Perceptie
Het is maar goed dat we ons niet bewust zijn van al wat ons brein doet en waarneemt op elk moment van de dag. Dat we heerlijk onbewust alles kunnen negeren wat we op dat moment niet belangrijk vinden, het is geweldig!
Zo voelen we bijvoorbeeld niet dat we op een stoel zitten, als we op een stoel zitten en ergens anders mee bezig zijn. Maar we voelen het gelukkig wel als we gaan zitten. En gelukkig hebben de meeste mensen het ook in de gaten, wanneer ze er vanaf vallen (de heel erg dronken mensen even buiten beschouwing gelaten). Als we alles bewust zouden meemaken wat onze hersenen voor ons doen, dan zouden we gillend gek worden.
Ons brein is onder andere de hele dag bezig met alles wat we waarnemen te begrijpen en te herkennen en maakt zelfs een verwachting op basis van eerdere ervaringen. Als men bijvoorbeeld op straat loopt en een loslopende hond komt je tegemoet, dan gaat men met zijn ogen vanzelf zijn baasje zoeken en verwacht dat die niet ver uit de buurt zal zijn. Die zelfde verwachting zou men niet hebben lopend in een willekeurig dorpje in Gambia, waar men heel anders over huisdieren denkt. Hier zoekt men niet naar een baasje, hier kijkt men of die hond geen gevaar vormt. We zijn ons niet bewust dat het gebeurt, maar onze hersenen doen zulke dingen voor ons.
Helaas maken onze hersenen ook wel eens foutjes. Een mooi voorbeeld hiervan is de discussie die laatst is ontstaan over een jurk op een foto. Het verhaal ging de hele wereld over en de meningen waren verdeeld. Er waren mensen die beweerden dat de jurk zwart met blauw was en er waren mensen die beweerden dat de jurk wit met goud was. Onze ogen zien een beeld dat wordt geïnterpreteerd door onze hersenen en zij bepalen op basis van de omgeving van die kleur welke kleur we zien. En wij intussen maar denken dat wit ook echt wit is en zwart ook echt zwart. Het zit allemaal tussen de oren.
We kijken niet alleen naar onze omgeving of voorwerpen. We houden ook elkaar in de gaten. We nemen waar hoe een ander eruitziet, maar ook hoe hij zich gedraagt. En van wat we hebben waargenomen maken onze hersenen een verwachting. Een voorspelling zelfs. Op basis van dat beeld gaan wij ons gedrag aanpassen, zonder dat we het zelf in de gaten hebben. We gedragen ons anders bij een politieagent die streng optreedt, dan bij een onbekende man die iemand terechtwijst op een misdraging. We hebben hierdoor invloed op elkaar. Degenen die zich daar bewust van zijn, maken over het algemeen er handig gebruik van. Denk aan verkopers aan de deur of telefoon, maar ook illusionisten zijn er handig in. En allemaal omdat we een verwachting creëren in ons hoofd.
Zelfs hier en nu gebeurt het. U leest dit stuk, ziet mijn naam erbij staan en misschien vormt er al een beeld in uw hoofd over hoe ik eruit zou kunnen zien en wie ik ben. Heb ik een snor of een bril? Ben ik jong, van middelbare leeftijd of ruimschoots ervaren? Ben ik lang of wat kleiner, kaal misschien? Zou ik roken of drinken, of misschien wel allebei? Ben ik al weleens van een stoel gevallen? U weet het antwoord op deze vragen niet, maar u heeft wel een neiging naar het een of het ander.
Maar pas op, ook uw brein kan wel eens een foutje maken en misschien ben ik gewoon degene die naast u woont.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Je weet zeker dat ik niet naast je woon op basis van het profiel dat je hebt gevormd. Dus als je profiel niet klopt, zou het zo maar eens kunnen dat ik naast je woon. Mijn buren weten natuurlijk niet dat ik hier kom.
Hoe groot acht je de kans dat je profiel klopt?