Alle inzendingen over Lachen en huilen

Opnieuw kunnen lachen en huilen, en het met reden opnieuw eens of oneens zijn met iets. Je voelt dat je weer begint te leven, dat je aan je problemen kunt werken. En niet meer denken dat ze onoverwinnelijk zijn! Ik heb een fijne relatie met mijn dochter en ik dank alle hulp die ik heb gekregen in deze moeilijke jaren om weer op te staan.…

In zo'n situatie kun je eigenlijk maar twee dingen: lachen of huilen. En dat had niks te maken met de persoon. Ik neem niemand op de hak, maar houd dus graag mijn hersens erbij. Dat lukte dus niet. U staat 's ochtends ook voor uw kledingkast toch? Misschien bent u het type dat al iets heeft klaar gelegd.…

Je kunt janken zoveel als je wilt, als je maar lacht om je eigen gejank.…

Je zou er om kunnen huilen, maar ik heb me voorgenomen om erom te lachen, en zal even zeggen waarom: Vanmorgen was er op het nieuws dat wanneer mensen te laat op hun werk komen, dat altijd doen en als ze dan ook nog eens een bar slecht humeur hebben, dat komt omdat ze slecht slapen! Ze presteren dan minder, dat komt er nog eens bij.…

Hij gaapt nog net niet en zwaait ineens uitbundig lachend naar een collega, zich niet bewust van het feit dat de supporters geen enkele reden hebben tot lachen. Sommigen huilen zelfs. Kraaij zal Kraaij niet niet als hij dit voetballertje van de niks-generatie even te kakken zet. ‘Ontbraken er goals??? Hoe bedoel je?? Ben jij blind of zo?…

Hij gaapt nog net niet en zwaait ineens uitbundig lachend naar een collega, zich niet bewust van het feit dat de supporters geen enkele reden hebben tot lachen. Sommigen huilen zelfs. Kraaij zal Kraaij niet niet als hij dit voetballertje van de niks-generatie even te kakken zet. ‘Ontbraken er goals??? Hoe bedoel je?? Ben jij blind of zo?…

‘Moet ik nu lachen of huilen’, dacht ik toen tijdens onze laatste open tuindag in september een drie generatie familie binnenstapte. Bijna een familiefeest leek het, verhuisd naar onze tuin. Een schare kinderen liep voorop, zo recht de tuin in.…

is het juist dat woord, dat armen deed openen, zonder dat je daar om vroeg, het was een vanzelfsprekende actie, als je armen nodig had, waren die er altijd, met lachen, met huilen...ineens denk ik terug aan Wilma, die naar me toekwam en vroeg: heb jij nog energie voor mijn winkeltje?…

Meiden om mee te lachen, te huilen en te zeuren over die mannen die het weer eens niet goed doen. Het is zeker een feit dat gedachten, herinneringen, zoete, mooie romantische geuren kunnen herleven. Terugdenkend aan malle, vrolijke, verdrietige momenten, stop ik er velen in dit rozen rugzakje.…

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf.... Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte…

Zowel huilen als lachen zijn emoties die naar mijn mening dicht bij elkaar liggen. Want tijdens een rouwdienst viel een kunstgebit op mijn schoot van iemand die een niesbui kreeg. Tja.............…

Met geen woord werd er gerept over de dingen de men geleerd zou hebben, dus zijn we de klos en de sigaar want de leugens blijven op ons afgevuurd worden, de knippen gevuld en zou Bassie zeggen: wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen?…

Amper boven, stort het vanuit het niets vanuit de hemel in ongekende hoeveelheid omlaag, we kijken elkaar aan, schieten in de lach en ik zeg: ditmaal klopte de buienradar wel, want kijkend op de klok zeg ik: juist ja, geen minuut te vroeg! Schaterend bergen we de boel weg, klikken het koffiezetapparaat aan en tellen onze zegeningen...…

