Inloggen

Alle inzendingen over afscheid

423 resultaten.

Sorteren op:

Toen het afscheid kwam (vervolg)

hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 50
Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in...
I.Broeckx7 februari 2021Lees meer…

December 2020

column
3.5 met 4 stemmen 271
Al moet de kerst haar intrede nog doen, oudejaarsdag knabbelt al een poosje aan een ieders hoofd, niet in het laatst bij de mensen die zich een vuurwerkshow hadden voorgesteld, tja, helaas dus! Kijk, de kerst is in huize T al een maand lang zichtbaar, al was het alleen al omdat je verder niks...
An Terlouw19 december 2020Lees meer…

Mensenkatmens

verhaal
5.0 met 2 stemmen 142
Fiebie was een wonderbaarlijk katje, dat als baby’tje in de keuken van goede vrienden direct voor mij koos. Ik zal het niet hebben over hoe lief ze was, of hoe mooi haar vacht. Ook niet over de muizen, en de enkele vogels en de ene vleermuis die ze gevangen heeft en achteloos levend in huis...

Jouw anonieme graf.....

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92
Jouw graf zal ik nooit kennen of bezoeken. Je zult sterven op je stromatras zoals je zozeer wenste en aan de kant van de weg, aan die onbekende Afrikaanse landweg, zal een eenvoudig, schamel en armoedig houten kruis aangeven dat je eens leefde en dat je mijn hart en ziel in bezit genomen hebt en...
I.Broeckx11 december 2020Lees meer…

Toen de glorie verging

hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 105
Op de zevenentwintigste januari, de dag van jouw verjaardag, kwam de familie gewoonlijk bijeen in het oude huis; mijn geboortehuis. Feestelijk gebak werd bij die gelegenheid geserveerd en meestal bracht ik je een azalea met sneeuwwitte bloemen, jouw favoriete plant. De collega's zijn jou nooit...
I.Broeckx1 december 2020Lees meer…

R.I.P.

column
3.5 met 2 stemmen 127
Het kan u niet ontgaan zijn maar de voetballer Maradona is overleden. Sneu voor de Argentijnen en de Napolitanen die hem tot God hebben gebombardeerd. Ach, echt een verrassing was het natuurlijk niet, Diego was aan het balanceren op het levenskoord en was dat misschien al lang moe....
catrinus26 november 2020Lees meer…

Via de Tamtam

verhaal
3.7 met 3 stemmen 135
Enkele dagen geleden belde mijn broer me ‘s morgens vroeg. Ik vreesde gelijk het ergste. Alhoewel het was niet direct aan z’n stem te horen. Maar als een familielid zo vroeg belt wat nooit gebeurt, dan is er iets goed mis. We bellen elkaar eigenlijk, als het niet wordt vergeten, alleen met...
catrinus14 november 2020Lees meer…

Toen het afscheid kwam.....

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 116
Al eerder hadden we het plakkaat op de deur van je slaapkamer bevestigd: wat moest er gebeuren als het onverwachte, ongewenste en onheilspellende dat we nooit wensten, zou gebeuren? We hadden nog vruchtenbowl, geschonken in het hoge glas, gedronken. Je had nog gevraagd hoe laat het was. "Zeven...
I.Broeckx14 november 2020Lees meer…

Heimwee naar wat was, nimmer omkeert

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83
Op die storm volle zondagen, dat blaadjes met een noodgang de bomen uitvliegen alsof ze haast hebben, de dag begon met regen, die inmiddels gestopt is dat dan weer wel maar het er niet aanlokkelijk op maakt om eruit te gaan, juist zo’n zondag, waarop ik niks moet, niks hoef en wel alles mag?...

"Walvis en Dolfijn"

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 74
In mijn zwarte vitrinekast met de glazen deuren staat het beeldje, misschien aangeschaft op een rommelmarkt, voorstellende twee volumineuze vissen. ZIJ schonk het mij, ZIJ die nu de "verkorte" weg naar de dood in versneld tempo wenst te bewandelen en zij heeft er ongetwijfeld onze Rubensiaanse...
I.Broeckx26 september 2020Lees meer…

'Mijn en dijn'

column
4.5 met 4 stemmen 366
Mijn broer en ik zijn op bezoek bij onze moeder in het verpleeghuis. We hebben net een ommetje gemaakt, stappen gedrieën haar kamer binnen. Achter mij gaat de badkamerdeur open, snel spring ik opzij. Verbaasd kijken we wie erachter vandaan komt. Een man in een rolstoel heeft zojuist gebruik...
Mohair21 september 2020Lees meer…

bewering
4.7 met 3 stemmen 148
Wat een gekke wereld toch. Maakten we ons een poos geleden druk over degenen die een boerka droegen. Maken sommigen zich nu druk over het feit dat sommigen weigeren een mondkapje te dragen. Toppunt van opportunisme?
catrinus31 augustus 2020Lees meer…

Mütterlein

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74
Je portret in grijstinten staart me als het ware aan vanaf de wand alsof je mond ieder moment zou kunnen gaan bewegen in een gesprek en je woorden tot me zou kunnen richten; alsof je je handen nog een keer uit zou kunnen strekken; je blauw-dooraderde handen die mij eens hebben gestreeld.... Maar...
I.Broeckx8 augustus 2020Lees meer…

Vergeeft u mij, ik huil......

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 55
Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft...

Als het afscheid van een mens......

