Alle inzendingen over afscheid

De nacht valt na een van de dagen, getekend door crisisgevoelens..... De slaap overvalt mij en in mijn droom zie ik mijn oude ouders, zo dierbaar, zo lang al niet meer te midden van de levenden... Ach, als zij dit eens zouden hebben meegemaakt! Vader klemt een dikke sigaar tussen de lippen. We...

Het avondlicht van een dag in de lente voert haar grillige spel uit op de houten lijsten die mijn vensters omringen. Ik bekijk een oude foto.... Daar is tante Resi, de jonge echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en...

Ring, klinkt de telefoon en ik neem op, want tja dat hoort tenslotte zo, als je telefoon gaat, dan neem je die op, waarbij ik meteen de kanttekening plaats, dat in tegenstelling tot voorheen ( nee ik zal geen vroeger zetten) wanneer ze overging ik braaf opnam met mijn naam. Tegenwoordig doe ik dat...

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben op een voor jou onhaalbare datum. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd, in een ver verleden. De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude,...

Na een lange reis door de dorpen, langs de onheilspellende bebouwing, overspoeld door een zwak en bleek januarilicht, ben ik weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit...

2020 het jaar van de Phoenix Tijdens mijn avondlijke snuffelrondje met de hond, zie ik de afgedankte kerstbomen hier als dooie stekelvarkens langs de donkere straten liggen. In verschillende prijsklassen. Variërend van 15 tot wel 40 Euro toen ze aangeschaft werden begin december. Enkele...

Ze zei altijd maar: "Prachtig!, Prachtig!" ten overstaan van elk willekeurig natuurverschijnsel: de herfstkleuren van de bomen, de paddenstoelen, de weelderig woekerende mossen, alsof zij geen andere woorden tot haar beschikking had; alsof de Nederlandse taal haar geen andere woorden bood. De...

Rouw is een merkwaardig ding. Mijn vader overleed meer dan een maand geleden. Ik heb veel over rouw gehoord, maar had er tot nu toe nooit direct mee te maken gehad. Een schoonmoeder, een opa of oma, het is erg, jammer, maar het greep mij nooit heel erg aan. Ook het overlijden van mijn vader...

Dapper, besluitvast, rechtlijnig. Een enkele politicus kan met deze drie kloeke krachttermen omschreven worden. Eigenlijk heeft Marianne Thieme haar klassieke Cato-de-Oudere-afsluitingen (‘voorts blijf ik van mening dat we onverwijld een eind moeten maken aan de afschuwelijke dierenindustrie’)...

Die nevelige zondagochtend waren ze langs het ziekenhuis gereden en daar hadden ze hem al gedemonteerd... uit elkaar gehaald en zijn vitale delen bij anderen ondergebracht. Wat een vermomming... een uitmuntende camouflage. Maar zo waren we hem wel kwijt natuurlijk.

Lucinda, we zijn de lange, bochtige weg van het leven zij aan zij gegaan. Nu grijnst de dood je in het gezicht, nu je depressie ondraaglijke vormen heeft aangenomen.... Moest het uur van ons afscheid uitgerekend komen op de Tilburgse Kermis? (Eens speelde je nog "Abschied vom Klavier" voor me op...

Vanuit Restaurant "De Caroussel" te Tilburg heeft men een riant uitzicht op het voormalige Paleis van Koning Willem II waar de driekleur halfstok wapperde; elegant en fier, vrij en indrukwekkend, in confrontatie met de altijd mysterieuze, onachterhaalbare, maar eveneens zeer indrukwekkende...

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te...

Hoger kan je niet komen op het westelijk halfrond zeggen ze. Het zal. Het geeft alleen maar aan hoe de Amerikanen het hebben afgelegd tegen het oosten, daar gaat geen handelsoorlog nog iets aan veranderen. Meer dan een miljard hardwerkende en steeds inventiever wordende Chinezen tegenover zo'n...

