Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Eerlijk gezegd ben ik zo klein als een pasgeboren eendje, als Calimero.
Ik heb meer gelezen dan goed voor me is: filosofen, psychiaters, talloze literaire grootheden, verlichte goeroe's, de meeste dichters/dichteressen, historici en journalisten.
Het heeft me uiteindelijk niets meer opgeleverd, ik sta nog steeds met lege handen naar de Hemel geheven. Ben even leeg als voordien. Een zeer verdrietige ziel. Godverloren. Intens smachtend naar fysieke liefde!
Naar die Ene!

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 februari 2011


Geplaatst in de categorie: idool

4.8 met 4 stemmen 208



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
24 februari 2011
Beste Ariadne, ik ervaar je welkome betrokkenheid als zeer integer en doorleefd, je duikt opeens overal op, prima, maar ridder, je hoeft me niet zo fel te verdedigen, verdedig veeleer jezelf, want dat zegt mijn zienerschap, jij verdient eveneens alle geluk van de wereld, eerlijk gezegd van de hemelse sferen!
Naam:
Ariadne
Datum:
20 februari 2011
Terecht dat je op deze manier reageert Joanan, ik twijfel geen moment aan jouw woorden.
Zelf was ik niet helemaal duidelijk, mijn reactie was nl. gebaseerd op de intens verdrietige periode na het eventueel definitief beëindigen van deze, in mijn ogen, onmogelijke liefdesrelatie. Op den duur slaan dit soort verbintenissen vaak dusdanig diepe en pijnlijke wonden dat er soms geen andere mogelijkheid is.
Ik begrijp dat dit vooralsnog voor jou geen optie is en hoop van ganser harte dat dit alles jou bespaard blijft. Wens je alle geluk van de wereld:)
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 februari 2011
Beste Ariadne, ik zit te wachten op mijn oude liefde, die gloednieuw is! Ik heb mijn hele leven besteed aan het ontwikkelen van zelfkennis en zelfliefde, als iemand rijp is om zijn geliefde te mogen beminnen, dan ben ik het wel. De ander meer liefhebben dan jezelf, dát is mijn vaarwater.
Naam:
Ariadne
Datum:
18 februari 2011
Helaas weet ik als geen ander hoe diepgaand liefdesverdriet kan zijn, het verlangen naar het onbereikbare kan-zowel mentaal als fysiek-diepe sporen achterlaten.
Ik heb al je vorige artikelen over dit onderwerp aandachtig en met veel belangstelling gelezen en ben tot de conclusie gekomen dat je misschien eerst zou moeten proberen het geluk vanuit jezelf te hervinden...
Pas hierna kun je, hopelijk met een glimlach, het leven weer volop omarmen en komt er misschien zelfs een nieuwe liefde op je pad.
Hoewel dit laatste evenmin geluk garandeert, kan het een waardevolle toevoeging betekenen voor de eigen zielsbeleving en eveneens voor de alledaagse zaken in het leven.
Maar mijns inziens komt de oorspronkelijke kern van geluk als zodanig ten allen tijde voort uit de onpeilbare diepte van het eigen innerlijk.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)