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 96
Mijn mooie laptop is bezweken en is nu gedumpt op een stortplaats en ik betreur ons afscheid. Bij gebrek aan kameraden en vriendschappen was het apparaat mijn "true companion" met haar uitgebreide en ingewikkelde capaciteiten als van een menselijk brein en voor "onze" site typte ik er mijn...

Toen jij nog je chique colberts placht te dragen.....

hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 80
We waren eens collega's; jij de fotograaf, ik de journaliste en we liepen zij aan zij en lachten en huilden met elkaar. Je droeg nog je chique colberts, bonte overhemden en kleurige stropdassen.... Achter de huizen verscholen in de Anselmusstraat woonde je met je vriend, die in vertwijfeling...

De poëzie van mijn tiende levensjaar.....

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 55
Met de inkt uit de inktpot die regelmatig bijgevuld werd uit de grote fles en die afgeveegd werd aan de tijdens de handwerkles vervaardigde inktlap die in het midden gesierd werd door een knoop en met de kroontjespen moet ik in mijn tiende levensjaar het gedicht genoteerd hebben dat mij nu zo'n...

Wenn mich das Leben traurig macht......

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74
.....en toen zei ik haar; verklaarde ik haar dat ik niet meer naar Dongen zou komen; dat ik het zelf moeilijk had en dat ik haar niets meer te geven zou hebben....Haar kale kamer had mij niets meer te zeggen, evenmin als haar onheilspellende, onverklaarbare en onachterhaalbare geestesziekte.....Ik...

Afscheid door een magische droom?

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 51
Uit verre verten ben je gekomen; uit de verste verte..... In de nacht ben je gekomen; om afscheid te nemen? Heel de magie van mijn jongere jaren herleefde; van de jaren, doorgebracht met jou. Is het afscheid gekomen in de nacht? Heeft de schimmige taal van mijn onderbewustzijn gesproken en je...

Bedankt Matthijs!

bewering
3.5 met 4 stemmen 245
Het sobere afscheid van Van Nieuwkerk van DWDD maakte misschien wel meer indruk dan allerlei opgeblazen taferelen zouden hebben gemaakt... Bedankt Matthijs (met virtuele handdruk!).

Een troostende droom in tijden van crisis

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 46
De nacht valt na een van de dagen, getekend door crisisgevoelens..... De slaap overvalt mij en in mijn droom zie ik mijn oude ouders, zo dierbaar, zo lang al niet meer te midden van de levenden... Ach, als zij dit eens zouden hebben meegemaakt! Vader klemt een dikke sigaar tussen de lippen. We...

Avondstemming

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 46
Het avondlicht van een dag in de lente voert haar grillige spel uit op de houten lijsten die mijn vensters omringen. Ik bekijk een oude foto.... Daar is tante Resi, de jonge echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en...

Hoe durfde ze!

verhaal
4.0 met 2 stemmen 352
Ring, klinkt de telefoon en ik neem op, want tja dat hoort tenslotte zo, als je telefoon gaat, dan neem je die op, waarbij ik meteen de kanttekening plaats, dat in tegenstelling tot voorheen ( nee ik zal geen vroeger zetten) wanneer ze overging ik braaf opnam met mijn naam. Tegenwoordig doe ik dat...
An Terlouw14 februari 2020Lees meer…

Voor een onvergetelijke Vader

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82
Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben op een voor jou onhaalbare datum. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd, in een ver verleden. De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude,...
I.Broeckx29 januari 2020Lees meer…

Een laatste thuis in de wereld?

hartenkreet
4.8 met 12 stemmen 80
Na een lange reis door de dorpen, langs de onheilspellende bebouwing, overspoeld door een zwak en bleek januarilicht, ben ik weer gearriveerd in het huis dat ik mijn laatste thuis in de wereld mag noemen, waar het vooroorlogse, statige en solide meubilair op me wacht, waar de staande klok uit...
I.Broeckx20 januari 2020Lees meer…

Nieuwjaarsmijmeringen

dagcolumn
3.0 met 2 stemmen 453
2020 het jaar van de Phoenix Tijdens mijn avondlijke snuffelrondje met de hond, zie ik de afgedankte kerstbomen hier als dooie stekelvarkens langs de donkere straten liggen. In verschillende prijsklassen. Variërend van 15 tot wel 40 Euro toen ze aangeschaft werden begin december. Enkele...

Met de dood in de schoenen......

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83
Ze zei altijd maar: "Prachtig!, Prachtig!" ten overstaan van elk willekeurig natuurverschijnsel: de herfstkleuren van de bomen, de paddenstoelen, de weelderig woekerende mossen, alsof zij geen andere woorden tot haar beschikking had; alsof de Nederlandse taal haar geen andere woorden bood. De...
I.Broeckx8 december 2019Lees meer…

Rauw

dagcolumn
3.7 met 3 stemmen 163
Rouw is een merkwaardig ding. Mijn vader overleed meer dan een maand geleden. Ik heb veel over rouw gehoord, maar had er tot nu toe nooit direct mee te maken gehad. Een schoonmoeder, een opa of oma, het is erg, jammer, maar het greep mij nooit heel erg aan. Ook het overlijden van mijn vader...

En overigens…

dagcolumn
4.5 met 2 stemmen 201
Dapper, besluitvast, rechtlijnig. Een enkele politicus kan met deze drie kloeke krachttermen omschreven worden. Eigenlijk heeft Marianne Thieme haar klassieke Cato-de-Oudere-afsluitingen (‘voorts blijf ik van mening dat we onverwijld een eind moeten maken aan de afschuwelijke dierenindustrie’)...
Meer laden...