouwe lul ben, hoor ik u zich afvragen. Neen hoor, ook al word ik opa eind november, het wordt trouwens een kleinzoon (scoop), dan weet u dat ook weer. Zometeen doe ik nog even een Rammstein (vastgelegd onder 'favorieten') en drink ik daarbij een fikse borrel, gewoon…

Het is enkele jaren geleden dat het positieve medium Jomanda haar Gouden Eeuw beleefde, ze had haar eigen wekelijkse radio-uur, waar duizenden naar luisterden, ik ook, ik was er zelfs een keer te gast. Ik vroeg haar waarom ik zo'n zwaar karma had en zij antwoordde uiteindelijk dat ik in mijn vorige leven zelfmoord heb gepleegd en dat ik daarom in…

Mijn eerste keer op deze site, toentertijd nog niet gesplitst, ik produceerde het gedrocht 'Schaamlip'. Inmiddels ruim 4200 keer gelezen/bekeken sinds het jaar 2005, ben er Ditheke nog immer dankbaar voor. Kreeg er een negatieve reactie op, u weet dat ik daar immuun voor ben. Honderden inzendingen later zou je denken dat een en ander mij nu makkelijker…

Na het lezen van de hartenkreet “De voorkamer” van Fred gebeurde er gaandeweg iets in mijn ‘bovenkamer’. Eerst nog wat vaag, maar daarna was het er dan ook in volle omvang: het warme en enigszins weemoedige gevoel van nostalgie. Het schijnt inherent te zijn aan de feedback uit het verleden bij mensen boven een niet exact bepaalde leeftijd. In de regel…

Mijn klok met rode tulpen kijkt me uitnodigend aan. Hij weet dat ik hem regelmatig aanschouw. Geduldig lijkt hij argeloos en wat verveeld mijn tijd weg te tikken. Met elke tik brengt hij de lente dichterbij. Het is alsof de tulpenklok dat weet. Plagend, ingehouden en tergend langzaam loopt hij routineus zijn rondjes. Voldaan en zelfverzekerd. Met een…

Met tijd is iets vreemds aan de hand. Een minuut vakantie is in een seconde voorbij, maar een minuut in de tandartsstoel duurt een uur.…

Iedereen trekt tegenwoordig maar overal stekkers uit, kabinetsformaties, CAO onderhandelingen, kunstsubsidies, vriendschappen. En nu trekt KPN de stekker uit de telefooncel. De laatste 1000 gaan eraan. Ik las het bericht en zag ineens weer dat massieve vierkante blok met TELEFOON erop voor me, ik voelde de koude stalen handgreep en de kracht die…

2011 is gestart, met veel knallen, veel vuurwerk veel tam- tam drank en oliebollen, en als iemand die niet lustte, tja dan zijn er ook nog appelflappen en wat dies meer zij. We zijn aan het begin van een nieuw jaar en ik hoorde al melden dat er geen goede voornemens genomen zouden worden, maar ach, waarom zou een mens een goed voornemen hebben,…

De grote wijzer van de klok kruipt moeizaam – hij moet immers omhoog – in de laatste minuut richting het cijfer twaalf. De secondewijzer maakt uiteindelijk, regelmatig tikkend, het werk af: 23:59 – 00:00 – 00:01. Gelukkig Nieuwjaar! Binnen twee seconden is er weer een jaar geëindigd en een nieuw jaar begonnen. Stel, dat ik mijn leven lang deze twee…

Wie leest, staat er alleen voor.…

De dimensie van het tijdloze is een interessant gegeven welke ik in deze beschouwing nader wil bespreken. De tijdloze dimensie of ook wel de niet- tijd genoemd, bestaat gelijktijdig met onze driedimensionale aardse beleving van tijd en ruimte. De conclusies welke hieruit kunnen worden getrokken zijn de volgende: In de hogere dimensie van de niet-tijd…

Wie schrijft, blijft alleen achter.…

De tijd verglijdt en sekssymbolen worden ouder en wij verliezen de nieuwsgierigheid. De toptijden van Conny Breukhoven-Witteman (Vanessa) en Tatjana Simic zijn voorgoed voorbij. We herinneren hun als grootborstige exhibitionisten, maar nieuwe seksdiva's staan op en verdrijven zodoende de herinnering aan felbegeerde voorgangsters. Zie aan hoe…

Het extra uur door het ingaan van de wintertijd gaat teniet door de tijd die het kost om alle klokken een uur terug te zetten.…

Het leven is simpel als het wordt begrepen. Geconfronteerd met onomkeerbare feiten strompelde ik in eerste instantie verder. Strompelen in de zin van afhankelijkheid. Begrijpen deed ik het niet. Wel het leven in het algemeen, maar niet mijn eigen leven. Wel mijn eigen doen en laten, maar niet de aan- en omslag óp respectievelijk ván mijn leven. De aanslag…

Waar is de tijd gebleven, de tijd van spelen op straat, tot ’t schemerde en langzaamaan de straatlantarens aangingen, stuk voor stuk en je wist: ik moet naar huis, ik moet naar binnen. Waar is de tijd gebleven, van een paar minuutjes nieuws wat eigenlijk geen naam mocht hebben, en als er wel belangrijk nieuws te melden was, dan werd dat ook uitgebreid…

