Alle inzendingen over Kastanjes

De wilde kastanjes smaken wel bitter en zijn licht giftig. Dus voor mijn hoeft het even niet – geen recept met kastanjes. Zelfs op internet is niets te vinden over tamme kastanjes die bitter smaken. Misschien moeten ze nog ‘narijpen’ of hebben ze juist te lang gelegen. Wie het weet mag het zeggen.…

Die 150 mannetjes en vrouwtjes mogen namens ons de kastanjes uit het vuur halen. Het punt is dat ze het nog proberen ook, de arme zielen! Vier jaar lang zette ze nieuwe regeltjes op papier, en uitzonderingen op die regels, vooral uitzonderingen.…

Eikels en kastanjes vallen hard neer, wat op menselijke geluiden kan lijken.…

Bananen, aardbeien of tomaten, een koninkrijk voor een republiek, steek af die kroon, de eikels vallen dit jaar bij duizenden, kastanjes worden tammer dan ooit. Kersen, druiven, mandarijnen, het is best te pruimen, alleen bij pruimen denk ik "het zijn beste pruimen". Vooropgesteld dat ze te vreten zijn.…

(voor Sylvia Plath) Je was als een wuivende kastanjeboom, je haren als bruine herfstbladeren en je ijspegelscherpe gedichten waren de glanzende kastanjes, die wij als hebberige lezers met de takken van de grond uit de boom wilden gooien, terwijl ze toch op den duur vanzelf wel vielen.…

Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede, grasbegroeide lanen waarover in het herfstseizoen als met goedgunstige hand de confetti van vele eikels en kastanjes is uitgestrooid…

Een daverend applaus voor een man die de kastanjes uit het vuur probeert te halen en daarvoor moet boeten. Nog eenmaal verheft hij zich en spreekt hij zijn vrienden een afscheid toe. Woorden klinken als klare klaroenstoten: eindklappers van een gewichtige gebeurtenis. Zijn eega spiegelt het vochtige moment in haar ogen.…

Mij resteert een herfst in mijn geboortestad, mijn geliefde stad; de beregende straten, de herfstbladeren, de eikeltjes en kastanjes, vruchten van de bomen, op mijn pad; mij resteren tot aan mijn dood niets meer dan de straten en pleinen, de kranten, de bibliotheken, de theaters en de concertzaal en de perikelen van mijn geliefde maar armzalige geboortestad…

Gerecht na gerecht laat hij aanrukken: op de honingkoekjes volgt de eend in bessensaus en daarop de gepofte kastanjes met slibtong, waarna hij zijn laatste gaatjes vult met een bonenpastei met kip. Een passend leven voor iemand in een villa, die hoewel vol met stof altijd leeg is. De verstandige mens daarentegen is als een driegangenmenu.…

De meeste kastanjes rollen weg van de boom. Ze worden opgeraapt, verzameld, opgegeten. Ooit groeide er uit een weggerolde kastanje voor ons sous-terrainraam op de door het rooster ingewaaide blaadjes, papieren, patatbakjes en ander straatvuil een kastanjeboompje. Toen het een halve meter hoog was heb ik het aan de plantsoenendienst gegeven.…

Godfried Bomans schreef ooit dat de Nederlanders zich warmen aan een vuur waaruit de Vlamingen de kastanjes hebben gehaald, want dank zij de Vlamingen is het Frans niet opgerukt tot Breda en verder. Vele volkeren kunnen iets leren van België want nooit is de discussie tussen Vlamingen en Walen ontaard in een burgeroorlog.…

Als we naar daar gaan, waar een groot deel van jou is gevormd, lopen we eerst door het dichtbegroeide bos, over eikeltjes en kastanjes, het gras nat van de voorbije regen. Even is het alsof jij niet de toekomst proeft, en ik niet de bittere smaak van mijn verleden. Even is het saam, voor al wat we hebben gestreden. Zo vertrouwd.…

Op het Brederoplein klommen we over de muur rond de protestantse school, raapten eikels en kastanjes. We verkenden de kilometerlange Croeselaanen trokken naar de Catharijnesingel om bij de muurtjes van het oude NS-hoofdkantoor te spelen. Bij het station zochten we geldige bus- en perronkaartjes.…

Op zoek naar beukennootjes, kastanjes en eikels. Uw bladeren mogen dan wel bijna allemaal gevallen zijn, maar gevallen blaadjes zijn niet zomaar verdwenen. Die blijven trouw aan uw voeten liggen. Buiten het bereik van uw takken weliswaar, maar voor mij liggen ze voor het grijpen.…

Naar Piet en Jet, mijn opa en oma aan het lange pad naar het huis met de kastanjes de krakende appelzolder de serre waar je kon lezen op rieten stoelen. Ver van de bewoonde wereld aan het riviertje de Gantel. Met uitzicht. Op fruitsoorten als de kweepeer de morel de mispel en de dwergkriek. Allemaal op het erf.…

Ik kon voor het eerst de stad niet meer aankijken het was avond en kou drukte schouders naar de grond een man liet op een afstand waar je niets van zeggen kon zijn handen over mijn lichaam gaan de mensen moesten naast de stoep lopen ze hadden gezichten waar de wind in was geveegd de geur van platgetreden straten gepofte kastanjes, uitlaatgas…

Meesmuilend keken de Grieken toe hoe de Romeinen de kastanjes uit het vuur haalden. Vechten en organiseren konden die cowboys uit Italië. Ze hadden nog zo’n heerlijk naïef geloof in de goden. Echte beschaving was bij hen ver te zoeken. Stuurden de Romeinse senatoren hun zoons niet naar Hellas om daar cultuur op te doen?…

In de top van de hoge eikenboom zat de elfenkoning op zijn troon van boomschors, ingelegd met eikels en kastanjes. Hij keek naar beneden, zag met grote vreugde hoe zijn onderdanen heen en weer dansten, zo sierlijk zwevend tussen grond en lover. Met zijn scepter van berkenhout sloeg de oberon de maat.…

Naar Arnold, die inmiddels een geweldige skelter schijnt te hebben met een nummerplaat op de aanhangwagen en die hij vollaadt met kastanjes, planken en alles wat hij verder op school weet los te peuteren. Die overal trots zijn verzameling vogelskeletjes en stenen laat zien.…

"Op latere leeftijd begint hij met het fotograferen van natuur, bomen, beuken, eiken, kastanjes, esdoorns, wilgen, bloemen, rozen, struiken, landschap, bergen, dieren “Jammer dat die contactadvertentie niet in het boek wordt vermeld” Alfons klinkt een beetje plagerig. Adriaan is daar inmiddels aan gewend geraakt.…

Je ontsnapte naar Gerbarola, waar je met de inwoners van geroosterde marrioni-kastanjes genoot. Hier leek je wat van op te knappen. Op jouw achttiende studeerde je scheikunde aan de Universiteit van Bologna. In 1905 werd je door het leger geweigerd en ging je in Florence farmaceutische chemie studeren.…