Alle inzendingen over Een verkapte vorm va

(voor Nancy Clara Cunard (1896 - 1965)) Je bent geboren op 10 maart 1896 in Nevill Holt Hall. Je vader was Sir Bache Cunard, een erfgenaam van de Cunard Line scheepsvaart bedrijven, die van polo en vossenjacht hield. Je moeder was Maud Alice Burke, een Amerikaanse erfgename. Je woonde op het familielandgoed Nevill Holt Hall, voor 1300 gebouwd…

Wat gun ik het de Turken dat ze weer kunnen terugkeren naar de rechtstaat in plaats van deze verkapte vorm van dictatuur.…

Ali, de Turkse kapper, verricht zijn geestdodende taak al dertig jaar als een vorm van lopende-band-werk. Maar er kan wel een praatje van af.…

"Ze heeft nu haar verstand verloren", verzekerde ik hem; "Ik weet hoezeer zij lijdt" En hij zag af van wat wellicht met enige, macabere fantasie als een verkapte vorm van hedendaags "nazisme" kan worden beschouwd (hoe ontroofden de nazi's de Joden niet hun bezittingen...) en nam het schilderij met het Indonesische landschap mee, zijn eigen bezit…

Eigen vormen kunnen naast en tegenover andere vormen gehouden worden om tot een nog diepere betekenis duiding te komen en tot nog meer waarde door te dringen. Eigen vormen kunnen voor anderen een vergelijkbare spiegel zijn, zodat er toch een manier van overdracht plaats vindt. Zo zijn de subjectiefste vormen toch van objectieve waarde.…

Geachte Heer Bracke, Beste Siegfried, Ik lag al even op mijn gat als de Belgische regering toen je deze week bekendmaakte dat jij - veruit de beste VRT-journalist allertijden - in de politiek stapt en lijsttrekker wordt voor de N-VA in Oost-Vlaanderen op 13 juni. De N-VA dan nog, de Nieuw-Vlaamse Alliantie! Wie had dat gedacht?…

Nai di va! Gorema pal ki das. Gadar pro termidar. Alko das nardan distan. Troegoesh mo alda fago. Sopra fasta golgo dar, ni allan do gokar aldokian vando deso mak. Pushti kai mak allis. Comador va nush po midor. Ne doek ushda djaf lori bat. Dorit. Bela bori doi ki na. Ashta garisa ni por. Am ni ga ima gado toushari ka dermo.…

Als JPB wérkelijk had gehandeld in de geest van de Verenigde Oostindische Compagnie, had hij lak gehad aan de verkapte dreigbrief van de Chinese ambassadeur en de Tibetaanse leider voor het oog van de verzamelde wereldpers de hand geschud.…

Soms tref ik hem aan in de bibliotheek die hem slechts schijnt te dienen als een schuilplaats en als een tweede thuis die de harde, vijandige wereld hem bieden; hij laat alles ongelezen hoewel vele levens en lotgevallen in velerlei romans eveneens getuigen van eens geleefde levens, wellicht ook zonder enige vervulling, zoals het zijne. Soms staat…

Uiteraard geen teken of spoor van enige verwantschap of zelfs van vriendschap, maar het signaal dat zij afgeven schijnt een teken of zelfs bewijs te zijn van het feit dat mijn gestalte op dat bankje dat ik bezet aan hen vertrouwd of bekend is geworden als was ik een van die figuren of verkapte zwervers dan wel altijd solitaire "dorpsgekken" die men…

Een ijskoude, ongeremde, mogelijk noordelijke wind sloeg me in het gezicht op een vroege morgen waarop vogels kennelijk de ondanks alles spoedig op handen zijnde lente al aankondigden. Bij ons oude stadhuis begroette mij eveneens het carillon van onze Heikese Kerk dat haar ijle en lieflijke chanson uitzond over de straten en huizen van onze goede…

Het is nu eenmaal de gewoonte (waarom weet niemand) in de her en der voorthobbelende en rondtoerende Deeltaxi's die tot broedplaats en broeinest van Conversatie zijn uitgegroeid, zijn zorgen te ventileren en met elkaar een verkapte vorm van psychotherapie te beoefenen.…

Zij ontpoppen zich frequent als verkapte pastores, filosofen of zeer humanitaire weldoeners der mensheid met een overtuigende visie op de "condition humaine" en een visionaire, clairvoyante blik.…

Is onze mooie, nieuwe bibliotheek in Tilburg, onze LocHal, nu een verkapt of veredeld café geworden of is het werkelijk een Bibliotheek? Ik kwam graag en veel op het Koningsplein, in het oude pand. Het was er besloten en rustig en niet zo gigantisch monumentaal als aan de Brokxlaan.....…

Het is nu eenmaal de gewoonte (waarom weet niemand) in de her en der voorthobbelende en rondtoerende Deeltaxi's die tot broedplaats en broeinest van Conversatie zijn uitgegroeid, zijn zorgen te ventileren en met elkaar een verkapte vorm van psychotherapie te beoefenen.…

