Herinneringen aan mijn mislukte carrière (vervolg) / Typiste tegen wil en dank

In de Noordstraat in Tilburg bevindt zich vrijwel onopvallend tussen de huizenrij een breed pand met hoge ramen. Van binnen bevat het onvermoed een vergaderzaal en tevens de werkkamers van secretaresses en directeuren.
Veertig jaar geleden stond ik bovenaan de met lichtgroen vinyl belegde trap die de verdiepingen scheidde, gekleed in het zelfgemaakte rode corduroy ensemble (de minirok met de spencer met daaronder de geruite bloes) en keek ik in de zachtmoedige mokkabruine ogen van degene die veertig jaar na dato nog altijd mijn voorvechtster is.
Ik had me aangemeld als typiste en zou de daaropvolgende twee jaar in de rijkelijk van planten voorziene kamer op mijn plaatsje bij het raam de werkzaamheden volvoeren, gekweld door mijn neerslachtigheid en met uitzicht op de door somberheid getekende binnenplaats. Ik zou mijn nagels openhalen aan de mappen in de archiefkast die een hele wand besloeg en waarin ik eindeloos de door mijn collega gecodeerde stukken moest opbergen.

typiste somberheid kleding archief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 41