Alle inzendingen over Klein als Calimero

Eerlijk gezegd ben ik zo klein als een pasgeboren eendje, als Calimero. Ik heb meer gelezen dan goed voor me is: filosofen, psychiaters, talloze literaire grootheden, verlichte goeroe's, de meeste dichters/dichteressen, historici en journalisten.…

Jullie zijn groot en ik ben klein, dus stop nu even met dat gesodmieter.. Ik zeg: Goede Morgen, striplezers en liefhebbers hou het vaandel hoog, wij zeggen wat wij willen en denken, en hen die dat ook willen, gebruik je eigen naam! Ja wie A zegt moet B zeggen... Kalispera...!…

Het zijn de kleine wereldjes in die kleine wereldjes van de kleine wereldjes in deze kleine wereld.…

Dus er wordt een leuke, kleine, school uitgezocht. Ze zijn bekend met de dyslexieproblemen. En hij heeft er zin in. De boeken mooi gekaft, een nieuwe agenda en vooral een zeer gave rugzak. Wordt klasse-oudste. En tot december gaat het goed. Dan heeft hij 's ochtends buikpijn, koorts, huilbuien. Komt ziek uit school.…

Er is ook zo'n inzender die eruit ziet als een konijn met het overeenkomstige IQ en links en rechts om zich heen trapt. Wat een flater.…

Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we wachten tot de avond is ze nog steeds rond, waarom is de maan nu maar een klein stukje- maan dan!…

Tot ziens, kleine, tot ziens.…

Verrassend en origineel, maar niet onbegrijpelijk : calimero-gevoelens veroorzaakten het syndroom van de pingpongminderwaardigheid. Omdat beoefenaars van het buitenechtelijke tafeltennis nu eenmaal een lage dunk van zichzelf hebben, meenden zij slim te zijn door ongevraagd hand- en spandiensten voor de media te verrichten.…

De jongste kleinzoon komt langs een weekendje logeren, wat hij maar wat fijn vindt. Het is een natuurkind dat helaas gedoemd is voorlopig in een grote stad in het westen van het land op te groeien. Dus hij geniet van een weekendje hier, waar nog echte natuur is. Toen ik hem ‘s avonds op bed bracht bekende hij: ‘Opa, ik vind het soms moeilijk om in…

Dat wilde ik ook worden, later, wist ik veel dat ik daarmee de gelukkigste periode uit mijn leven zou afsluiten. Omdat ik wilde groeien ben ik nu kleiner dan ooit, het meisje dat nieuwsgierig was naar wat die grote mensen in de voorkamer elkaar te zeggen hadden, dat meisje is volwassen geworden. Maar niet groot, speels tikt zij op vingers, beteuterd…

Zestig jaar is het geleden, of zelfs meer, zegt ze, we woonden in een hartstikke klein huisje, een flatje kun je het amper noemen. Een huisje geschikt voor twee personen, maar nu zaten en woonden er negen mensen in, van klein naar groot! Geboortebeperking was nog geen voorkomend gebeuren, zodat er ieder jaar een kindje bijkwam.…

Als je begonnen bent als lange zaadcel en die voorsprong wist vast te houden ben je in dit leven veel duurder uit dan Calimero, dat zeurkuiken met die eierdop op z’n kop. En maar klagen: ik is klein en zij zijn groot…en da’s niet eerlijk. Wat nou, niet eerlijk?…

"Dat is 5 cent." Inmiddels is de kleine klant druk bezig het zakje open te krijgen. Om daartoe de nodige handelingsvrijheid te bekomen, heeft hij zijn wisselgeld, alsmede de bon en een koekje dat hij bij de gebaksafdeling gescoord heeft op de grond gelegd en is er gezellig bij gaan zitten.…

De telefoon rinkelt in huize T en manlief neemt op met: goedemorgen om vervolgens stil te blijven, dan zegt ie- ik kan U niet verstaan en luistert nog even, waarna hij het bekende rode knopje indrukt. Bromt ie- niet te verstaan hoor! Vlak erna rinkelt opnieuw de telefoon en ik pak hem op om er - net als eega achter te komen dat er niets te horen is…

Echter wat er wel in zit is dat we volgende week met drie vrouwen naar de Soldaat van Oranje gaan en weet je, een mens moet iets te wensen hebben, logisch maar als je bedenkt hoe gelukkig ik vandaag gemaakt ben, dan zit het in een klein hoekje, ik mag wel zeggen: een heel klein hoekje, alhoewel: niet meer in de kelder natuurlijk want die is hartstikke…