In de Trouw van 4 juni 2019 staat een in memoriam van Isabel Baneke, getiteld 'Grappig, charmant en bescheiden'. Een rake typering, maar ik herinner me ook nog de nationale afkeer van haar, toen ze in 1990 haar huwelijk met Henk van der Molen inruilde voor een relatie en een later huwelijk met...

Bedauwd, betraand, galmen de doodsklokken over de stad Ronse als laatste groet en afscheid voor je ontelbare vrienden en beminden. Henriette, mijn zusje, het bloemetje van de stad, die zoveel liefde, vriendschap heeft gegeven, ontving voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der...

Augustus nadert: de maand van ons afscheid. Nu zend je me die portretten van die alsmaar lachende Afrikaanse jongens met wie je zo bevriend bent.... Verwacht niet dat ik de steeds groter wordende afstand nog kan overbruggen, verwacht niet dat de lusteloosheid en het ongeloof in onze...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...

Liesbeth, toen je dat andere vertrek bent binnengestapt; die kamer waar de dood op je wachtte, ben ik je - tot mijn schande - niet gevolgd. Van anderen zag ik het levenseinde; jouw levenseinde zag ik niet. Jouw devies ging over de trouw - de trouw die ik je niet betoond heb(wat konden mijn...

Het appartementencomplex is nu verbouwd en extra beveiligd. De gangen bieden uitzicht op een binnenplaats met frutsels en fratsels die kennelijk bedoeld zijn om een gezellige sfeer te scheppen. Eens vloeiden hier mijn onstuitbare tranen om het naderende afscheid van de allderliefsten. Het flatje...

In je huisje van oude vrijgezel, van "oude bok" zoals men oneerbiedig beweert, had je je huishouden ingericht (mallotige kussens op de eikenhouten stoelen) September is weer aangebroken; het is de tweede herfst na je vertrek en na ons afscheid. Foto's bereiken me nu van je bouwvallige Afrikaanse...

Onder een andere naam heb ik hier gewag gemaakt van mijn buurman Herman, ook bekend onder de noemer boze buurman. Hij is nooit meer boos, gleed zojuist doodstil de lijkwagen in, dag buurman Herman.

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...

Op je sterfbed vroeg je me voor te lezen uit het boek "De jongensjaren van....." en met horten en stoten en onder tranen voldeed ik aan je verzoek. Als ik haperde tijdens mijn declamatie vermaande je me tot flinkheid. In de verwarring van de aftakeling van je brein zocht je naar pijpenstoppers...

Het is een koude, heldere dag in het vroege voorjaar van het jaar des heren 2018. Ik ben opnieuw de stenen, barokke heiligenbeelden gepasseerd die jouw laatste rustplaats omringen. Ik ben niet gaan zoeken tussen de monumentale, groteske en bizarre negentiende-eeuwse grafmonumenten naar je...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden...

Jarenlang stond mijn trouwe collega aan mijn zijde: we huilden en we lachten samen en volvoerden onze werkzaamheden: ik, de journaliste, hij de fotograaf. Het einde naderde: ZIJN einde; en ik bezocht hem in zijn stervensuur. De ethiek is geen gemakkelijk onderzoeksobject maar Christus en...

Na de plotselinge dood van mijn moeder en de deprimerende gevolgen ervan kwam ik er achter dat ik een buitenbeentje in hart en nieren was. In de nacht van 18 januari 2018 was ze gestorven aan een hartstilstand in een ziekenhuis in Amsterdam. Vijf dagen voor de dag dat ze 88 jaar zou zijn geworden....

We zullen de goedlachse Roemer erg gaan missen, zeker nu hij vervangen gaat worden door de dochter van Jan Marijnissen, wiens politieke (wan)gedrag afdoende is beschreven door Sharon Gesthuizen in haar overtuigende boek over haar jaren in de fractie van de SP.

Het Crematorium te Tilburg bestaat uit een samenstel van gebouwen, te weten het "Andante Café" waar je eventueel de dood kunt trachten te bezweren door een schrijfcursus, de imposante zaal "Aurora" met haar vele lichtjes waar ik mijn moeder ten grave droeg en niet te vergeten de strooivelden...