Alle inzendingen over Koud en nat brein...

'Koud en nat brein ik denk terug aan hoe dit allemaal is gebeurd er lag een dode geit te mekkeren in mijn maag dat van het een het ander kwam nadat op Nova Zembla een overwintering in causaliteit radde tongen vergaten hun leven en gal niet meer en de verschillen lekken oostindisch zwart kortbenig mij vallen feiten in als de plooien in een…

Ik ben mijn brein, maar wil het niet zijn.…

Als ik uiteindelijk thuis kom zegt meneer T, oh regende het dan, maar wanneer hij ziet hoe nat ik ben, helpt ie me uit de plunje, want nat worden is 1 ding, eruit komen een heel ander geval en zo zit ik, na een kwartiertje regen gezellig in een joggingbroek met dikke sokken om warm te worden…… De voorspellingen waren prima, al klopten ze voor geen…

Maar pas op, ook uw brein kan wel eens een foutje maken en misschien ben ik gewoon degene die naast u woont.…

moet ik daar nog gaan zitten, in het holst van de nacht, ik denk van wel, buienradar nadert met rasse schreden donderwolkend, de middengolf kraakt onheilspellend weerlicht, weer licht de duisternis doorbroken, donderend vallen grote warme druppels mijn huid, en ik laat ze toe, ik ga helemaal nat…

Ik ben mijn brein, maar kan het niet zijn.…

Het brein, de hersens, de hersenen. Wat een goddelijke machinerie. Wat een veelvraat. Alles wil het weten. Alles wil het vreten. Alle opgenomen feiten worden opgeslagen en gerubriceerd. Met slimme verbindingen tussen bits van informatie die door de verzamelaar zijn aangelegd.…

De gegevens dwarrelden als los zand door mijn brein, kennelijk zonder houvast te vinden; ik voelde mij overladen door een woordenstroom zonder einde; de woorden van de spreker tuimelden rond in de ruimte, ketsten op tegen de muren en bereikten mijn oren niet, vonden geen weerslag in mijn brein.…

De bougainvillea bloeit zowel in Griekenland bij het vakantiehuis van mijn trouwe vriendin als in ons koude, natte Nederland. En wel bij restaurant "Panache" aan de Westermarkt waar ik haar eveneens kon bezichtigen.…

Ik lig op mijn rug in het natte gras, doe alsof het lente is. Het vocht trekt langzaam door mijn kleren in mijn huid, maar ik heb het niet koud. De zon is waterig en schijnt op mij, ze voelt warm en aangenaam ook al is ze nog niet op haar best.…

Wanneer je een warm buffet twee uur laat staan heb je vanzelf een koud buffet.…

Koude bovenluchtbellen die onze kant op werden geblazen. Verontrustende pluimen die nauwelijks dieper konden zinken. Echte schaatsers kregen bij voorbaat lichte verhardingen in hun thermobroeken bij de gedachte aan de tocht der tochten, zou die dan toch nog ? En zo niet dan toch zeker natuurijs, toertochten, overwerk voor de scharensliep.…

Om de dag daarna, nog nat en plakkerig van de regen, wakker te worden. Hoe komt het toch dat ik na zeven of acht glazen sherry al niet meer kan denken aan iets logisch als dat ik mezelf eerst van mijn kleren moet ontdoen voordat ik op bed ga liggen?…

Een klein nat drama dus, en zo werd de gemeente gebeld, door 1 bewoonster van onze appartementen. In diezelfde periode spreekt ze mij ook aan, of ik ook even wil mailen met diezelfde gemeente, vanwege het bagger probleem!…

Krijg ik net een appje, brrr ik heb het koud! Ik tik terug, ben je nat geworden? Na vijf minuten antwoord: natuurlijk. Dan moet ik wel lachen, sorry maar het is de manier waarop en geloof me, die heeft morgen echt een jas bij zich want niemand is te oud om te leren toch S?…

Met andere woorden, ik ging eindelijk de wonderlijke samenhang beleven van muziekgenot en een brein dat mij laat jammeren over degenererend tafeltennis. Tegenwoordig beluister ik een gevierd artiest als Nat King Cole aandachtig en respectvol, met behulp van koptelefoons, mij afsluitend voor alledaags rumoer.…