Ik zag een jongen met drie broden in zijn mand, hij groette me spontaan en ik zag mezelf, hoe ik als jongen samen met mijn broertje broden moest halen voor mijn moeder, bij die bakkerij even over de snelweg richting Leeuwarden, waar ze zulke heerlijke Friese taart verkochten, van die zoete koek met slagroom en mandarijntjes. Ik parkeerde mijn BMW…

Het was in de paasvakantie van 1964. Ik was met mijn ouders en vrienden van hen in Grundhof, een klein plaatsje in Luxemburg. In een hotel aan een beekje, dat bekend stond om zijn gezellige bar en uitstekende keuken. We gingen daar wel vaker tijdens een korte schoolvakantie heen en maakten lange wandelingen met onze bergschoenen en wandelstokken vol…

‘Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. And today? Today is a gift. That's why we call it the present.’ Aldus de Nigeriaanse musicus Babatunde Olatunji. Vrijwel alles en iedereen zijn erop gericht je het heden te ontnemen. Toen je kind was zat je in de tijd. Maar het huiswerk voor de toekomst stapelde zich al op. En ze keken of je het wel keurig…

Lastig om op tijd te zijn terwijl die voortschrijdt.…

Na jaren zwoegen om uit een put te komen, zo diep zo diep. Het gebeurde en betreurde achter mij te laten, zo ver zo ver. Jaren heb ik gezwoegd, gehuild, gevloekt op mijn lippen gebeten tot bloedens toe. De bewuste zeven jaren waren voorbij en ik heb het gehaald. Zo dacht ik, langzaam kregen de bloemen weer geuren en kleuren., verdriet. Net toen…

Is het niet een beetje paradoxaal om te beweren dat de tijd alle wonden heelt als iedereen eraan doodgaat?…

Ik heb me jarenlang opgejaagd gevoeld. Van jongs af aan heb ik het idee dat ik word achterna gezeten door een spook. En als ik niet opschiet, doorloop, verderga, doorzet, haalde het me in en zou ik te laat komen. Waarvoor ik te laat zou komen wist ik niet, maar het ging duidelijk niet om het halen van een trein. Het was iets belangrijks. Iets van…

"U bent ziek, u hebt nog drie maanden te leven." Dat hebben we nog nooit tegen ons horen zeggen. Maar voor vele anderen was dit het startschot voor een vreemde fase van het leven, waarin alle losse eindjes schreeuwen om afgehecht te worden. Wie heb ik nog wat te zeggen? Wat wil ik in ieder geval nog zien voor het te laat is? Ook de tijd voor spijt…

Buiten het dorp loopt de ringvaart met dijkweg langs de polder met de naam ‘Langereis’. De naam duidt op de tijdsafstand te voet of per boerenkar in die kleine dorpse wereld van toen. Het is de tijd van, ‘In tachtig dagen om de wereld’. Als reizen oneindig snel gaat, de reistijd nul is, dan is de hele wereld letterlijk binnen handbereik. Dan stap…

Goede herinnering aan een familie wordt bewaard op de droge zolder van m’n geheugen, ze leven er al veertig jaar zonder verandering in samenstelling, zonder veroudering en in dezelfde entourage. M’n gedachten gaan regelmatig bij ze langs. Verstand zegt dat tussentijds veel kan gebeuren maar het gevoel gaat niet mee in ongekende ongeziene verandering…

Voor mij op tafel liggen twee afbeeldingen van een slapende man in een oranje stoel. Terwijl ik naar deze kiekjes kijk, reis ik in gedachten twaalf jaar terug in de tijd en voel me als Wiske, die in de teletijdmachine van professor Barabas is gestapt. Flits, flits… Samen met mijn vriendin bevind ik me in de Amsterdamse binnenstad voor het winkelpand…

Zet die Sven Kramer in een Friese staartklok, geef er geen slinger aan maar wind 'm aan z'n veertje op - hij moet vrij kunnen bewegen en toch rechtop blijven staan. Voordelen: de man is de stress kwijt slagen over te slaan en wij weten in een oogopslag hoe laat 't is.…

Ver weg in mijn denken ligt een plek waar ik aanwezig was. In het wiegende ritme van de trein sloot ik even mijn ogen. Het traject tussen Gramsbergen en Hardenberg inspireerde mijn geest tot diepe introspectie van een vergeten verleden. Heldere beelden werden zichtbaar in een droomtoestand vanuit een slaaptijd van hooguit 2-3 minuten. Een droom die…

Vaak al was ik ermee bezig. Hopeloos, zo immens groot van voren en van achteren om nog maar te zwijgen van tussendoor en ook zo volstrekt onbekend. Er zit geen begin middenstuk of eind aan. Bepaaldelijk onbepaald. Wel merkte ik van alles op dat al opgemerkt was. Je moet bij die Grote Onbekende zijn en blijven om niet veel te missen. Vermannelijkt…