"Papááá, je staat echt te lachen hoor!" Nu houdt hij zich niet meer in. Hij lacht hardop. "Wat is er dan?" Mama wil het nu weten. "Niks om te lachen eigenlijk. Nee, meer iets om te huilen, om eerlijk te zijn. Mientje schreeuwde tenminste als een speenvarken". Miriam ziet nu ook tranen in zijn ogen. Maar niet van het huilen.…

ik blijf huilen.…

De wedstrijden van ons eerste elftal zijn sowieso al om te huilen, dit geldt ook voor vrouwenvoetbal in het algemeen en voor het weer van de afgelopen maanden. Dat is dus de kat op het spek binden. Dat ga ik nooit droog houden. Eens zal ik weer moeten. Een goede supporter staat er ook in barre tijden.…

Zij die uitbundig lachen, zullen u spoedig doen huilen.....…

zonder moeder ik had een schouder nodig om op te huilen en een deur die voor mij openstond ik moest de weg vinden zonder gids Ik had een stok nodig om op te steunen en ook een houvast Dankzij jou heb ik een schouder om op te huilen een gids om mij de weg te wijzen een stok geloof en houvast Hoe kan ik jou ooit bedanken?…

''Waarom huil je nog steeds, je hebt toch weer het geld? Nou niet meer zeuren, hoor.'' ''Mevrouw, ik heb er spijt van, dat ik geen vijf euro heb gezegd.'' Henk moest lachen, en zei: ''Dat jong wordt later minister van financiën in Den Haag. Daar hoor je ook elke dag geweeklaag over geld.''…

Ik begon ook te huilen, maar kreeg gelijk een stekende pijn in het hart. Toen brak mijn lichaam open en ik zag op het water dat de mensen die het niet hadden overleefd verschrikkelijk om haar moesten lachen.…

Toen de kids klein waren, werden er met verjaardagen slingers opgehangen, ballonnen opgeblazen en je was er best eventjes mee bezig, maar het gezicht van het betreffende kind was genoeg: het was jarig en het was te zien ook. Dat mocht, want het hoorde zo. Meestal hing het spul meer dan slechts 1 dag, want het kinderfeestje moest natuurlijk ook opgeleukt…

Want zijn het wel echte vrienden als ik er wel mee kan lachen, maar niet mee kan huilen? Zijn het wel vrienden als ik ermee over de kinderen kan praten, maar niet over wat mij verder bezig houdt?…

Nee, dit gaat niet over politiek. Dit gaat over het leven zelf, over gewone mensen die dagelijks deelnemen aan hun eigen toneelstuk. Altans, zo kwam deze scène mij voor. Een momentopname uit het toneelstuk dat Leven heet. Het ging zo. Ik zat op de fiets en zag links van mij op de stoep een man van rond de veertig lopen. Hij was modern gekleed en…

Maar erom huilen of mopperen, heeft toch helemaal geen zin? We lossen er toch niks mee op?…

Kennelijk lach ik even niet, want de collega uit Assen zegt: Nou George, zijn we weer chagrijnig? Als ik jouw smoel zie, moet ik altijd weer lachen, verweer ik me en ik schuddebuik. Helaas, de collega’s komen al om half twaalf uit hun salesvergadering. Schaterend. Dat gaat tijdens de lunch zo door.…

Ik kan ook lachen, doe ik soms ook teveel. Maar ja, stel je voor dat je alles moet overwegen. Lach ik teveel?, denk ik teveel? Nou nee, daar zullen we maar gelijk mee op houden. Het plezier dat ik soms heb bij dat lachen is mij veel waard. Het is zo ontzettend belangrijk, omdat ik zonder te lachen de dag niet fatsoenlijk door kom.…

om te lachen was…en de automobilist?…

Al snikkend weet ik zélfs niet meer of ik nu lach of huil! Onze ‘tuin’ heeft zich gevuld met een lachsalvo. Dan volgt een daverend applaus! Ik haast mij naar het middenpad en maak een nederige buiging. “Dank u hartelijk! En nou stilte, anders zijn jullie vanmiddag nog een collega kwijt. SST dit moet eerst af!!!”…

Wie het laatst lacht hoeft helemaal niet het beste te zijn.…

of anderszins, als je dat filmpje ziet van de vorige eeuw, dan begin je vanzelf te lachen.…