Natuurlijk wordt dat ding elke week schoon gemaakt maar die bomvolle laatjes hè, die puilden uit, zo erg dat ik vandaag vond dat het gehele kastje gedaan moest worden en als ik dan zeg dat er een kleine vuilzak vol ongebruikte lege zaken naar de container is gegaan, zegt dat al zat!…

Dat zegt meer over de individu dan over de hand die het gaf denk ik zo….Kleine dingen zijn vaak onbetaalbaar maar er zijn weinig mensen die kleine dingen op waarde weten te schatten. Een idee, een impuls, zomaar een telefoontje, een kaartje of en dat is een heel mooie: iemand tijdens feestdagen bellen omdat je weet dat die persoon alleen zit.…

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weert….…

Als ik Joost Klein was, zou ik een goede advocaat in de arm nemen die een forse schadeclaim neer zou moeten leggen bij de daarvoor geschikte instanties, want de schade lijkt me zowel materieel als immaterieel aanzienlijk voor Joost en zijn gezelschap.…

Oke, nou die hendel heeft duidelijk niet het eeuwige leven, ook al logisch en er breekt dus een super klein dingetje af, zoiets waarvan je denkt: ach laat gaan joh, er zitten nog genoeg kleine dingen aan….nietwaar? Dus de zak gaat in de ruimte, en de stofzuiger wordt weer gebruikt, tof toch?…

En ze hebben besloten dat ik een maatje te klein ben. Daarom ben ik nu slechts een “dwerg” en hoor ik dus niet meer bij de grote jongens. Nog even en iedereen denkt bij het horen van mijn naam aan die stomme Disney-hond, in plaats van aan mij……

Hou het klein!…

'Vraag je af waarom je geen taxi hebt genomen', zeg je quasi-betrokken, wel, Calimero, daar heb ik de centen niet voor en als rechtgeaarde dichter verfoei ik alle overdreven luxe, die geen avontuur oplevert, noch broodnodige lichaamsbeweging om de muzen te laten dansen.…

Kortom, hoe stellig het allemaal ook klinkt en mensen zeggen: “zeg nooit nooit”, ikzelf heel gerust en zonder aarzelen het volgende kan zeggen en schrijven: Ik heb heel bewust én definitief gekozen voor een zeer klein sociaal netwerk. Géén vrienden en géén relatie. Op mijn werk streef ik naar zoveel mogelijk hoge prestatie.…

Tijdens de staande receptie staat het kleine kind, stevig de hand van oma vasthoudend, het gesprek te volgen.…

Even een geestelijke terugblik. Ik bevind mij tussen de Tachtigers, die zeer progressief en vernieuwend waren, sterk individualistisch. Ik noem enkele namen: Willem Kloos, Frederik van Eeden, Frank van der Goes, Lodewijk van Deysel, Willem Paap, Pet Tideman, P.L. Tak e.a. Ook de schilderkunst en de fotografie zat binnen deze beweging. De drijvende…

De grootste fout die de samenleving kan maken is ‘kleine’ criminaliteit normaal vinden. Er is maar één straf denkbaar voor dit soort misdaad. Laat de rotjochies en - meissies die zoiets doen, hun eigen bende zelf opruimen. Of alles repareren op hun kosten. Net zo lang laten werken totdat alle schade is terugbetaald.…

een openslaande deur ik ben zes en sta met een plaatje genaaid in mijn zwempak te treuzelen aan de kant en denk: warmte komt met vlagen ik vraag me af wat ik precies verloren ben waarom ik steeds achterom kijk goed vermomde tic iets dat ik ook wel bij mezelf zoeken mag want ik dacht: korte rokjes dat pakt zo lekker licht Bernke Klein…

'Toen ik klein was en onder de tafel woonde' Toen ik klein was en onder de tafel woonde kende ik de enkels van de grote mensen nu ken ik enkel de grote mensen en dat is niet de bron van mijn vreugde laten we ons voortaan alleen nog vergissen en lachen met de spijkers van het geduld we zullen hout geven aan de bossen en goud aan de bankiers…

Het duurde even voordat wij zo goed mogelijk wisten wat die rare snoeshaan Joost klein met zijn oerdomme doordramherrieliedje zonder enige vorm van ware muzikaliteit (Europapahoempapa muziek!) heeft uitgespookt om door de European Broadcasting Union (EBU) gediskwalificeerd te worden.…