Al jaren sjouwt hij rond door de stad, wanhopig, afgedankt door hulpverleners, rusteloos, vertwijfeld, eenzaam, als een verkapte zwerver, op zoek naar de vrouw die hij nooit zal verwerven....Want er bestaan paria's, uitgekotst door deze maatschappij....…

Er sluipt dan een woord binnen bij mij, huichelaar, verkapte narcist, en dat over het graf van je zoon. Naar mijn idee moet verdriet uiteen spatten op inktgeschreven woorden waarvan de randen blauw oplichten en de tekst is verdwenen onder lijdzaam wenen. Verlies mag niet leiden naar een prijs, verlies dien je te nemen.…

Het biedt nauwelijks troost uit te kijken op een eerlijk gezegd wel magnifiek bloemstuk, maar wat heeft men in feite aan de strijkages van de serveersters en ober; verkapte en onwerkeiijke acteurs en actrices die nergens meer van staan te kijken....?…

Is onze mooie nieuwe bibliotheek in Tilburg, onze LocHal, nu een verkapt of veredeld café geworden of is het werkelijk een bibliotheek? Ik kwam graag en veel op het Koningsplein, in het oude pand. Het was er besloten en rustig en niet zo gigantisch monumentaal als aan de Brokxlaan.…

We zagen het meteen toen we het tuinhek openduwden: het glas van de voordeur lag in scherven. We stapten over het pad, langs de vergeelde hortensia’s die we niet hadden gesnoeid. De deur stond op een kier. We wisten zeker dat we hem hadden dichtgetrokken. Voetstappen in de hal. Zanderige afdrukken richting woonkamer. We hielden onze adem in en luisterden…

En zo bereikten we de Loudonstraat die uitkomt en uitziet op het oude gebouw van de H.B.S., eens bevolkt door generaties scholieren alsmede door mijzelf en de gedachte kwam bij mij op: "Tout va pour le mieux dans le meilleur des mondes possibles" maar de grote vraag blijft: waar is in Godsnaam die "betere" dan wel "beste" wereld te midden van…

Op de Spoorlaan is het in de vroege morgen een va-et-vient van passanten; naar ik vermoed werknemers van de kantoren, bedrijven en instanties die in die omgeving gevestigd zijn.…

Aan onze Rueckertbaan, die zich uitstrekt langs de tuinen en grasvlakten die zijn gesitueerd rond de massieve, witte, stenen gestalte van ons grote Twee Steden Ziekenhuis, bevinden zich momenteel als een soort verkapte kunstwerken in een onwerkelijke tentoonstelling of als een soort mergpijpen in de etalage van een merkwaardige bakker de grijswitte…

Tot mijn verbazing word ik bij aankomst getrakteerd op gebak en op knuffels; men is blij met mij en heeft hoge verwachtingen van het notuleerwerk, dat ik inderdaad best graag doe, en dat zelfs voor mij een verkapte vorm betekent waarin ik mijn schrijfvaardigheid kan bevorderen, zij het op "oneigenlijke" wijze.…

Zo kijkt hij gelaten naar het va-et-vient van automobielen die in een nooit aflatende stroom aan zijn ogen voorbijtrekken met schijnbare noodzakelijkheid.…

Maar de universiteit betekende nooit méér voor mij dan een verkapte wetenschappelijke boekhandel en na een jaar was er nauwelijks iets voor nodig om mijn afscheidsbriefje in te dienen bij de secretaresse van de vakgroep; het was slechts een formaliteit en zo kwam de mooie droom van de universitaire carrière voorgoed ten einde die ik overigens ook opofferde…

Gaan we naar Brugge? Neem je me mee naar een romantische stad die al bezaaid is met kerstbomen en kerstmannen voor de etalages? Waar je de chocomelk nog ziet dampen op de lipjes van kleine kinderen? Waar mannen in tavernes zitten, lallend van de Glühwein? Waar ik zal uitschuiven over de kasseien door de ijzel en waar jij me zal opvangen? Waar we samen…

Zo slaat hij gelaten het va-et-vient gade van automobielen die in een nooit aflatende stroom aan zijn ogen voorbijtrekken met ogenschijnlijke noodzakelijkheid.…

Ik had voortgestapt door onze binnenstad, op weg naar de arts. Ik passeerde een merkwaardig aandoende braakliggende kale vlakte, een uitgestrekt terrein een grondstuk waarop mij onduidelijk aandoende werkzaamheden werden verricht. De voortstrompelende oudere dame met wandelstok die ik razendsnel ben geworden, roept steevast medeleven en mededogen…

Ook ontmoet ik hier een man, die ik ken van eerdere gelegenheden en die zo verward lijkt dat hij bij navraag niet weet waarvoor hij gekomen is of wie de hoofdpersoon is bij deze bijeenkomst die wellicht ook gezien kan worden als een verkapt toneelstukje of zelfs als een drama.…