Terug naar de essentie, dagkolom, ik ben op weg naar een zorgklant, scheuten mist dwarrelen in zonlicht langs het park, godverjume wat is het koud, had ik mijn handschoenen maar aan gedaan. De klant krijgt, derhalve, een koude hand en de verzekering dat ik er alles aan doe om het huis op orde te krijgen.…

Voor de neurowetenschapper Dick Swaab is dat geen vraag: wij ZIJN ons brein! Anderen zijn het daarmee geheel of ten dele oneens: wij zijn méér dan ons brein! Ziehier een kleine bijdrage aan de gedachtewisseling. Het dilemma “bén ik of héb ik een brein?” wordt m.i. aardig getypeerd in de volgende passage uit het boek van Daniel C.…

Brein en persoonlijkheidsstructuur, materie en geest, soma en psyche zijn blijkbaar onlosmakelijk aan elkaar gerelateerd. Een deterministische mensbeeld is niet direct populair, aangezien het de autonomie van de menselijke wil ontkent en daarmee een diep gekoesterd zelfbeeld aantast.…

Ze gaf me een link naar de darmstichting waar een internetartikel over darm en brein stond. Ik besloot de probiotica meteen te bestellen en vanaf woensdag 2 mei te gaan slikken. “Gezond eten en leven heeft alleen zin als je geniet van het leven”, voegde mijn zus nog aan haar laatste mail toe.…

En voelde een kleverige substantie op haar huid en een natte plek op de bank. Plotseling werd haar lichaam koud. Ze voelde het bloed uit het gezicht stromen. Het werd een chaos in haar hoofd! Met een flinke duw gooide zij Wijnand van haar af en schreeuwde: “Nee . . .! Klootzak! Verdomme!”…

(door holistische samenwerking van alle onderliggende breinen).…

Het was zo koud dat wandelen een martelgang leek met deze wind. Ik had een brommer, en je kon achterop. Je sloeg je armen om me heen, begroef je gezicht in mijn rug, en even dacht ik dat er een warme gloed langs mijn merg naar mijn hart kroop. Tijdens onze tocht zei je weinig, behalve dat je een hele koude neus had.…

“Zo”, sprak de spreker tevreden, “nu iedereen goed is opgewarmd en geen last meer heeft van de koude in het lokaal, kunnen we verder gaan…”…

Terwijl de oorlogstrommen sinds decennia weer aan de oostgrens van Europa roffelen valt het me op dat zich opnieuw dat oude Koude Oorlog gevoel van me meester maakt.…

En als in de winter de kachel door de kolen snorde dat het een lieve lust was, de woonkamer zalig warm was, de slaapkamers daarentegen superkoud met het ijs op de ramen, was het een verademing te weten dat grote zus een zalig warme nachtpon droeg, het zusje naast haar eeuwig koude voetjes, zachtjes vroeg: Son, mogen m’n voeten bij jou!…

Om zich te beschermen tegen de koude deed ze haar winterjas aan, handschoenen, haarband en capuchon, drie dubbele sokken, een extra panty en dan de dag maar zien door te komen. Eigenlijk zag ze er als een eskimo-vrouwtje uit. Een geluk bij een ongeluk van dat gaslek was, dat ze toch al zonder verwarming met grote gaten in het huis zat.…

Verder gingen mijn gedachten en ik belandde bij de beelden van de tv van een oude man in Pakistan, die na de aardbeving daar helemaal doorweekt stond te bibberen in de koude. Wat een contrast, wat een levensgroot verschil. Hier maken de mensen zich druk om heel andere dingen.…

Losse grond geleidt slecht warmte en zal snel afkoelen, droge grond geleid slechter als natte grond, dus droge grond is gevoeliger. Natte grond heeft bovendien een grotere warmte buffer. Koude zakt naar beneden, dus lage tuinen, en tuinen onder aan een talud zijn extra gevoelig.…

Het nat voelt koud en dringt zich op via mijn voeten. De namiddag schemert. Onder een deken van regen lichten straatlantaarns treurig op. Overal zie ik regendruppels. Een allochtone zwerver zit gehurkt onder een afdak van een winkelportaal, de arme sloeber houdt zijn hand op. Zijn leven tekent zijn gezicht.…